Διονύσης Θεοδόσης: Ο διάσημος Έλληνας τραγουδιστής που έγινε μοναχός

Τον έλεγαν Διονύση Θεοδόση.

Γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης στις 16 Ιουνίου του 1958. Η μητέρα του Δέσποινα Παπαχριστοδούλου -το καλλιτεχνικό της ήταν Ντέπη Παπά- ασχολούταν με το λαϊκό τραγούδι κι έκανε καριέρα στο εξωτερικό, ενώ ο πατέρας του ήταν γιατρός από τη Ζάκυνθο.

Τόσο οι επαγγελματικές υποχρεώσεις της μητέρας του όσο και τα διάφορα οικογενειακά προβλήματα κι οι τριβές στη σχέση των γονιών του τον έφεραν πολύ κοντά στη γιαγιά του, δίπλα στην οποία επί της ουσίας πέρασε τα παιδικά του χρόνια. Αυτή, μια δυναμική γυναίκα, που από νέα είχε χάσει τον σύζυγό της κι είχε βάλει ως σκοπό της ζωής της αφού τελειώσει με τις υποχρεώσεις της και το μεγάλωμα των εγγονών της να γίνει μοναχή και να αφιερωθεί στην πίστη της.

Ο μικρός Διονύσης πότε στα σοβαρά πότε στα αστεία, πότε ως παιχνίδι πότε ως πνευματική αναζήτηση, είχε ξεκινήσει κι αυτός να εμπλέκεται με την χριστιανική φιλοσοφία και να φλερτάρει με τον μοναχισμό. Λόγω ηλικίας βέβαια ποιος να τον έπαιρνε στα σοβαρά;

Στα 15 του και χωρίς να έχει σαφή καλλιτεχνικά όνειρα, λίγο ως οικογενειακή παράδοση λίγο ως εφηβική έκφραση, μπαίνει στα πρώτα μουσικά γκρουπ στην επαρχία του. Κι ενώ μικρός τραγουδούσε μικρασιάτικα κι ανατολίτικα -για αυτό τον φώναζαν και «Μουσταφά»-, στην εφηβεία γίνεται ροκάς, αφήνει μαλλί, ακούει Deep Purple και Rolling Stones. Στην πράξη, πάντα θα πατούσε σε 2 βάρκες, στο ανατολίτικο και στο δυτικό, στο κοσμικό και στο μεταφυσικό, στη διασημότητα και στη μοναξιά.

Γίνεται ενήλικος, ξεκινάει τις σπουδές του στην Ιατρική πρώτα στο Άμστερνταμ και μετά στην Ρώμη, ενώ παράλληλα ψάχνεται σε δραματικές σχολές, θεατρικές παραστάσεις, σήριαλ και μουσικά φεστιβάλ. Γνωρίζει την Τάνια Τσανακλίδου, τον Κώστα Τουρνά, τον Γιώργο Μαρίνο, συνεργάζεται με τον σκηνοθέτη Ανδρέα Θωμόπουλο.

Ροκάς, λαϊκός και τελικά το next big thing των μπουάτ μαζί με τον Γιάννη Σπανό.

Δίπλα στον νέο του μέντορα έρχεται σε επαφή και με το γαλλικό κλασικό τραγούδι, «ερωτεύεται» τους Μπρελ και Πιαφ και ξεκινάει μια σωρεία συμμετοχών σε διάφορους δίσκους μαζί με τη Γαλάνη, την Πρωτοψάλτη, τον Νταλάρα, την Βιτάλη, τον Μητσιά, την Αλεξίου, τον Αγγελόπουλο, κτλ. Χωρίς δικό του δίσκο ακόμα αρχίζει να στέκεται στο πάνθεον με τους μύθους. Είναι ξεκάθαρο ότι ανήκει εκεί. Τέτοιο wonderkid δεν γίνεται να πάει χαμένο, τον «τσιμπάει» ο Νταλάρας, ο καλύτερος ίσως ανιχνευτής ταλέντων εκείνα τα χρόνια, και τον έχει μαζί του στις συναυλίες του για τα επόμενα 4 χρόνια.

Το 1989 με τον Θεοδόση να έχει κλείσει τα 31 και μετά από 8 χρόνια στο τραγούδι τον αναλαμβάνει τελικά ο Θάνος Μικρούτσικος, του δίνει στίχους του καλύτερου, του Άλκη Αλκαίου και μαζί κάνουν τον πρώτο του δίσκο με μπαλάντες με ηλεκτρικούς ήχους. The world is yours. Μια επωδός, όμως, από το παρελθόν επιστρέφει ή μάλλον δεν έπαψε ποτέ. Με την αγαπημένη του γιαγιά πλέον μοναχή στον Ωρωπό, ο ίδιος εκμυστηρεύεται στους δικούς του ότι όταν τελειώσει με το τραγούδι θα γίνει μοναχός, όπως ήθελε από μικρός, όπως τελικά τα κατάφερε κι εκείνη.

Επόμενος σταθμός θα ήταν ο Μάριος Τόκας. Μαζί ετοίμαζαν τον επόμενο δίσκο, εκεί τον περίμεναν τα «Δίδυμα Φεγγάρια». Την ίδια περίοδο ξεκινούν τα πολύ συχνά ταξίδια στο Άγιο Όρος.

Η οικογένειά του γνωρίζοντας την αγάπη του για την θρησκεία αρχικά δε θα ανησυχήσει. Όσο όμως τα ταξίδια πλήθαιναν η αλήθεια δε μπορούσε πια να κρυφτεί, μια καλή του φίλη θα αναγκαστεί να αποκαλύψει στη μητέρα του αυτό που όντως συνέβαινε. Ο Διονύσης της δεν πήγαινε στο Άγιο Όρος, αλλά στο Λονδίνο για θεραπείες. Τι θεραπείες ήταν αυτές; Η μητέρα του θα μπει στο επόμενο αεροπλάνο να πάει να τον βρει. Στο δρόμο θα μάθει ότι ο γιος της πάσχει από καρκίνο σε επιθετική και μη ιάσιμη μορφή. Στο νοσοκομείο θα καταρρεύσει, αλλά όχι μπροστά του, μπροστά του θα είναι το πιο δυνατό λιοντάρι.

Ήξερε ότι ο χρόνος μετρά αντίστροφα κι είχε ανάγκη να την βλέπει δυνατή. Είχε όμως και το δικό της δωμάτιο στο νοσοκομείο για να ξεσπάει ελεύθερα. Για 3 μήνες θα είναι αυτός κι η μητέρα του στο νοσοκομείο του Λονδίνου, θα ξαναχτίσουν τη σχέση τους από την αρχή αγκαλιά την αγκαλιά. Στις 19 Οκτώβρη του 1993 ο Διονύσης πλήρως εξαντλημένος παύει να ανταποκρίνεται στη μητέρα του. Οι νοσηλεύτριες θα μπουν εσπευσμένα στο δωμάτιο κι όταν θα βγουν θα της πουν «He finished», αυτή θα νομίσει ότι αυτές τελείωσαν με την παρέμβαση και θα προσπαθήσει να μπει ξανά στο δωμάτιο. Αυτές θα την εμποδίσουν και θα της επαναλάβουν σε πιο ξεκάθαρα αγγλικά «He died». Ήταν 35 ετών.

Η κηδεία του Διονύση Θεοδόση θα γινόταν στον Άγιο Θωμά στο Γουδί, ο ιερέας στο τέλος της εξοδίου ακολουθίας θα ενημερώσει την οικογένεια πως ο καρκίνος δεν τον εμπόδισε από το μεγάλο του Σκοπό, από το μεγάλο του όνειρο. Λίγο πριν ξεκινήσει τις θεραπείες του στο Λονδίνο εκάρη μοναχός, ένας μοναχός χωρίς ράσα. Ο πνευματικός του ξέροντας την κατάσταση τον άφησε να πάει στο Λονδίνο και του υποσχέθηκε ότι θα βάλει τα ράσα όταν με το καλό επιστρέψει. Μετά την κηδεία, το σώμα του θα μεταφερθεί στον ναό της Αγίας Άννας στο Άγιο Όρος εκεί που ήθελε να περάσει το υπόλοιπο της ζωής του, εκεί που θα περάσει την αιωνιότητα.

Τι σημασία έχει αν είσαι ένθεος ή άθεος, σημασία έχει να έχεις έναν μεγάλο Σκοπό. Έναν μεγάλο Σκοπό είχε στο κλειστό δωμάτιο ο Άλκης Αλκαίος, έναν μεγάλο Σκοπό είχε μπροστά στο πιάνο του ο Θάνος Μικρούτσικος, έναν μεγάλο Σκοπό είχε στην καρδιά του ο Διονύσης Θεοδόσης. Εκεί ήταν άλλωστε κι η ρίζα της φωνής του, στην καρδιά του.

Κι αν μπορεί να σε αγγίξει η φωνή του μπορεί να σε αγγίξει κι ο Σκοπός του κι ας μην πιστεύεις εσύ. Πριν περίπου 2 χρόνια στο Χ95 πηγαίνοντας στο αεροδρόμιο ένα νεαρό ζευγάρι είχε αφήσει τα ακουστικά να παίζουν ξανά και ξανά το «Όσο κρατάει ένας καφές». Σχεδίαζαν να μετακομίσουν στην ίδια πόλη. Ίσως αυτός να ήταν ο δικός τους Μεγάλος Σκοπός, αυτός που πάντα μένει ανεκπλήρωτος και σακατεμένος.