γράφει ο Τάσος Γέροντας
Βασίλης Τσιαμπούσης «Χυμευτή αγάπη μου». Εκδόσεις Εστία 2024.
196 σελίδες σε εξαιρετικής ποιότητας λείο υποκίτρινο χαρτί, με άψογη επιμέλεια, εξαιρετική εκτύπωση και βιβλιοδεσία.
Διαβάζουμε στις σημειώσεις του συγγραφέα στο τέλος του βιβλίου: Οι χυμευτές εικόνες έχουν στερεωμένη πάνω στην επιφάνειά τους κοσμήματα ή άλλα ημιπολύτιμα πετράδια ή σμαλτώματα, είναι απλώς εκτυπωμένες σε μεταλλικές επιφάνειες δι’ εγχύσεως. Από την εικόνα της Παναγίας Χυμευτής, που βρίσκεται στο μοναστήρι της Αγίας Αικατερίνης στο Σινά, το «Χυμευτή» κατέληξε σπάνιο γυναικείο όνομα, που το έφεραν οι πρόσφυγες στην Ελλάδα. Τελικά το επίθετο «χυμευτή» έφτασε να σημαίνει την πολύ όμορφη γυναίκα.
Πρωταγωνιστής της τελευταίας νουβέλας του Τσιαμπούση είναι ο Κώστας. Γεννήθηκε και έζησε μέχρι να σπουδάσει σε μια μεγάλη επαρχιακή πόλη. Ο θάνατος της αδελφής του όταν αυτός ήταν 12 χρονών σημάδεψε τον ψυχισμό του αλλά και τη μαθητική πορεία του. Το 1972 θα περάσει στη σχολή πολιτικών μηχανικών στη Θεσσαλονίκη. Η κυρίως δράση του βιβλίου καλύπτει το πρώτο έτος των σπουδών του. Εξαρχής όμως γνωρίζουμε πως ο ίδιος επιθυμούσε να σπουδάσει αρχιτεκτονική, είχα μάλιστα κάνει και τα απαραίτητα μαθήματα σχεδίου.
Εσωστρεφής χαρακτήρας, με καλλιτεχνική φλέβα, η οποία εκδηλώνεται με τις ζωγραφιές του και την αγάπη του για τον κινηματογράφο και τη μουσική. Απολίτικος από επιλογή και όχι από φόβο για τη χούντα, θα βρεθεί κυνηγημένος από την Ασφάλεια, θα φυλακιστεί. Άβγαλτος στις σχέσεις του με τις γυναίκες, θα αγαπήσει μια συμφοιτήτριά του, τη Χυμευτή.
Ένα διάταγμα της χούντας και τα μπλεξίματά του με την Ασφάλεια θα προκαλέσουν τη διακοπή της αναβολής του και τη στράτευσή του. Στο σύντομο διάστημα της θητείας του θα βρεθεί (ξανά) μπλεγμένος σοβαρά. Το κόστος θα είναι δυσβάσταχτο.
Χρησιμοποιώντας τριτοπρόσωπη αφήγηση και πολύ προσεκτικά επιλεγμένο λεξιλόγιο, ο συγγραφέας αποδίδει εξαιρετικά παραστατικά εκείνη την εποχή. Ο φοιτητόκοσμος, ο κόσμος του στρατοπέδου, η κοινωνία της επαρχίας κατά την εποχή της χούντας αποτυπώνονται εναργέστατα. Εύκολα και γρήγορα ο αναγνώστης μεταφέρεται εκεί και τότε, παρακολουθεί από κοντά τον Κώστα, συμμετέχει στις ταλαιπωρίες του, συμπονά στα βάσανά του. Αναμενόμενο και ανακουφιστικό το τέλος του βιβλίου, παρότι αιματοβαμμένο.
Εν κατακλείδι, νοσταλγικό, τρυφερό, συγκινητικό, εξαιρετικά καλογραμμένο, περνάει με πολύ ωραίο τρόπο πολιτικά και κοινωνικά μηνύματα.
Εξαιρετική έκδοση, όπως πάντα, από την Εστία.
Προτείνεται ενθέρμως!
«Από παιδί οι σκέψεις του ήταν τσάμπα βενζίνη σε ταξιδιάρικο αυτοκίνητο».
«Ένας δίσκος αρχίζει πάντα με το σύρσιμο της βελόνας στο περιθώριο του βινυλίου. Αυτός ο ανεπαίσθητος ήχος μοιάζει με το βγάλσιμο των ρούχων μιας όμορφης κοπέλας πριν πλαγιάσεις μαζί της».
«Υπάρχει, άραγε, καλύτερο παράδειγμα από την επίδραση του χρόνου σε μια όμορφη γυναίκα, για να κατανοήσουμε την έννοια της εντροπίας στη Φυσική;»
