Μια ερώτηση κοινή για όλους.
“Τι είναι το Καλοκαίρι για σένα; Μια εποχή; Συναισθήματα, εικόνες,
μνήμες;’’
“Τότε
ξαναβρίσκει τον εαυτό της η Ελλάδα. Ξαναγίνεται αυτό που πραγματικά είναι.
Ξαναπαίρνει στους χάρτες τη θέση που της αξίζει. Θέλω να πω τη θέση των
ονείρων.”
(Ο. Ελύτης, Εν
λευκώ, Ίκαρος)
Μαργαρίτα Νταλακμάνη, Υπάλληλος Υπουργείου
Παιδείας
Το
καλοκαίρι μου έχει μια τούρτα με κεριά, να μεγαλώνω την πιο όμορφη εποχή του
χρόνου. Έχει βανίλια υποβρύχιο παγωμένη,
μια φέτα καρπούζι, απλωμένη μπουγάδα με σεντόνια που μυρίζουν έρωτα, αλατισμένο
δέρμα, πιασμένα μαλλιά και γυμνά πόδια. Έχει αντηλιακό και βιβλία γρήγορα,
μεσημεριανή σιέστα και βραδινές κουβέντες στο μπαλκόνι. Έχει παγωμένη μπύρα και
τσιγάρα σε θερινό σινεμά, συναυλίες και βόλτες στο άδειο κέντρο. Έχει θάλασσα
και ίσκιο από αλμυρίκι. Το καλοκαίρι μου
δεν φορά ρολόι, δεν προβληματίζεται, δεν κάνει απολογισμούς. Στο δικό μου
καλοκαίρι, θέρισα, αλώνισα κι αποθηκεύω εικόνες κι αρώματα, να ‘χω να πορεύομαι
μαζί τους το χειμώνα.
Γιώργος Λαγουδάκης, Φοιτητής στη σχολή
Διοίκηση Επιχειρήσεων
Το καλοκαίρι είναι για τον καθένα μια διαφορετική
ιστορία. Η κοινή συνισταμένη είναι ότι το καλοκαίρι είναι μια εποχή πιο χαλαρή
διότι όλα λειτουργούν σε βραδύτερους ρυθμούς. Η δική μου οπτική γωνιά έχει ως
εξής: Τα καλοκαίρια μου μεγάλωνα στην
Χαλκιδική σε ένα επίγειο παράδεισο στο πρώτο πόδι στην μύτη, το Porto valitsa.
Περνώντας τα χρόνια κατάλαβα ότι δεν
είναι ένα μέρος όπου έχω συνδέσει όλη μου την ζωή αλλά είναι ένα μέλος της οικογένειας
μου, ένας αδερφός ή αδελφή, όπου μεγαλώναμε μαζί. Κάθε χρόνο περιμένω να περάσει ο χειμώνας ώστε να βρεθώ στο δικό μας
Porto valitsa όπου είναι μια παράλια για να αγκυροβολούν τα όνειρα μας, ένα
ακούραστο ταχυδρομικό περιστέρι που περιγελάει τα φαξ και ένας πίνακας του
Βολονάκη, που ποτέ δεν χώρεσε σε κορνίζα γιατί πάντα απλώνονταν πολύ και
παντού, σε τόπους και σε καρδιές και σε μυαλά. Το καλοκαίρι μου, με έχει
πλάσει σαν άνθρωπο και σαν προσωπικότητα, μου έχει διδάξει τις αρχές και τις
αξίες μου και με έχει κάνει να καταλάβω πόσο σημαντικό είναι να αγαπάμε τη ζωή
και πόσο σημαντικό είναι να προσπαθούμε να κάνουμε τους γύρω μας ευτυχισμένους.
Όλα αυτά τα έμαθα από τον τρόπο λειτουργίας των γονιών μου στο Porto valitsa όπου
η φιλοξενία είναι αυτό που μετράει! Με ταξιδεύει και με γεμίζει όνειρα, μου
δημιουργεί εικόνες και αναμνήσεις ώστε να πορευτώ όλο τον χειμώνα μου με γλυκά συναισθήματα
στις δύσκολες αυτές εποχές που ζούμε. Είναι
τόσο σημαντικό ο καθένας μας να βρει το ‘’καλοκαίρι’’ του για να δημιουργηθούν πάλι
πολλά χαμόγελα, οι πολλοί, που αγνοούν τα όνειρα τους σύντομα ξεχνούν και
πείθουν τις καρδιές τους ότι είναι ευτυχισμένοι. Εγώ μένω με την αίσθηση ότι
αν θέλεις κάτι πάρα πολύ, τότε όλο το σύμπαν συνωμοτεί ώστε να το αποκτήσεις. Την τύχη μας άλλωστε δεν την ορίζουν τα
αστέρια αλλά την καθορίζουμε μόνοι μας, το είχε πει κάποτε και ο Σαίξπηρ! Καλό
καλοκαίρι λοιπόν… Και να θυμάστε να ταξιδεύετε τα όνειρα σας…
Υ.γ Δοκιμάστε και εσείς μήπως τελικά το
λιμανάκι σας είναι το Porto valitsa !
Γιώργος Δημαρέλος Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου
Θεσσαλονίκης
Καλοκαίρι για μένα είναι καταρχήν η δεύτερη πιο αγαπημένη
εποχή του χρόνου μετά την άνοιξη. Πάντα το τέλος του καλοκαιριού είχε μία δόση
μελαγχολίας από τα σχολικά χρόνια ακόμα. Εκεί είναι που χάνει από την άνοιξη.
Οξύμωρο κάπως αν το σκεφτείς. Η άνοιξη κερδίζει επειδή την ακολουθεί το
καλοκαίρι. Καλοκαίρι για μένα είναι το
θερινό σινεμά. Είναι η δροσιά στο πρόσωπο πάνω στο μηχανάκι. Είναι η σκιά κάτω
από την ομπρέλα στη θάλασσα. Είναι η επιλογή ενός καλού βιβλίου για τις
διακοπές, αφού μόνο τότε καταφέρνω και διαβάζω. Είναι το καρπούζι και το πεπόνι.
Και τα δυο τελευταία χρόνια καλοκαίρι
για μένα είναι τα μπρατσάκια, τα κουβαδάκια και μικροσκοπικά μαγιουδάκια της
κόρης μου.
Πρόδρομος
Πύρρος, φυσικός.
Το καλοκαίρι για μένα είναι ο Γιαλός, μία παραλία της
Σκύρου. Κάθε φορά που την επισκέπτομαι ξαναπιάνω το νοητό νήμα που είχα αφήσει
από την προηγούμενη χρονιά. Είναι το
μέρος όπου συμπυκνώνονται όλες οι καλοκαιρινές παιδικές μνήμες, οι ευχάριστες
και εκείνες που εξωράισε ο χρόνος. Το μεσοδιάστημα ανάμεσα στα καλοκαίρια
παύει ως δια μαγείας να υφίσταται και βρίσκομαι ξαφνικά σε έναν παράλληλο κόσμο
απαλλαγμένος από τα βάρη και τις υποχρεώσεις των άλλων εποχών. Σε μερικές δεκάδες μέτρα αμμουδιάς δεν
κρύβονται όμως μόνο οι αναμνήσεις του χθες αλλά και οι προσδοκίες για το αύριο,
συνήθως ανεδαφικές και παραφουσκωμένες. Αλλά είναι καλοκαίρι και το καλοκαίρι
επιτρέπεται να είναι κανείς αιθεροβάμων.
Φάνης
Παπαγεωργίου, ποιητής
Η θάλασσα με τα 150 επίπεδα
Η θάλασσα κινείται στο γαλαξία
σέρνει μαζί της τα 150 της
επίπεδα
στηριζόμενη στα δοκάρια των
ατμόπλοιων
έχει δυο αμαξηλάτες, δυο πρόσωπα
εκείνο που ζυγώνει τη σελήνη,
όλο γωνίες και σκιές
με όραση που ανοίγει σαν ελάφι
και εκείνο που φυσάει στον ήλιο
με αχτίδες που σκαρφαλώνουν
όλο πλεξίδες και ερήμους.
Στα πρόσωπα της έδεσαν την
Αρετούσα
τυλίγοντας της το πόδι,
εκστομίζει τον αέρα
χορταίνει τα κύματα
κόβει τις φέτες της υδρογείου
στις μηλιές των φυλλοβόλων πλοίων
στις άγκυρες των γυναικών της
υπαίθρου.
Τα φυλλοβόλα πλοία είναι οι
κέρβεροι των νησιών
ανοίγονται στο βάδισμα των
σειρήνων
και εκκενώνουν ένα από αυτά
όταν λοξοδρομούν
και αδειάζουν πρόκες
καθώς φυγαδεύουν τις σειρήνες.
επίπεδα 149
