Γράφει η Μαρία Τσεκούρα
Στη Θεσσαλονίκη τα πάντα κυλάνε χαλαρά, το ίδιο και η συζήτηση μας με το Κώστα. Σαλονικιός εξάλλου ο Mpelafon , με Γρεβενιώτικες ρίζες, έχει απίστευτα θετικά vibes σαν άνθρωπος και είναι ο ράπερ που κουνάει τη πόλη με τη μουσική του.
Σε τι φάση της ζωής σου είσαι αυτή τη περίοδο;
Τώρα που μιλάμε, έχω τελειώσει ένα δίσκο, ένα προσωπικό cd που ετοίμασα φέτος. Πριν τα Χριστούγεννα είχα ξεκινήσει και λίγο μετά τα Χριστούγεννα τελείωσε. Δε μου πήρε πάρα πολύ γιατί είχα πει θα πηγαίνω μία φορά την εβδομάδα να ηχογραφώ και τώρα είμαι στις μίξεις και στο master, δηλαδή περιμένω την ημερομηνία που θα το έχω στα χέρια μου και από κει και πέρα θα αποφασίσω πότε θα βγει.
Φαντάζομαι μέχρι το Σεπτέμβριο θα έχουμε κυκλοφορία. Γενικά δε σταματάω να γράφω, συνέχεια προσπαθώ να κάνω καινούργια πράγματα και να τα παρουσιάζω, αλλά δεν είναι και πάντα εύκολο γιατί για να παρουσιαστεί και κάτι πρέπει να έχει και κάποιο νόημα.
Για πόσα κομμάτια μιλάμε;
Είμαι κάπου στα δέκα. Αυτή τη φορά είπα ότι θα βάλω 10 tracks μέσα σίγουρα, τώρα από κει και πέρα αν προκύψει κάτι άλλο ίσως βγει μια deluxe version το cd. Αυτό θα το σκεφτώ όταν θα τα έχω όλα στα χέρια μου και θα δω με το χρόνο και με το πόσο εύκολο και εφικτό είναι για τα παιδιά στο στούντιο να μου το έχουν την ώρα που πρέπει να βγει.
Ποιος είναι ο τίτλος;
Ο τίτλος του cd θα λέγεται multiverse, το πολυσύμπαν δηλαδή. Είμαι επηρεασμένος αρκετά από τη Marvel γενικά σε όλη μου τη ζωή, αλλά επειδή το είχα στο μυαλό μου καιρό ,τώρα σαν concept θα ταιριάζει περισσότερο σαυτό το cd. Δεν έχω συγκεκριμένο κομμάτι που θα λέγεται multiverse , μόνο σε ένα ρεφραίν έχω χρησιμοποιήσει τη φράση, αλλά γενικά είναι έτσι ένα πολυσύμπαν που σε βάζει απ’ τη μία μεριά και σε βγάζει απ’ την άλλη.
Θεσσαλονίκη θα έχουμε κάποιο live ;
Τώρα η καλοκαιρινή περίοδος πάντα είναι η πιο δύσκολη γιατί εντάξει δεν έχει κάτι. Φαντάζομαι από το Σεπτέμβριο και μετά θα το παρουσιάσω σίγουρα και στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας. Για όλο το καλοκαίρι έχουν ξεκινήσει προτάσεις για τα φεστιβάλ και θα είμαστε γύρω-γύρω, δηλαδή σε όλη την Ελλάδα θα έχουμε εμφανίσεις και σαν Pindos Atletico και σαν Mpelafon.
Θα συνεργαστείς και με κάποιον άλλον;
Στο cd έχω ήδη δύο συνεργασίες. Με το πολύ καλό μου φίλο Μικρό Κλέφτη και με τη Μαρία Λάντελε ,έχω γράψει μαζί με τα παιδιά. Γενικά πάντα είμαι ανοιχτός σε συνεργασίες, πάντα γράφω με όποιον μου αρέσει και έχει κάτι να μου δώσει και να του δώσω, δηλαδή πάντα το ψάχνω. Υπάρχει στα σκαριά, ένα feat με έναν ράπερ που αγαπούσα από παλιά και είχαμε έτσι μόνο σχέσεις φιλικές, με τον Άγνωστο Χειμώνα από τους Ψυχόδραμα. Αυτό το κομμάτι μπορεί να κυκλοφορήσει και πιο σύντομα.
Πολλοί ράπερς συνεργάζονται και με καλλιτέχνες εκτός ραπ σκηνής. Θα έκανες feat εσύ;
Δεν είναι άσχημο, μου αρέσει πάρα πολύ. Υπάρχουν άνθρωποι που μπορεί να ταιρίαξουνε στη μουσική αυτή που κάνουμε. Είτε σαν ένα ρεφραίν ,είτε σαν ένα κουπλέ πολλά πράγματα μπορούνε να συνδυαστούνε με το ράπ. Το ραπ δεν είχε ποτέ κάποια όρια να σου πει ίσα ίσα έχει πολύ ωραίες φωνές εδώ στην Ελλάδα που μπορεί να τις αναδεικνύεις με ένα ραπ beat και το πάντρεμα είναι κάπως ευχάριστο.
Δεν μου αρέσει σε ένα κομμάτι το οποίο δεν έχει σχέση με ραπ να χρησιμοποιήσεις το ραπ σε ένα συγκεκριμένο σημείο. Εμένα δε με τρελαίνει προσωπικά, δε θα το έκανα ας πούμε να βάλεις ραπ μέσα στο λαϊκό κομμάτι, δεν είναι η πρώτη μου επιλογή. Αλλά υπάρχει κόσμος που το έχει κάνει και κομπλέ, έχει βγει και έχει πέτυχει κιόλας. Αν θα το έκανα, θα το ‘κανα εάν υπήρχε λόγος και μου άρεσε αυτό που ακούω.
Σε άλλες συναυλίες πας;
Ναι ναι φουλ, είμαι πολύ φαν. Αν και έχω πολύ καιρό να δω έτσι κάτι να με εντυπωσιάζει αλλά όταν παίζουν οι φίλοι μου στηρίζω πάντα και προσπαθώ να βλέπω τι γίνεται , ειδικά στη πόλη γουστάρω φουλ να πηγαίνω σε συναυλίες. Τώρα σκεφτόμουνα ότι έχω καιρό να πάω σε συναυλίες στο εξωτερικό και θέλω αν προκύψει κάποιο φεστιβάλ να το επισκεφτώ. Στα Βαλκάνια πάντα έπαιζε ένα μεγάλο ραπ φεστιβάλ και σκέφτομαι να πάω το καλοκαίρι.
Εσύ πώς φαντάζεσαι τη τέλεια συναυλία;
Όσο κλισέ και αν ακούγεται το πιο ιδανικό live είναι πάντα να έχει ρε παιδί μου αρκετό κόσμο γιατί σου δίνει την επιβεβαίωση ότι κάτι κάνεις καλά. Ωστόσο και κόσμο αρκετό να μην έχει όταν πας σε ένα μέρος και κάποιοι άνθρωποι τραγουδάνε τα τραγούδια σου είναι φοβερό συναίσθημα. Στην Αθηνά δηλαδή μετά από το κορονοϊό που δε πρόλαβα να παρουσιάσω το προηγούμενο μου cd, πήγα μετά από ένα χρόνο για να κάνω μια συναυλία και υπήρξε μεγάλη ανταπόκριση και το χάρηκα απίστευτα.
Οι φίλοι μου με κατηγορούν ότι δε ξέρω τους στίχους και τους ξεχνάω γιατί γραφώ και πάρα πολύ, σε αυτό το live ας πούμε ξέραν όλοι τα τραγούδια μου κι το είπα κιόλας και λέω ρε μάγκες ούτε εγώ δε τα ξέρω εσείς γιατί τα ξέρετε όλα; Χάχα και μου φάνηκε πολύ τρελό. Ήταν από τις πιο ωραίες συναυλίες που έζησα με κάτι εντελώς δικό μου προσωπικό.
Σου έχει συμβεί κάτι απρόοπτο στη σκηνή που δε το κατάλαβε το κοινό;
Ένα από τα πιο απρόοπτα που μου έχει συμβεί ήτανε στα Γιάννενα πριν πολλά χρόνια το 2015. Είχαμε πάει και 2 μέρες νωρίτερα, το συνδυάσαμε έτσι για να δούμε φίλους και τη πόλη. Από τη βροχή κατάλαβα ότι κάτι γίνεται με το παπούτσι μου, γιατί έβρεχε ασταμάτητα 4 μέρες και εντάξει δε μας πτόησε, βγαίναμε περπατούσαμε κάναμε ράναμε αλλά κάποια στιγμή επάνω στο stage είδα ότι το παπούτσι από κάτω κόπηκε η σόλα και ήτανε σαν να μην έχω παπούτσι. Ενδιάμεσα στα κομμάτια ζήτησα από ένα φίλο μου να πάει να μου φέρει παπούτσια για να τα αλλάξω και εντάξει στη χειρότερη να έβγαινα ξυπόλητος.
Το ραπ σε έχει αλλάξει σαν προσωπικότητα;
Σίγουρα και από τις πολύ αρχές ειδικά όταν είπα ότι θα ασχοληθώ με αυτό, έχασα φίλους, κέρδισα φίλους είναι ένα πράγμα το οποίο όταν αποφασίζεις να το κάνεις και σε εισαγωγικά θα πω επαγγελματικά, πολύς κόσμος το βλέπει σαν κάτι ξένο. Τους φαίνεται πολύ περίεργο , ότι ζω μόνο από αυτό και ότι έχω παρατήσει όλα τα υπόλοιπα πράγματα για να κάνω μόνο αυτό και μπορώ και να ζήσω. Γενικά πολλοί παραξενεύτηκαν και είτε με άφησαν, είτε τους φάνηκε σα χόμπι, σαν κάτι δεύτερο ενώ εγώ το είχα πάντα στο μυαλό μου σαν πρώτο.
Με άλλαξε γιατί βρίσκεις και μια κοινωνία η οποία δεν έχει καμία σχέση με την κοινωνία του ραπ. Η κοινωνία του ραπ είναι ένα εντελώς διαφορετικό πράγμα. Είναι μια ξενόφερτη κουλτούρα που όσο και να προσπαθείς να τη βάλεις στη χωρά μας έχει και το υπόβαθρο της που έρχεται από την Αμερική.
Το ραπ σε αλλάζει γιατί γνωρίζεις κόσμο που κάνει το ίδιο με σένα, έχει να σου δώσει πράγματα, έχει να σου πάρει πράγματα, σε προφυλάσσει, σου ανοίγει νέους ορίζοντες αλλά κρατάς πάντα τα καλά και συνεχίζεις. Βέβαια εγώ νομίζω ότι ήτανε για καλό έτσι το ότι με έχει αλλάξει γιατί με έχει κάνει πιο σκληρό σαν άνθρωπο ενώ ήμουνα πιο ανέμελος και δεν είμαι σίγουρα πια ο ίδιος μετά από αυτό.
Εδώ Θεσσαλονίκη που βγαίνεις;
Το στέκι μας είναι το Ladose. Όταν ξεκινάμε να βρισκόμαστε, εμφανιζόμαστε στο Ladose αλλά γενικά μπορείς να με δεις από το Ladose μέχρι ένα πολύ άγνωστο σκυλάδικο στο οποίο να ‘χει μέσα 10 άτομα στις 7 η ώρα το πρωί. Δεν έχω περιορισμούς στο που βγαίνω και στο αν είναι να διασκεδάσω. Τώρα εντάξει για καφέ και τέτοια μπορεί να πάω παντού.
Όταν είναι να βρεθούμε για καφέ βρισκόμαστε στο κέντρο στο Nr40 – εκεί πέρα τα παιδιά έχουν και το τατουατζίδικο από πάνω επειδή βολεύει όλους ρε παιδί μου είναι αρκετά κεντρικό σημείο. Γενικά τα στέκια μας είναι ή το Ladose, ή το Arcade που παίζω και μουσική καμιά φορά, στην Εφημερίδα πάμε πάρα πολύ, και στο Parco.
Τι κάνεις για να χαλαρώσεις μια απλή καθημερινή μέρα;
Γενικά όταν δεν έχω να κάνω κάτι βλέπω φουλ ταινίες και σειρές δηλαδή κάθομαι πολύ στον υπολογιστή μου. Κυρίως όμως γράφω μουσική.
Όταν είμαι στον υπολογιστή η μεγαλύτερη διάσπαση προσοχής που έχω είναι όταν βλέπω μια σειρά και σταματάω στη μέση για να γράψω. Μαγειρεύω επίσης πάρα πολύ, προσπαθώ να μην τρώω απέξω τα τελευταία χρόνια. Βρίσκομαι με τους φίλους μου, τους συναντάω όταν έχω χρόνο και 1 φορά την εβδομάδα φεύγω και πηγαίνω στον ξάδερφο μου στην Αλεξάνδρεια που είναι κάτι σαν ψυχοθεραπεία ρε παιδί μου μαζευόμαστε στο σπίτι του εκεί πέρα και αράζουμε.
Η μουσική σου έχει πιο ανεβαστικά beats. Θεωρείς ότι αντικατοπτρίζει τη ψυχολογία σου;
Κοιτά γενικά δε θεωρώ ότι κάνω μίζερη μουσική, ούτε λέω στενάχωρα πράγματα γιατί είμαι χαρούμενος σαν άνθρωπος. Ενώ έχω πολλούς προβληματισμούς έχω μεγαλώσει σε μία οικογένεια που άκουγε Funky και Soul ας πούμε τις Κυριακές όπως μια κανονική οικογένεια στην Ελλάδα θα άκουγε τα λαϊκά.
Ο πατέρας μου ήτανε τζαζίστας και κάπως αυτό με έχει επηρεάσει και στη μουσική που δημιουργώ. Επίσης και η μουσική που ακούω είναι πιο χαρούμενη σαν μουσική. Προσπαθώ ακόμη και τη στεναχώρια μου να τη γλεντήσω. Το project μου ας πούμε to Pindos Atletico είναι ένα τέτοιο project. Αυτό το έχω παρατηρήσει και στα πανηγύρια – όπου στα μεγαλύτερα μοιρολόγια γίνεται το μεγαλύτερο ξεφάντωμα .
Απ’ ότι βλέπουμε και από Pindos Atletico σου αρέσουν οι παραδοσιακοί ήχοι. Χορεύεις κιόλας;
Δεν είμαι κάλος χορευτής είμαι κάλος τραγουδιστής. Ξέρω να τα τραγουδάω δε ξέρω να τα χορεύω .Επειδή μεγαλώσαμε στο χωριό και τα περισσότερα καλοκαίρια μας τα ζούσαμε εκεί , η παράδοση εντάξει είναι μέρος της ζωής μας , μέρος των πανηγυριών ,μέρος όλης της κουλτούρας της Πίνδου . Είμαστε και εμείς στη Πίνδο ,το χωριό μας βρίσκεται εκεί στα Γρεβενά το Κηπουρειό. Μακάρι να ήξερα να τα χορεύω, αυτά λέγαμε με ένα φίλο προχτές μου λέει εγώ ξέρω να τα χορεύω δε ξέρω να τα τραγουδάω και του λέω εγώ το αντίθετο.
Είσαι γενικά των εθίμων και των παραδόσεων;
Η παράδοση σα παράδοση μου αρέσει πάρα πολύ, έχει ένα ενδιαφέρον. Τώρα να τηρώ τα έθιμα τα οποία δεν συνάδουν με την εποχή οκ, θεωρώ ότι κάθε πράγμα στο καιρό του. Έχει ενδιαφέρον γιατί μπορώ να καταλάβω κάποια συγκεκριμένη χρονική περίοδο το τι γινότανε το τι προβλημάτιζε το κόσμο, από κει και πέρα ναι μόνο ιστορικό ενδιαφέρον τώρα να τηρώ έθιμα , παραδόσεις όχι. Το μεγαλύτερο έθιμο που τηρώ είναι να πηγαίνω στα πανηγύρια.
Εδώ γύρω από τη Θεσσαλονίκη έχεις πάει σε πανηγύρια;
Το τελευταίο που είχα πάει ήτανε στη Πυλαία το καλοκαίρι που κάνουνε, είχα περάσει πάρα πολύ ωραία γιατί είχε παντού έτσι μπάντες, είχε χάλκινα αλλά επειδή δεν έχω μεγαλώσει με αυτόν τον ήχο και τα μακεδονίτικα έτσι λίγο διαφέρουν, τώρα τα μαθαίνω που συνεργαζόμαστε πολύ συχνά και με φίλους τους Banda Entopica ,μια παραδοσιακή μπάντα δρόμου έτσι όπως δηλώνουνε και αυτοί. Τα μακεδονίτικα μου φαίνεται ότι είναι έτσι ένας καινούργιος κόσμος , εντελώς διαφορετικός από τα δικά μας τα παραδοσιακά που είναι πιο κοντά στα Ηπειρωτικά. Ακόμη και τα χάλκινα των Γρεβενών είναι διαφορετικά από τα μακεδονίτικα . Έχω πάει επίσης στη Καρδία, σε ένα πανήγυρι και έχω πάει και στη Θέρμη.
Αν μια περίοδο έχεις αλλαγή στη διάθεση θα σε επηρεάσει και μουσικά; Θα σταματήσεις να παράγεις υλικό;
Σίγουρα δε θα με επηρεάσει μπορεί να με βοηθήσει και παραπάνω γιατί εντάξει όσο να ναι ο πόνος έχει δημιουργία. Πάντα γράφεις όταν είσαι προβληματισμένος αλλά ακόμα και εκείνη την στιγμή θα προσπαθήσω να έχω κάποιο πιο θετικό feeling να βγάλω προς τα έξω. Ακόμη και όταν όλα πάνε λάθος εσύ πρέπει να πας ανάποδα γιατί με τη μοιρολατρία δεν νομίζω να βγαίνει και κάτι. Γι’ αυτό μου αρέσει κιόλας όταν είμαι στις μαύρες μου να γράφω μουσική η οποία να έχει μία ώθηση να σε βγάλει από αυτή τη κατάσταση.
Τώρα το Πάσχα που θα το περάσεις;
Το Πάσχα παραδοσιακά το περνάω στο χωριό μου επειδή έρχονται και οι συγγενείς μου από το εξωτερικό μαζευόμαστε όλοι σαν οικογένεια και το περνάμε παρέα. Είναι η αγαπημένη μου περίοδος. Νομίζω γενικά δεν είμαι παιδί των Χριστουγέννων είμαι παιδί του Πάσχα. Μου αρέσει πάρα πολύ γιατί τότε όταν είμασταν πιο μικροί συνήθως μαζευόμασταν και περισσότεροι λόγω του ότι δεν είχε τη δυσκολία να ζεστάνεις ένα σπίτι που λειτουργεί με ξυλόσομπα ή με τζάκι. Οπότε ναι συνήθως, ανεβαίνω Γρεβενά, στο χωριό.
Tο τελευταίο καιρό τι σου έχει δώσει τη περισσότερη χαρά;
Ότι αποφάσισα μόνος μου να ξεκινήσω ψυχοθεραπεία για να λύσω προβλήματα τα οποία δεν ήξερα ότι τα έχω. Αυτό μου δίνει αρκετή χαρά και με βοηθάει πάρα πολύ στο να σκέφτομαι εντελώς διαφορετικά από ότι σκεφτόμουνα, δηλαδή είναι και εκεί ένας κόσμος ο οποίος δε φανταζόμουν ποτέ ότι θα βρεθώ , υπάρχουν μέρες που δε ξέρω τι θα πω ας πούμε στον ψυχολόγο αλλά όταν πάω εκεί ξεκλειδώνει τη συζήτηση αυτός γιατί το ξέρει καλύτερα από μένα. Έχω βοηθηθεί νομίζω φουλ, από κει και πέρα στο θέμα της δημιουργίας τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα γιατί μέσω της ψυχοθεραπείας βλέπεις ένα κομμάτι του εγκέφαλου σου το οποίο δεν το είχες δει και έχεις κάποιους προβληματισμούς που δεν τους έκανες και ποτέ. Γενικά δε πέφτω ευκολά και δε μπορώ να στεναχωρηθώ ωστόσο υπήρξανε πολλές στιγμές στη ζωή μου που ένιωθα μονός και ότι δε μπορώ να βασιστώ κάπου.
Ξέρεις ήτανε οι σκοτεινές σκέψεις που περνάνε από όλους. Όλοι έχουνε και φως όλοι έχουνε και σκοτάδι, αλλά θεωρώ ότι αυτό το πράγμα σιγά σιγά το αλλάζει και όσο άσχημα να είναι και η κατάσταση που ζούμε και επικρατεί σε αυτή τη χώρα, όσο ζόρικα να είναι και τα πράγματα κάπως ρε παιδί μου χρειάζεται αντοχή που είχα δει ότι δεν την έχω και λόγω της δουλείας και λόγω της νύχτας περισσότερο και άμα είσαι επιρρεπής και στη καλή ζωή μετρά τα πράγματα σκοτεινιάζουνε που απότομα οπότε κάπως πρέπει να θωρακίσεις το μυαλό σου για να βγεις αλώβητος από όλη αυτή τη κατάσταση.
(σ.σ. οπότε είναι κάπως σαν το στήριγμα σου η ψυχοθεραπεία)
Είναι μια εξτρά βοήθεια, δε θα πω ότι είναι ακριβώς το στήριγμα μου γιατί το ραπ είναι το στήριγμά μου δηλαδή ο πρώτος ψυχολόγος μου είναι το μικρόφωνο. Θεωρώ ότι όσο τα γραφώ τόσο πιο εύκολο είναι να ανοιχτώ τουλάχιστον στον εαυτό μου γιατί γύρω σε αυτό πρέπει να γίνεται γιατί ο στρουθοκαμηλισμός έχει να κάνει κυρίως πρώτα με τον εαυτό σου άμα κρύβεσαι από τον εαυτό σου είναι πολύ πιο δύσκολο να ανοιχτείς μετά και στους άλλους.
Έχεις κάποιο μεγάλο μελλοντικό στόχο εκτός μουσικής;
Να αγοράσω ένα πιο μεγάλο σπίτι κάπου πιο ψηλά από εκεί πέρα που μένω χάχα . Πιστεύω ότι θα είναι στη Θεσσαλονίκη κάπου πιο κοντά στο βουνό του Φιλύρου, δε ξέρω που θα είναι στο Ασβεστοχώρι κάπου .Να είναι μια μονοκατοικία στην οποία θα μπορώ να είμαι λίγο πιο άνετος εγώ .τώρα από κει και πέρα έχω πάρα πολλούς στόχους γενικά δε σταματάω ποτέ να έχω στόχους. Οι στόχοι έχουν παρακλάδια αλλά ο βασικός όλων είναι να κάνω πολλά πράγματα να πετύχω να αγοράσω ένα μεγαλύτερο σπίτι να μπορώ να παρκάρω!
