Ο Carlos Costa, ένας 56χρονος κινηματογραφόφιλος από το Σάο Πάολο της Βραζιλίας, έκανε πραγματικότητα το παιδικό του όνειρο: να αποκτήσει τη δική του κινηματογραφική αίθουσα. Όλα ξεκίνησαν όταν ήταν έξι ετών και η γιαγιά του τον πήγε για πρώτη φορά σινεμά, να δει την ταινία O Trapalhão nas Minas do Rei Salomão. «Όταν είδα τη γιγάντια οθόνη, έμεινα άφωνος. Είπα στον εαυτό μου πως μια μέρα θα έχω το δικό μου σινεμά», θυμάται. Πενήντα χρόνια αργότερα, το όνειρο έγινε πράξη.
Το 2022, με δικές του οικονομίες και πιστωτικές κάρτες, ο Costa μετέτρεψε ένα παλιό γκαράζ σε ένα ανεξάρτητο μικρό σινεμά 35 θέσεων, το Cine LT3. Χρειάστηκε περίπου 100.000 ρεάις (18.600 δολάρια) για να το διαμορφώσει, αγοράζοντας ξύλινες καρέκλες από ένα παλιό κλειστό θέατρο και δημιουργώντας έναν χώρο γεμάτο χαρακτήρα και νοσταλγία. Εκεί που κάποτε στάθμευαν αυτοκίνητα, τώρα υπάρχουν τραπεζάκια, ποπ κορν, κρασί και συζητήσεις για ταινίες.
Ο ίδιος κάνει τα πάντα: προβάλει τις ταινίες, πουλάει τα εισιτήρια, ετοιμάζει τα σνακ και γνωρίζει τους τακτικούς θαμώνες του με το μικρό τους όνομα. «Δεν μπορώ να πληρώσω υπάλληλο, αλλά αυτό είναι και η μαγεία του χώρου. Είναι μια οικογένεια σινεφίλ», λέει.
Το Cine LT3 έχει εξελιχθεί σε σημείο αναφοράς για την κινηματογραφική κοινότητα της γειτονιάς, προσφέροντας εναλλακτικό πρόγραμμα που ξεχωρίζει από τα εμπορικά multiplex των εμπορικών κέντρων. Ο Costa επιλέγει προσωπικά τις ταινίες — από βραζιλιάνικα ανεξάρτητα έργα μέχρι διεθνή αριστουργήματα όπως το Paris, Texas του Wim Wenders. Οι θεατές μιλούν με συγκίνηση για την ατμόσφαιρα του χώρου, που θυμίζει άλλες εποχές και δίνει ζωή σε μια πόλη όπου τα μικρά σινεμά σπανίζουν.
Σε μια εποχή που τα περισσότερα κινηματοθέατρα έχουν γίνει εμπορικά κέντρα ή εκκλησίες, ο Carlos Costa αντιστέκεται. Με την επιμονή και την αγάπη του για την έβδομη τέχνη, κρατά ζωντανό το πνεύμα του κινηματογράφου ως συλλογική εμπειρία. «Κανείς δεν βγαίνει από το σινεμά ίδιος με αυτόν που μπήκε», λέει. Και μέσα από το Cine LT3, το αποδεικνύει κάθε βράδυ.
