Οδός Αρριανού. Το όνομά της το πήρε από τον Αρριανό που ήταν ιστορικός, φιλόσοφος, γεωγράφος και πολιτικός, καταγόμενος από τη Νικομήδεια (περίπου 95-180 μ.Χ.). Έγραψε, μεταξύ άλλων τα έργα: “Αλεξάνδρου Ανάβασις” και “Εγχειρίδιο του Επίκτητου”.
Στα έργα του είναι εμφανής η επίδραση του Ξενοφώντα. Όταν έγινε Ρωμαίος πολίτης ονομάστηκε Φλάβιος Αρριανός.
Ο Αδριανός (τότε Ρωμαίος αυτοκράτορας), που τον γνώρισε στην Αθήνα, εκτίμησε τις αρετές του και τον έκανε έπαρχο της Καππαδοκίας, για επτά χρόνια (130-137 μ.Χ.), αξίωμα που δόθηκε σε Έλληνα για πρώτη φορά από τους Ρωμαίους, του έδωσε τα δικαιώματα του Ρωμαίου πολίτη κι ο Αρριανός απόκτησε τ’ όνομα Φλάβιος κι έγινε «υποκατάστατος ύπατος».
Με τις διοικητικές ικανότητες και την ανδρεία του διακρίθηκε – ενώ τιμήθηκε επίσης για το έξοχο ερευνητικό του πνεύμα. Στην Αθήνα γύρισε ξανά αφότου έπαψε να είναι διοικητής στην Καππαδοκία, όπου πήρε τον τίτλο του Αθηναίου πολίτη και το 145 μ.Χ. διορίστηκε από τον Αδριανό άρχοντας των Αθηνών. Στα 171 μ.Χ. ήταν πρύτανης της Πανδιονίδας φυλής.
Γέρος πια άφησε την Αθήνα κι έφυγε για την πατρίδα του τη Νικομήδεια, όπου έγινε ιερέας της Δήμητρας και της Περσεφόνης. Η πιθανότερη ημερομηνία θανάτου είναι το 175 μ.Χ.
