Πέτρες στις τσέπες του, Studio Vis Motrix
Την καλύτερη παράσταση των τελευταίων μηνών παρακολούθησα στη Θεσσαλονίκη στο Studio Vis Motrix από την ομάδα Eclipses, σε σκηνοθεσία της Ευανθίας Σωφρονίδου. Μετά από πολύ καιρό παρακολουθήσαμε μια παράσταση ζωντανή και σπαρταριστή, που δεν σε άφηνε να βαρεθείς ούτε λεπτό χάρη στις αλλεπάλληλες μεταμορφώσεις των πρωταγωνιστών και στον εξαιρετικά σφιχτό ρυθμό, που ανέδειξαν το κείμενο. Με χιούμορ – που ως επί το πλείστον αποφεύγουν για κάποιον λόγο οι ομάδες της Θεσσαλονίκης, εκτός κι αν καταφεύγουν σε φθηνά κόλπα- χωρίς να βαυκαλίζονται δείχνοντας στο κοινό ότι κάνουν υψηλή τέχνη, κέρδισαν το κοινό ,χωρίς αμφιβολία ,με την ειλικρίνειά τους. Μόνη άτυχη στιγμή για την προσωπική μου αισθητική το τέλος της παράστασης με το βίντεο και την εμφάνιση του μικρού αγοριού. Θεωρώ πως ανέκοψε το peak, την κορύφωση της παράστασης, ενώ ταυτόχρονα ήταν σαν να υποτιμούσε κάπως το κοινό και προσπαθούσε να του εξηγήσει.
Κουρδιστό πορτοκάλι, Θέατρο Αριστοτέλειον
Με μεγάλες προσδοκίες λόγω του έργου αλλά και του πρωταγωνιστή παρακολούθησα το έργο, δυστυχώς όμως διαψεύστηκαν ως επί το πλείστον. Η σκηνοθεσία του Γιάννη Κακλέα άργησε να βρει ρυθμό, μ' αυτά τα συνεχή μέσα – έξω που προσπαθούσαν να βρούνε τις αντιστοιχίες και τον ρόλο τους σε σχέση με τις sequences της ταινίας. Ο Κωνσταντίνος Ασπιώτης και το σύνολο, σχεδόν, των ηθοποιών ξεχώρισε κυρίως για τις κινησιολογικές του ιακνότητες που σου τραβούσαν το βλέμμα. Από την άλλη πλευρά, η υποκριτική γραμμή που χάραξε ο σκηνοθέτης Γιάννης Κακλέας δεν ξέφυγε από μια υποκριτική πατροπαράδοτη που θα 'λεγε κι ο Άλεξ της ιστορίας μας. Υπερβολές και ψέματα ως επί το πλείστον. Το βίντεο περίττευε, τουλάχιστον στις περισσότερες περιπτώσεις. Καταλήγοντας, επρόκειτο για μια μάλλον κουραστική παράσταση. Ο Κακλέας χρησιμοποίησε το περίβλημα του Πορτοκαλιού για να εντάξει σε αυτό πάλι μούτες και υπερβολές που έχει συνηθίσει να βάζει καθοδηγώντας τους ηθοποιούς του, χωρίς να βρίσκει πραγματικά τον χυμό του πορτοκαλιού.
