HomeMind the artΒόλτα στις αθηναϊκές σκηνές: “Dumb Waiter” του...

Βόλτα στις αθηναϊκές σκηνές: “Dumb Waiter” του Χάρολντ Πίντερ και «Ήρωες» με ήρωες του θεάτρου

Γράφει το Θεατρόφυλλο

Μια βόλτα στις πολυάριθμες (και) φέτος αθηναϊκές και δύο στάσεις σε δύο παραστάσεις που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο μας μεταφέρουν έξω από την -ελληνική- πραγματικότητα: σ’ ένα εγκαταλελειμμένο εστιατόριο στο Μπέρμιγχαμ και σ’ έναν οίκο ευγηρίας στη Γαλλία.

Dumb Waiter

Πολλές οι μεταφράσεις που μπορεί να πάρει ο τίτλος του συγκεκριμένου θεατρικού του νομπελίστα Χάρολντ Πίντερ. Το δελτίο τύπου μάς δίνει ήδη μια εικόνα γύρω από αυτές, χωρίς να προδίδει ακριβώς τι να περιμένουμε. Κάτι αντίστοιχο, δηλαδή, με το ίδιο το έργο, συνεπές στο πιντερικό σύμπαν. Μας δίνεται μια εικόνα για κάτι αλλά χωρίς να ξέρουμε ακριβώς τι είναι και συχνά αυτό που είναι τελικά, είναι το αρνητικό της εικόνας (αρνητικό, με την έννοια του αρνητικού των φιλμ).

Ένα από τα λιγότερο γνωστά έργα του Πίντερ στη χώρα μας, ανεβαίνει στο θέατρο Σημείο σε σκηνοθεσία της Δανάης Σπηλιώτη, η οποία φαίνεται να λειτούργησε κυρίως ως μοχλός ενεργοποίησης των ηθοποιών και των ρόλων ώστε αυτές οι δύο πλευρές να συναντηθούν. Συμπεριφορικές μικρολεπτομέρειες αποδεικνύουν το νοιάξιμο. Ωστόσο, κατά την προσωπική μας άποψη, θα βλέπαμε/προτείναμε μία άλλη ερμηνευτική διαδρομή αναφορικά με τον χαρακτήρα που υποδύεται ο Μιχάλης Τιτόπουλος. Ίσως κάτι λιγότερο εξωτερικό και διαχυτικό, γιατί νομίζουμε πως αφενός έτσι «κάηκε» το χαρτί της βραδείας καύσης του ήρωα (και της αγωνίας του) κι αφετέρου μέχρι τη μέση περίπου της παράστασης ο ηθοποιός «έπαιζε» υπερβολικά. Ο Αντώνης Καφετζόπουλος μετρημένος, έκανε ακριβώς αυτό που χρειάστηκε, τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.

Μία ώρα που πέρασε πολύ ευχάριστα, μια καλοδουλεμένη παράσταση.

Ήρωες

Το έργο του Γάλλου  Gerald Sibleyras, «Ήρωες», παρακολουθήσαμε σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μυλωνά στο Από Μηχανής Θέατρο. Το έργο, σχετικά καινούριο αφού γράφτηκε το 2003, αν και πολυβραβευμένο και πολυπαιγμένο το έργο σε διάφορες χώρες και γλώσσες, δεν μπόρεσε να μας κρατήσει ιδιαίτερα αν αναλογιστεί κανείς και τη διάρκεια της παράστασης (σχεδόν δύο ώρες). Δεν εντοπίσαμε τον δραματουργικό στόχο, η όποια τελική μεταστροφή – αν μπορούμε να την αποκαλέσουμε έτσι – έγινε πολύ εύκολα (σ’ αυτό σίγουρα κάποιο ρόλο θα παίζει και η σκηνοθεσία) και ακόμη και αν δεχτούμε – και πολύ ευχαρίστως όσον αφορά τα προσωπικά μου γούστα – ότι δεν χρειάζεται να υπάρχει κάποιος στόχος σώνει και ντε, τουλάχιστον χρειάζεται να υπάρχει κάτι. Μια ποίηση, μια αλήθεια που να ακουμπά στην καθημερινότητα και στις εμπειρίες μας, μια καυστικότητα για την σημερινή κοινωνία, μια χειραφετητική διάθεση….κάτι. Αυτό το έργο είχε μια επίπλαστη ποιητικότητα, με βεβιασμένη κι εκβιασμένη μελαγχολία και τρυφερότητα, ενώ πιο έντονα από το κείμενο μας έμειναν στιγμές που μας έκαναν να κριντζάρουμε. Τέτοιες π.χ. ήταν όταν μιλούσαν οι χαρακτήρες για τις ανήλικες των παρθεναγωγείων ή για τις Κινέζες που έχουν μάθει στην υποταγή. Ναι, ίσως αυτή να είναι η θλιβερή πραγματικότητα των συζητήσεων ηλικιωμένων ανδρών αλλά μήπως εδώ θα χρειαζόταν κάποια κριτική καλλιτεχνική παρέμβαση;

Το πιο ευχάριστο στοιχείο της παράστασης ήταν βεβαίως οι ερμηνείες των τριών εξαιρετικά έμπειρων ηθοποιών: των Κώστα Αρζόγλου, Χρήστου Βαλαβανίδη και Πάνου Σκουρολιάκου, για τους οποίους συνεχώς αλλάζαμε γνώμη και δεν μπορούσαμε να αποφασίσουμε ποιος είναι ο κορυφαίος απ’ τους τρεις. Εν τέλει, είναι μια παράσταση που αξίζει κανείς να παρακολουθήσει μόνο και μόνο για τους πρωταγωνιστές της, ωστόσο οι χαλαροί ρυθμοί της κάνουν την ήδη μεγάλη διάρκεια να μοιάζει μεγαλύτερη.

Μέχρι την επόμενη γραπτή μας βόλτα, (τουλάχιστον) μία θεατρική ομάδα μας περιμένει!

Related stories

Η Πέγκυ Ζήνα στον Εξώστη

συνέντευξη στον Χρήστο Σατανίδη Πέρασαν 30 χρόνια, από τότε που...

Πέθανε ο εμβληματικός συγγραφέας Tom Robbins

Ο εμβληματικός συγγραφέας Τομ Ρόμπινς, γνωστός για το ανατρεπτικό...

Αναρχία, χιούμορ, ψυχεδέλεια: Η αθάνατη κληρονομιά του Tom Robbins

Ο Tom Robbins, ο συγγραφέας που συνδύασε την ποπ...