Τα “Παιδιά Εν
Δράσει” μέσα από την εμπειρία που έχουν αποκτήσει στα 10 χρόνια ζωής τους,
μέσα από πλήθος ψυχαγωγικών παραστάσεων και μέσα από τον προβληματισμό των
μελών της για τα συνεχώς αυξανόμενα κρούσματα σχολικού και διαδικτυακού
εκφοβισμού σε νεαρές ηλικίες στη χώρα μας (έρευνες την κατατάσουν στην 4η Θέση
ανάμεσα σε 41 χώρες), δημιουργεί και παρουσιάζει μία παράσταση με κούκλες για
την διαφορετικότητα, την περιθωριοποίηση και τη φιλία, τον εκφοβισμό. 9 νέοι
καλλιτέχνες και παιδαγωγοί,με την υποστήριξη του προγράμματος «Νεά Γενιά σε
Δράση», συνεργάστηκαν και δημιούργησαν μία παράσταση με κούκλες και στοιχεία
μαύρου θεάτρου, με τίτλο «Ταξίδι στον Εκφοβυθό» όπου
πρωταγωνιστούν μία Μέδουσα και ένα Χέλι.
Η μέδουσα Λόλα είχε
μάθει να ζει πάντοτε στον «αφρό» και να έχει ό,τι ζητήσει. Το μεγαλύτερο της
όνειρο όμως είναι να αποκτήσει την αιώνια λάμψη. Να λάμπει και να φωσφορίζει
στο βυθό για πάντα. Αυτή και η παρέα της είναι μάλλον οι νταήδες του
σχολείου. Αγαπημένο τους «θύμα» η Ελλη το Χέλι μία ευγενική, ήρεμη και αρκετά
ντροπαλή μαθήτρια του ίδιου σχολείου.
Η Έλλη υπομένει σχεδόν καθημερινά
πειράγματα και κοροϊδίες, σπρωξίματα και στριφογυρίσματα από την φοβερή παρέα,
χωρίς κανένας να την βοηθάει. Την ημέρα που αποφασίζει να φύγει μια για πάντα
από την υδάτινη πολιτεία, καταφθάνουν δύο Ξιφίες γιατροί που υπόσχονται να
χαρίσουν την αιώνια λάμψη στη Λόλα έναντι μεγάλης αμοιβής. Η Έλλη όμως τους
ακούει να οργανώνουν το σχέδιο τους για το πως θα αρπάξουν τα χρήματα της Λόλας
και να το σκάσουν. Θα μπορέσει να βοηθήσει; Θα βρει το θάρρος να τα βάλει με
την φοβερή παρέα για να τους σώσει; Ή μήπως και πάλι η παρέα της Λόλας θα
καταλήξει να γελάει μαζί της και να την κοροιδεύει για το ότι είναι απλά ένα
καφέ χέλι;
Πώς εμπνευστήκατε την ιστορία του κουκλοθέατρου;
Όλγα: Tα «Παιδιά Εν Δράσει» γιόρτασαν
το 2013, δέκα χρόνια ζωής και δράσης. Όλα αυτά τα χρόνια η ομάδα δεν σταμάτησε
ποτέ να πραγματοποιεί παραστάσεις ψυχαγωγικού χαρακτήρα -βασισμένες περισσότερο
στην τέχνη του τσίρκο και σε εναλλακτικές μορφές τέχνης-.Αντιλαμβάνοντας τη
σημασία της τέχνης ως μέσο εκπαίδευσης αλλά και αναλογιζόμενοι τα συνεχόμενα
και επαναλλαμβανόμενα κρούσματα εκφοβισμού γνωστού και ως Bullying, μέλη της
ομάδας (νέοι καλλιτέχνες, εψχυχωτές και παιδαγωγοί) είχαν την ιδέα να δημιουργήσουν
μία παράσταση με κούκλες την οποία θα μπορούσαν να παρουσιάσουν σε σχολεία
Α'Βαθμιας και Β'θμιας εκπαίδευσης αλλά και σε ορφανοτροφεία, ιδρύματα.
Ροδάνθη:Το θέμα αυτής της παράστασης, το Bullying, προέκυψε από τα ερεθίσματα και τις ανησυχίες καθενός μας ξεχωριστά αλλά
συνάβει και με στόχους των «Παιδιών εν Δράσει» όπως την εξοικείωση με το διαφορετικό, την
κοινωνική ένταξη και την καταπολέμηση του κοινωνικού αποκλεισμού
Φτιάξατε μόνοι σας τις κούκλες;
Άννα: Οι κούκλες είναι φτιαγμένες από σφουγγάρι
κομμένες με τα πιο μικρά ψαλιδάκια που κυκλοφορούν στην αγορά και ναι
αποκλειστικά από εμάς!Η κάθε μία κούκλα έπαιρνε μορφή μέρα με τη μέρα. Όταν
μπήκε το χρώμα, οι κούκλες απέκτησαν άλλη χάρη και εμείς μαζί τους καινούργια
ψυχολογία, πιο φωτεινή. Η χρυσόσκονη κάλυψε και την τελευταία ατέλεια!
Χριστίνα: Οι κούκλες φτιάχτηκαν
απο την ομάδα με τη βοήθεια κάποιων σεμιναρίων για τεχνικές κουκλοθεάτρου από
την Αναστασάα Αστερίου και έτσι τον τελευταίο
χρόνο οι χαρακτήρες ζωντάνεψαν και έγιναν πολύχρωμες φιγούρες!
Πώς αντιλαμβάνεστε εσείς το πρόβλημα του bullying στα σχολεία; Πώς πιστεύετε πως πρέπει να αντιμετωπιστεί;
Χριστίνα: Για μένα το bullying υπήρχε απο πάντα. Ποιος δεν αντιμετώπισε ή δεν ήταν μάρτυρας
της συμπεριφοράς κάποιου νταη στο σχολείο του; Ισως να είναι και ένα κατάλοιπο
της εξέλιξης της ζωής της φύσης, όπου ήταν θεμα επιβίωσης. Πλεον ομως τα
φαινόμενα είναι πιο βιαια και έτσι αντιλαμβανόμαστε την ανάγκη της αλλαγής του
φαινομένου. Για τα παιδια και εφηβους ειναι σημαντικό, σχεδόν θέμα επιβίωσης να
εδραιωθούν στον κοινωνικό τους περίγυρο, να νοιώθουν οτι ανήκουν κάπου και
γίνονται αποδεκτά. Εκεί που πρεπει να εστιάσουμε όμως για να ξεπεράσουμε αυτο
το φαινόμενο, ειναι να βοηθήσουμε τα παιδιά να καταλάβουν την προσωπική τους
αξία, την ελευθερία του λόγου τους και της αλήθειας τους και να υποστηρίξουμε
την ανάπτυξη των ικανοτήτων τους, μέσα απο ενδιαφέροντα και δραστηριότητες ετσι
ωστε να γνωρίσουν το μεγαλείο του χαρακτήρα τους και της ιδιαιτερότητας του
καθενός.
Αννα: Bullying στα σχολεία…Μαγκιά…Νταηλίκι…Αρχηγιλίκι…σε όλες
οι γενιές πιστεύω υπήρχε, σε όλα τα σχολεία, αλλού σε μικρότερο βαθμό αλλού σε
μεγαλύτερο. Όσο πιο θυμωμένη είναι η κοινωνία με τις καταστάσεις που αντιμετωπίζει,όσο
πιο θυμωμένοι είναι οι γονείς και αμύνονται και προσπαθούν να πατήσουν ο ένας πάνω στον άλλον για
να γίνουν πιο ''μεγάλοι''και πιο ''δυνατοί', τόσο τα παιδιά παίρνουν παραδείγματα τέτοιου είδους άμυνας, να μην νοιάζονται για
τους γύρω τους, να προσπαθούν να είναι πιο ψηλά από τους υπόλοιπους. Η
αντιμετώπιση πρέπει να είναι άμεση!
Όλγα: Ο εκφοβισμός – σε
οποιαδήποτε μορφή του- έχει θεμέλια στη μη ανεκτικότητα στο διαφορετικό, στην ανάγκη κυριαρχίας σε άτομα που δεν
ταιριάζουν με τα σημερινά πρότυπα. Τα παιδιά που δέχονται εκφοβισμό έχουν
χαμηλή αυτοεκτίμηση, αποκτούν άγχος και φοβίες, αισθάνονται μόνα και
περιθωριοποιούνται. Παράλληλα τα παιδιά που εκφοβίζουν έχουν ιδιαίτερη αυξημένη
την αυτοεικόνα, παρουσιάζουν εχθρική συμπεριφορά προς το σύνολο και έχουν
μειωμένη ικανότητα αυτοελέγχου.Οι ευοίωνες προοπτικές μπορούν να δοθούν από τα
παιδιά, τα οποία με την κατάλληλη παιδεία θα βγουν στην κοινωνία ως ενήλικες
περισσότερο ανεκτικοί προς το διαφορετικό, καλλιεργώντας σεβασμό ανεξαρτήτου εθνικότητας, φύλλου ή ακόμα και
εμφάνισης! Αυτό ακριβώς προσπαθεί να κάνει και η παράσταση «Ταξίδι στον
Εκφοβυθό».
Αν κάνατε μια νέα
κουκλοπαράσταση, ποιο θα ήταν το θέμα;
Αννα: Άλλο ένα φαινόμενο που
χρήζει άμεσης αντιμετώπισης στα σχολεία είναι ο φυλετικός ρατσισμός. Εκεί το
πιο σίγουρο είναι πως θα χρειάζονται δύο παραστάσεις! Μια για μικρούς και μία
για μεγάλους!
Ανδρεάνα: Η αναπτυξη της
αλληλεγγυης και τα αποτελεσματα που αυτη θα μπορουσε να φερει στη συγχρονη
κοινωνια
Πώς φαντάζεστε πως θα αντιδράσουν τα παιδιa;
Χριστίνα: Τα παιδιά θα δουν μια
πολύχρωμη παράσταση με κάποιους σκληρούς και κάποιους αδικημένους και θα πάρουν
μια ιδέα αντιμετώπισης τετοιων καταστάσεων.Η παράσταση ειναι και ενα καλο
έναυσμα για συζήτηση μέσα στην τάξη για το θέμα του έργου , βοηθώντας ετσι
δασκάλους και παιδιά να ανοίξουν διάλογο, ώστε να επισημανθούν και να ακουστούν
απόψεις με σκοπό τα παιδιά να καταλάβουν οτι μπορούν να εχουν τον έλεγχο αυτών
που τους συμβαίνει.
Αννα: Τα μικρότερα παιδιά
πιστεύω πως θα ενθουσιαστούν δίνοντας πιο πολύ βάση στα φωσφορούχα χρώματα και
τα σκηνικά της παράστασης και θα μπούν αργότερα στο θέμα του bullying μέσα στις τάξεις τους σε συζητήσεις με τους δασκάλους
τους. Τα μεγαλύτερα πιστεύω θα ταυτιστούν πιο γρήγορα είτε γιατί δέχονται bullying είτε γιατί είναι τα ίδια bullies σε κάποιους συμμαθητές τους. Από εκεί και πέρα εύχομαι η
επιρροή από την παράσταση να είναι άμεση ως προς την αποφυγή τέτοιων
περιστατικών!
Ποια πρέπει να είναι η θέση του
δασκάλου σε αυτά τα περιστατικά;
Ροδάνθη: Ο ρόλος του δασκάλου,
θα πρέπει να είναι συμβουλευτικός και υποστηρικτικός αλλά να μην περιορίζετε
μόνο κατά την εμφάνιση περιστατικών εκφοβισμού (bulling). Να προλαμβάνει επίσης τέτοιες καταστάσεις, μέσο του
διαλόγου και μη τυπικών μορφών μάθησης.
«Το σχέδιο αυτό χρηματοδοτήθηκε με την υποστήριξη της
Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Η παρούσα δημοσίευση [ανακοίνωση] δεσμεύει μόνο τον
συντάκτη της και η Επιτροπή δεν ευθύνεται για τυχόν χρήση των πληροφοριών που
περιέχονται σε αυτήν.»
πληροφορίες για την παρασταση και την ομάδα: Όλγα Κυριακίδου 6977339692
