Γράφει ο Τάσος Γέροντας
Ευτυχία Γιαννάκη «Υπέροχος πόλεμος». Εκδόσεις Ίκαρος 2025.
344 σελίδες σε εξαιρετικής ποιότητας λείο, υποκίτρινο χαρτί, μάλλον palatina των 100 γραμμαρίων, με άψογη επιμέλεια, με εξαιρετική εκτύπωση και ένα πανέμορφου χρώματος εξώφυλλο.
Η δημοσιογράφος Ελεονώρα Καλογεροπούλου εργάζεται σε ευρείας κυκλοφορίας εφημερίδα. Ο βδελυρός και ερωτύλος αρχισυντάκτης της την ενημέρωσε πως η σπουδαία στιχουργός Αθηνά Βούρου δέχθηκε να της δώσει όσες συνεντεύξεις χρειαστεί, ώστε να γραφτεί η αυτοβιογραφία της, η οποία θα διανεμηθεί με την εφημερίδα. Η πενηντάχρονη Αθηνά είναι πολύ διάσημη για τα τραγούδια της. Όλοι έχουν σιγοτραγουδήσει κάποια επιτυχία της. Όμως δεν ήθελε δημοσιότητα, απέφευγε τις συνεντεύξεις, ακόμα και τις φωτογραφίες. Και μετά τον τραγικό θάνατο του πατέρα της σε ατύχημα στο βουνό, απομονώθηκε στο εξοχικό τους, το οποίο είχε μετατρέψει σε μόνιμη κατοικία, κάπου σε μια πλαγιά στα Γεράνεια Όρη, στην άκρη της Κινέτας.
Η Αθηνά μένει στο μεγάλο και πολύ όμορφο σπίτι με τον σύζυγό της, συνθέτη, αλλά όχι ίδιου βεληνεκούς με αυτήν, και με την ανοϊκή μητέρα της. Ο πατέρας της, ο αποκαλούμενος Στρατηγός, κατάγεται από εκεί, όλοι τον γνώριζαν, ήξεραν το παρελθόν του, το δήλωναν κουνώντας το κεφάλι τους, αλλά κανείς δεν έλεγε περισσότερα. Τι μυστικά κρύβονταν πίσω από τη σιωπή αυτή; Γιατί η Αθηνά απέφευγε να μιλά για την οικογένειά της;
Η Ελεονώρα, από την άλλη, είναι ορφανή και από τους δύο γονείς. Μόνο τον πατέρα της θυμάται, που τον έχασε πριν από δύο περίπου χρόνια. Κι αυτός έκρυβε μυστικά, όμως ήσαν καλά κρυμμένα από όλους και κυρίως από την κόρη του. Η Ελεονώρα, γύρω στα σαράντα τώρα, είχε κι αυτή ένα σκοτεινό παρελθόν, για το οποίο ελάχιστες νύξεις αφήνει, και για το οποίο φοβάται μήπως αποκαλυφθεί.
Ένα μεσημέρι με έντονη καταιγίδα και ισχυρό άνεμο ο άντρας της Αθηνάς έπεσε από το παράθυρο της σοφίτας του σπιτιού, χτύπησε σε μια σκαλωσιά που ήταν στημένη από κάτω, και κατέληξε στο έδαφος, βρίσκοντας ακαριαίο θάνατο. Αυτοκτονία, ατύχημα ή φόνος;
Από το πρώτο κεφάλαιο ακόμα, στο τέλος κάθε κεφαλαίου υπάρχει απόσπασμα, που φαίνεται να είναι από ανάκριση της Ελεονώρας. Πλην όμως δεν είναι σαφές ποιος την ανακρίνει. Είναι όμως σαφέστατα εχθρικός απέναντί της, κατηγορώντας την πως αυτή σκότωσε τον συνθέτη.
Στο κάδρο θα μπουν ένας Αλβανός εργάτης, που εκείνες τις ημέρες έκανε εργασίες στο σπίτι της Αθηνάς, καθώς και ο γιός του. Δική τους ήταν η σκαλωσιά που χτύπησε πέφτοντας ο συνθέτης. Μήπως κάποιος από αυτούς εμπλέκεται με τον θάνατο; Κι αν όχι, γιατί ο γιός πήγε και κρύφτηκε σε μια στάνη στο βουνό;
Η πρώτη έκπληξη έρχεται με την αποκάλυψη δεύτερου ρόλου για την Ελεονώρα. Ποιος είναι ο σύνδεσμός της; Ποια συμφέροντα υπηρετεί; Ποιος τον καθοδηγεί και του δίνει εντολές;
Ο Χάρης Κόκκινος θα εμφανιστεί νωρίς, αλλά σε άλλο σκηνικό. Θα τον βρούμε στην Αυλίδα, σε ένα Θεραπευτήριο Χρόνιων Παθήσεων, όπου θα παλεύει με τα φαντάσματα του παρελθόντος του. Σύντομα θα κληθεί για τον θάνατο του συνθέτη. Άραγε η σκηνή στην Αυλίδα έχει σχέση με την υπόθεσή μας;
Όπου εμφανίζεται ο Κόκκινος, εμφανίζεται και η Μπλε, η αδέσποτη γάτα που περιμάζεψε πριν από κάποια βιβλία, καθώς και η Τζέλα, η drag κολλητή φίλη του.
Η δημοσιογράφος και ο αστυνόμος σύντομα θα νιώσουν ερωτική έλξη. Έτσι θα συνεργαστούν, και μάλιστα πολύ αποτελεσματικά. Η Ελεονώρα παρακούοντας τις εντολές και του αρχισυντάκτη της και του μυστηριώδους συνδέσμου της, ο δε Κόκκινος καταπατώντας κάθε κώδικα δεοντολογίας.
Κάποια αθώα λάθη αθώων ανθρώπων θα οδηγήσουν σε αποκαλύψεις μυστικών, τα οποία με τη σειρά τους θα αποκαλύψουν άλλα, βαθύτερα μυστικά. Μελανές ιστορίες του παρελθόντος θα ζωντανέψουν. Ένοχοι θα αποκαλυφθούν, μυστήρια θα ξεκαθαρίσουν, ρόλοι θα αντιστραφούν. Και φυσικά η αλήθεια για τον θάνατο του συνθέτη δεν θα μπορούσε παρά να είναι απρόσμενη.
Το νέο βιβλίο της Ευτυχίας Γιαννάκη (άραγε το πρώτο μιας επικείμενης τριλογίας;) παραμένει πιστό στο μέχρι τώρα ύφος της. Μια αστυνομική ιστορία, με πλούσια πλοκή, με ανατροπές και αποκαλύψεις, με γραφή που κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον και την προσοχή του αναγνώστη. Βρήκα πως οι κοινωνικές αναφορές δεν έφτασαν σε τόσο βάθος όσο στα αμέσως προηγούμενα βιβλία της. Τα κυκλώματα παράνομων υιοθεσιών εδώ κυριαρχούν, δίνοντάς μας μερικές συναισθηματικά φορτισμένες σκηνές. Ακροθιγώς αναφέρεται στην ενδοοικογενειακή βία και στη σιωπή της μικρής κοινωνίας που τη γνωρίζει. Συχνά στηλιτεύεται το αδίστακτο των δημοσιογράφων για την άγρα ειδήσεων. Υπάρχει ακόμα και η χούντα και η ατιμωρησία γνωστών βασανιστών ή ένστολων δολοφόνων. Βρήκα το βιβλίο περισσότερο ψυχολογικό. Εστιάζει περισσότερο στην ψυχολογική καταπίεση των ανθρώπων, στο σκοτεινό παρελθόν που κατατρύχει πολλούς και στα όρια που μπορούν κάποιοι να οδηγηθούν από τον φόβο των αποκαλύψεων. Τώρα βάζει τον Κόκκινο να ψάχνει περισσότερο το μέσα του, να αντιμετωπίζει θαρραλέα τους δαίμονές του.
Όπως πάντα, συγκινεί η Τζέλα με την αγάπη της και το νοιάξιμο για τον Κόκκινο.
Επιτέλους ο Κόκκινος αφήνεται να τον προσεγγίσει άνθρωπος, εκφράζει τα συναισθήματά του άφοβα και το απολαμβάνει. Επιτέλους άκουσε την Τζέλα που του φώναζε να το κάνει.
Και κατά την πρόσφατη συνήθειά της, η συγγραφέας δεν παραλείπει την αναφορά στα προηγούμενα βιβλία της. (Βλέπε σελίδα 274).
Το βιβλίο αφήνει αρκετά θέματα ανοιχτά: το παρελθόν του βοηθού του Κόκκινου, του Αλμπάνη, το παρελθόν αλλά και το μέλλον της Ελεονόρας, ο σύνδεσμος της Ελεονώρας και ο αρχηγός του. Όλα αυτά μοιάζουν με υπόσχεση για συνέχιση σε επόμενα βιβλία.
Εξαιρετικό! Το διάβασα σε λιγότερο από 24 ώρες!
«[…] το παρελθόν είναι φτιαγμένο από φαντάσματα και το μέλλον από όνειρα. Τι έμεινε για το παρόν;»
«Συνειδητοποιείς πόσο καλή μνήμη έχεις με όσους προσπαθείς να ξεχάσεις.»
«Η ομορφιά δεν κρυβόταν ποτέ στην αψεγάδιαστη τελειότητα.»
«[…] την αγάπη δεν την επιλέγεις, σε επιλέγει αυτή.»
