γράφει η Χριστίνα Τσακμακά
Την τελετή έναρξης ξεκίνησε με μια έκπληξη για το κοινό της πόλης, με ένα μικρού μήκους βίντεο που παρουσίασε τη φετινή διοργάνωση και τις ταινίες που θα προβληθούν αυτό το 10ήμερο. Οι συνηθισμένες ομιλίες αντικαταστάθηκαν από την κινούμενη εικόνα. Η απουσία των ομιλητών στέρησε την αμεσότητα και τη ζωντάνια που είχε το φεστιβάλ τις προηγούμενες χρονιές, ωστόσο οι συνοπτικές ομιλίες των Φορέων, μέσω του βίντεο, έκαναν πιο ευχάριστη την ροή της έναρξης, χωρίς καθυστερήσεις, αμηχανίες και γραφικότητες που συνήθως υπάρχουν σε τέτοιου είδους τελετές.
Στο βίντεο η Γενική Διευθύντρια, Ελίζ Ζαλαντό, και ο Διευθυντής του φεστιβάλ, Ορέστης Ανδρεαδάκης μας μίλησαν για το περιεχόμενο του φετινού 59ου ΦΚΘ. Μάλιστα, ο Περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας, Απόστολος Τζιτζικώστας, υποσχέθηκε τη θέσπιση Film Office στη Θεσσαλονίκη και ο Δήμαρχος της πόλης, Γιάννης Μπουτάρης μίλησε για το πόσο σημαντικό είναι το φεστιβάλ για την πόλη, τον πολιτισμό της και τόνισε τον εκπαιδευτικό του χαρακτήρα.
Ξεκινήσαμε να μιλάμε για σινεμά, με σινεμά.
Ο σκηνοθέτης της ταινίας «Κλέφτες Καταστημάτων / Shoplifters » δεν κατάφερε να είναι εκεί, ωστόσο μέσα από ένα βίντεο που προβλήθηκε στην οθόνη του Ολύμπιον μίλησε με λίγα λόγια για την ταινία του και μοιράστηκε μαζί μας τις εμπειρίες του από το 45ο ΦΚΘ που σημετείχε πριν 14 χρόνια ως προσκεκλημένος του τμήματος των Νέων Οριζόντων. Ο Kore-Eda, παρεβρέθηκε στην 45η διοργάνωση του 2004 και παρουσίασε 4 ταινίες του για πρώτη φορά στην Ελλάδα, τις Nobody knows (2004), Distance (2001), After Life (1998), Maborosi (1995).
Ο Hirokazu Kore-Eda γεννήθηκε στο Τόκιο το 1962. Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο Ουασέντα το 1987 και εργάστηκε στην εταιρεία παραγωγής TV Man Union, όπου σκηνοθέτησε πολλά βραβευμένα ντοκιμαντέρ. Η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του, Maborosi (1995),κέρδισε τη Χρυσή Osella στο Φεστιβάλ Βενετίας το 1995. Η δεύτερη ταινία του, After Life (1998), διανεμήθηκε σε περισσότερες από 30 χώρες και τον έκανε παγκοσμίως γνωστό. Η τρίτη ταινία του, Distance (2001), συμμετείχε στο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ Καννών το 2001, ενώ η τέταρτη, Nobody knows (2004), απέσπασε το βραβείο καλύτερου ηθοποιού (Yagira Yuuya) στο Φεστιβάλ Καννών το 2004. Το 2008, το Still Walking, έκανε τη διεθνή πρεμιέρα του στο Τορόντο και κέρδισε το βραβείο καλύτερης σκηνοθεσίας στα Ασιατικά Κινηματογραφικά Βραβεία και το βραβείο Golden Astor στο Φεστιβάλ της Mar del Plata. To 2018 ήταν ο μεγάλος νικητής του Φεστιβάλ των Καννών.
Πρόκειται για μια ταινία που αφορά τον θεσμό της οικογένειας. Επιστρέφοντας από ένα σούπερ μάρκετ με τα κλοπιμαία τους, ο Οσάμου και ο γιος του συναντούν ένα μικρό κορίτσι εγκαταλελειμμένο μέσα στο κρύο. Αρχικά, αποφασίζουν να τη φιλοξενήσουν προσωρινά όταν όμως καταλαβαίνουν ότι αντιμετωπίζει μεγάλα προβλήματα με τους γονείς της, θα της δώσουν μια κανονική θέση στο σπίτι τους. Αν και η μεγάλη οικογένεια είναι φτωχή και ίσα ίσα τα βγάζει πέρα με τις δουλειές τους και τις μικροκλοπές, ζουν ευτυχισμένοι όλοι μαζί, ώσπου ένα απρόσμενο γεγονός αποκαλύπτει κρυμμένα μυστικά, θέτοντας σε κίνδυνο τους δεσμούς που τους ενώνουν.
Ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος της ταινίας αναρωτιέται τί είναι εκείνο που δένει τις οικογένειες. Η βιολογική σχέση θα έλεγε κανείς, οι δεσμοί αίματος. Ωστόσο, τί συμβαίνει όταν αναπτύσσονται σχέσεις ανάμεσα σε άτομα που μπορεί να μην είναι η πραγματική σου οικογένεια;
Ο Kore-Eda σκηνοθετεί χαρακτήρες μέσα από κασώματα, τους περιορίζει. Κρύβονται και έχουν μυστικά. Μέσα σε ένα μικρό, λιτό και λειτουργικό σπίτι ζει μια ολόκληρη οικογένεια που δεν ενώνεται από δεσμούς αίματος, αλλά από δεσμούς πραγματικής αγάπης. Ο σκηνοθέτης καταγράφει με τρυφερότητα και με μικρές δόσεις χιούμορ τις καθημερινές περιπέτειες των Κλεφτών Καταστημάτων (πατέρα-γιου και κόρης αργότερα), αλλά και τις σχέσεις που αναπτύσσουν καθημερινά και οι υπόλοιποι χαρακτήρες μεταξύ τους εντός του σπιτιού. Αγαπάνε και νοιάζονται ο ένας τον άλλον. Η κάμερα τους πλαισιώνει μέσα σε κασώματα και τους παρακολουθεί από μεγάλα ύψη φανερώνοντας την ενοχή και την τάση για ελευθερία αντίστοιχα. Οι χαρακτήρες δεν είναι χάρτινοι αγαπάνε, νοιάζονται, ερωτεύονται, θυμώνουν, νιώθουν ενοχές και διαπράττουν εγκλήματα.
Οι ερμηνείες των μικρών Κλεφτών, Jyo Kairi και Sasaki Miyu, αλλά και της γιαγιάς τους, Kiki Kilin, ξεχώρισαν στο σύνολο της ταινίας για το χιούμορ και την αθωότητά τους.
Οι «Κλέφτες Καταστημάτων», ένα οικογενειακό δράμα που προς το τέλος εξελίσσεται καθαρά σε crime film, παρουσιάζει με τρυφερότητα και βαθύ σεβασμό μια εναλλακτική οικογένεια από μικροκλέφτες που ζουν σε έναν σκληρό και άδικο κόσμο, χωρίς την αγάπη της βιολογικής τους οικογένειας. Η ταινία αυτή αναθεωρεί τον ορισμό της οικογένειας, με τη ματιά του Kore-Eda.
Η ταινία αναμένεται να κυκλοφορήσει σύντομα στις αίθουσες από την One from the Heart.
