Φωτογραφίες: NEKTI
Η Δήμητρα Παπαδοπούλου είναι ούτως ή άλλως περσόνα. Έχει κατακτήσει ήδη την αγάπη του κοινού, οπότε εδώ και πολλά χρόνια ξέρει πως πάντα θα την περιμένουν για την επόμενη επιτυχία της – πλέον κυρίως θεατρική.
Μία από τις πιο αγαπημένες και πολυτάλαντες καλλιτέχνιδες της ελληνικής καλλιτεχνικής σκηνής, γνωστή για την ευρηματικότητα, το χιούμορ και την αξιαγάπητη τρέλα της, μιλάει στον Εξώστη!
Γεννημένη το 1962 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, μετακόμισε με την οικογένειά της στην Ελλάδα σε μικρή ηλικία. Μεγάλωσε στην Αθήνα και σπούδασε ψυχολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ στη συνέχεια στράφηκε στην ηθοποιία, η οποία έγινε το μεγάλο της πάθος. Βέβαια, αν δεν ήταν αυτό που είναι, θα ήταν μάλλον ψυχολόγος ή ψυχαναλύτρια, γιατί όπως της έχουν πει φίλοι της, μάλλον είναι πολύ καλή στο να κατανοεί τους άλλους. Κάπως έτσι λογικά, οδηγείται και σε μια κωμωδία όλων μας των ελαττωμάτων, αφού αυτό που λέμε καλή κωμωδία συνδυάζει την ειρωνεία για τις αδυναμίες μας με την τρυφερότητα για την ανθρώπινη φύση, και αγκαλιάζει… τις ανθρώπινες ιδιαιτερότητες.
Τι την έκανε να ασχοληθεί με την κωμωδία; “Η κωμωδία της ζωής” όπως είπε.
Η Δήμητρα έγινε γνωστή στο ευρύ κοινό τη δεκαετία του 1990, μέσα από τη συμμετοχή της στην τηλεοπτική σειρά «Οι Απαράδεκτοι», την οποία όχι μόνο πρωταγωνίστησε αλλά και έγραψε, παρουσιάζοντας έναν καινοτόμο, χιουμοριστικό τρόπο αφήγησης. Ο ρόλος της “Δήμητρας” την καθιέρωσε ως μία από τις πιο αγαπητές φιγούρες της ελληνικής τηλεόρασης.
Μετά τους Απαράδεκτους, η Δήμητρα συνέχισε να γράφει και να παίζει σε επιτυχημένες τηλεοπτικές σειρές, θεατρικά έργα και κινηματογραφικές ταινίες. Μεταξύ αυτών ξεχωρίζουν οι παραστάσεις «Η σεξουαλική ζωή του κυρίου και της κυρίας Νικολαΐδου» (που είναι και αυτό που όπως μας είπε είναι το αγαπημένο της) και «Μαντάμ Σουσού», όπου έλαμψε τόσο με το ταλέντο της στην κωμωδία όσο και με την ικανότητά της να αναδεικνύει βαθύτερα κοινωνικά μηνύματα. Αυτή την περίοδο η παράστασή της “Στο Τσακ” κάνει χαμό στη Θεσσαλονίκη, στο Ράδιο Σίτυ, αφού ήρθε και… κατασκήνωσε για εβδομάδες!
Είναι γνωστή για το λεπτό αλλά και αιχμηρό χιούμορ της. Με το ιδιαίτερο στυλ γραφής της, συνδυάζει την κωμωδία με την κοινωνική παρατήρηση, σχολιάζοντας θέματα της καθημερινότητας με έναν τρόπο που αγγίζει την καρδιά του κοινού. Η Δήμητρα ανέκαθεν μπορούσε να δημιουργήσει χαρακτήρες και καταστάσεις με τους οποίους το κοινό συνδέεται. Όταν βλέπουμε τον εαυτό μας ή τους γνωστούς μας στις κωμικές καταστάσεις, γελάμε γιατί νιώθουμε ότι “μας πιάνουν”.
Είναι από τις ελάχιστες καλλιτέχνιδες που κατάφεραν να κάνουν τη σάτιρα και την κωμωδία εργαλεία για να μιλήσουν για τα “μεγάλα” αλλά και τα “μικρά” της ζωής. Όταν γράφει όπως λέει, “Mε ενδιαφέρει να δω ποια είναι η εποχή, τι χρειάζεται να ειπωθεί ΤΩΡΑ, να σχολιαστεί ΤΩΡΑ. Κάθε μέρα που ξεκινάει, με τον καφέ, τις 3-4 ώρες που κάθομαι, καταγράφω όσα σκέφτομαι. Ψάχνω τα ζητούμενα, να δω τι θέλω να πω, πού το πάω; “.
“Δε ζητάω ποτέ τη γνώμη των άλλων όταν γράφω” λέει, και τελικά, ίσως να μη χρειάζεται καν. Αφού ξέρει, πως, θα το παλέψει το κείμενο, μια και δυο φορές και έπειτα, αυτό που θα δώσει στο κοινό θα χαρίσει γέλιο. Και ειδικά στα τηλεοπτικά της, χάρισε ατάκες που έμειναν στην ιστορία και απέκτησε φανατικό κοινό (δες τα βίντεο παρωδίες από το Σ’αγαπώ, μ’αγαπάς στο ΤikTok, και φυσικά την σελίδα Απαράδεκτοι 4 ever που έχει και δικό της podcast με αναλύσεις των επεισοδίων)
“Το κοινό δε γελάει. Οι άνθρωποι έχουν μεγάλη ένταση, η κωμωδία είναι ένα είδος που πεθαίνει – γιατί οι άνθρωποι δε γελάνε. Και όσο οι άνθρωποι δε γελάνε, τόσο λιγότερες κωμωδίες θα υπάρχουν”.
