Είμαι χαρωπή, πλένω το πουρί

Αυτή η εβδομάδα πέρασε με μια σύντομη επίσκεψη στη σχολή Καλών Τεχνών της Πιονγκγιάνγκ, στα πλαίσια ανταλλαγής μεταναστών για καταναγκαστική εργασία. Ο κύριος Βορειοκορεάτης καθηγητής, που συνυπογράφει το κείμενο της ανατίναξης της κεντροαριστεράς, μας έδωσε ως θέμα εργασίας ‘Ζωγραφίζω το κουμουνιστικό Πεκίνο, κεντροαριστερό κινίνο.’ Ενώ άλλες ζωγράφιζαν αυτές τις χαρωπές σαχλαμάρες,

τύπου, είμαι κεφάτη ψωνίζω απ’ του Βερόπουλου, σήμερα αρχίζουν οι εκπτώσεις στο γκούλαγκ, πάμε να ανταλλάξουμε τους τσόχινους μπερέδες, να κοίτα, δύο ιμπεριαλιστές Αμερικάνοι στα δεξιά μας, τρομοκράτες θα είναι, πάνε να πέσουν σε αυτό το ψηλό κτίριο που χτίσαμε με αίμα, δάκρυα και ιδρώτα, καλέ, ο ήλιος κάτι έπαθε, είναι κόκκινος σαν γαρύφαλλο σε μπουζούκια κλπ, εγώ που είμαι της αφαιρετικής σχολής του απλού ρεαλισμού, ζωγράφισα αυτό

για να έχω τον κόκκινο κουμουνιστικό ήλιο και τίποτα άλλο, μήτε ζωντανό ουδέ και νεκρό, επειδή σύντομα στο Πεκίνο δεν θα ζει κανείς άλλωστε από τη μόλυνση, ούτε καν τα κτίρια.

Για τιμωρία με έβαλαν να σφουγγαρίσω μετά τον Μαραθώνιο στο Πεκίνο αυτό

ήτοι, τα κάτουρα μερικών χιλιάδων δρομέων από τα τείχη της Απαγορευμένης Πόλης, που τώρα κατάλαβα γιατί την λένε απαγορευμένη, από τη μπόχα και το πουρί. Τόλμησα να ψελλίσω ότι είμαι Ελληνίδα-Μαραθώνιος-τιμή αίμα δόξα πατρί-λοιπές μαλακίες και μου είπαν ότι ακόμα δεν έχουν ξεκινήσει να γιορτάζουν την ανατίναξη της κεντροακροδεξιάς, θα ξεκινήσουν μόλις βγει ο αντιρατσιστικός στη Βουλή που επιτρέπει στην Εκκλησία και το Στρατό τη διενέργεια πογκρόμ-κριστάλναχτ-Πάσχα-χάλοουιν-χόλοκοστ-Χριστούγεννα.