Το
έχω γράψει πάμπολλες φορές. Η Εύη Χασαπίδου Watson είναι η
μεγαλύτερη φωνή που πέρασε ποτέ απ’ την ελληνική ανεξάρτητη- κι όχι μόνο-
σκηνή. Έγραψε τη δική της ιστορία με τους θρυλικούς No Man’s Land και συνεχίζει
την πορεία της με τους εξίσου επιδραστικούς Echo Tattoo. Αυτή είναι
μια συζήτηση μεταξύ φίλων. Δε θα μπορούσε να είναι αλλιώς…
Xαίρομαι που
μιλάμε μαζί, Εύη…Απ’ τις λίγες φορές που εκφράζομαι σαν οπαδός μιας μπάντας
και προσωπικός θαυμαστής σου, παρά σαν ο άνθρωπος που παίρνει μια συνέντευξη!
Να είσαι καλά Αρχιμήδη, σε ευχαριστώ
και εκ μέρους των υπολοίπων. Δυστυχώς, δεν κοκκινίζω εύκολα για να δεις και τί
ταπεινός και καλός άνθρωπος είμαι. Δεν είμαι και ταπεινή εδώ που τα λέμε…Δεν
είμαι καν άνθρωπος, Θεότητα είμαι (χαχαχαχα)! Σοβαρά τώρα, κι εγώ χαίρομαι και
θυμάμαι μάλιστα την πρώτη μας συνομιλία στο τηλέφωνο, πριν κάτι χρόνια, κατά
την οποία είχαμε μιλήσει πολλή ώρα σα φιλαράκια, χωρίς να γνωριζόμαστε!
Δυο
καλοκαίρια πριν…Πως δε θυμάμαι! Πάμε όμως να
βουτήξουμε στα βαθιά. Επανατύπωση σε βινύλιο του MindYourStep (2007/2014).
Γιατί τώρα; Επτά χρόνια μετά; Και γιατί όχι, ας πούμε, επανατύπωση του RoomOfToys (1997) ή του
πρώτου δίσκου…
Γιατί τώρα βρέθηκε στο δρόμο μου ο
Νίκος Στυλίδης που υπερ-αγαπούσε το συγκρότημα και τη φωνή μου εδώ και πολλά
χρόνια και μας ζήτησε να το βγάλουμε μαζί σε βινύλιο, στην εταιρία του, την LabyrinthofThoughts. Στα πλαίσια της επανασύνδεσης του γκρουπ μας απασχολεί
και η επανέκδοση των δύο πρώτων άλμπουμ, αλλά κάτι τέτοιο θα γίνει με δικούς
μας όρους πλέον. Το “Mind Your Step” μας ανήκει
ολοκληρωτικά και δεν έχει αναμιχθεί εταιρία στην κυριότητα των δικαιωμάτων στην
πρώτη του κυκλοφορία. Με τον πρώτο δίσκο και το δεύτερο κοιτάμε τώρα με το Νίκο
τί επιλογές έχουμε.
Κάτι
που μου προξενούσε πάντα εντύπωση- και θα μιλήσω σαν fan της μπάντας και πάλι- είναι η αραιή δισκογραφία. Ένα
συγκρότημα με απίστευτο ταλέντο και μια μεγάλη φωνή, με μόλις τρεις επίσημους
δίσκους στην καριέρα του. Όπως επίσης και με ελάχιστες- αναλογικά- ζωντανές
εμφανίσεις. Γιατί;
Κάτι εμείς
που αλλάζαμε μέλη διαρκώς κι αφήσαμε μεγάλα χρονικά διαστήματα κατά τα οποία
δεν ειχαμε ιδιαίτερα ενεργή παρουσία. Κάτι η FM Records που στην προσπάθειά της να μας
μετατρέψει σε ελληνοmainstream συγκρότημα (και ειδικά εμένα
από Rock Icon σε τραγουδιάρα) έκανε τα πάντα
να μας αποπροσανατολίσει σε σχέση με τις βάσει συμβολαίου υποχρεώσεις μας
απέναντί της και μας ταλαιπώρησε πάνω από 3 χρόνια μέχρι να μας αφήσει ήσυχους.
Κάτι που σε κάποια φάση κανείς δεν ενδιαφερόταν για εμάς, αφενός λόγω του
τέλματος που είχε χτυπήσει την πόρτα των εταιριών, αφετέρου διότι την ειχαν δει
ότι είμαστε ξεπερασμένοι (πράγμα που ίσως αποτελεί την πιο τραγική ηλιθιότητα
που έχω ακούσει ποτέ).
Βάλε και το γεγονός ότι όταν δεν υπάρχει budget από εταιρία για να γράψεις
χρειάζεσαι προσωπικά χρηματικά αποθέματα, βάλε την κούραση απ’ τα τρεξίματα με
τους δικηγόρους και απ’ τις εκατοντάδες πρόβες με καθε αλλαγή μελών, βάλε και
το ότι η ηχογράφηση στο σπίτι δεν ήταν τόσο εύκολη παλαιότερα…
Μετά ήρθε ο Ωρίωνας ο γιός μου και τα 3,5 χρόνια που του αφιερώθηκα ψυχή και
σώμα (μετά απέσυρα το σώμα, εννοώ ότι σταμάτησα να τον θηλάζω κι άρχισα να ζω
ως ξεχωριστή οντότητα).
Οι ζωντανές εμφανίσεις πήγαιναν κι αυτές χέρι με χέρι με τις αλλαγές μελών και
την απουσία δισκογραφίας. Οπότε ήταν αραιές κι αυτές. Αν ειχαμε βγάλει δίσκο,
μας φώναζαν να παίξουμε, αν όχι μας αγνοούσαν. Αυτό άλλαξε όταν αποκτήσαμε για
κάποιο λόγο που δεν μπορώ να εξηγήσω cultstatus. Πράγμα που άλλες μπάντες
είχαν σχεδόν εν τη γενέσει τους καλλιεργήσει εσκεμμένα ενώ εμείς το θεωρούσαμε
ποζεριλίκι.
Για να
συνοψίσω την ουσία όμως θα σου πω το εξής:
διαθέτουμε υλικό απίστευτο σε όγκο και ποικιλία σε κασέτες από τετρακάναλο
και σπιτικές ηχογραφήσεις.
Στην αυθεντική του μορφή από τετρακάναλο είναι το “She Move”, το extratrackστην βινυλιακή έκδοση του Mind Your Step. Και ακούγεται σχεδόν σαν
στουντιακό, δεδομένου ότι το δούλεψα
εγώ, που ως γνωστόν είμαι η Μάτζικα Ντε Σπελ των wavesκι ο Νίκος που κάνει εξαιρετικό
mastering.
Κάποια άλλα από αυτά τα κομμάτια τα δουλεύουμε αυτόν τον καιρό στο στούντιο και
μαζί με κάποια κανούργια θα αποτελέσουν τα tracksπου θα ηχογραφηθούν για το single που θα κυκλοφορήσουμε με τη Labyrinth και το full length album που επίσης σχεδιάζουμε να
βγάλουμε με την ίδια εταιρία.
Μάλιστα…Αναπολείς τα
παλιά; Θέλω να πω, σου λείπουν εκείνες οι μέρες; Και με τους Echo Tattoo, αλλά και με τους No Man’s Land
Όχι, δεν
μπορώ να πω ότι αναπολώ τα παλιά. Δεν μου λείπει κάτι ιδιαίτερα από το παρελθόν,
εκτός ίσως απ’ τις καθαρά βιολογικές στιγμές ανωτερότητας του κορμιού μου, το
γεγονός ότι η φωνή μου κουραζόταν πιο δύσκολα και το ότι καπνιζα σα φουγάρο
χωρίς καμία σχεδόν επίπτωση! Οι λατρεμένοι μου συμπαίχτες από τους NML, Αθανασιάδης και
Παπαγεωργιάδης είναι ακόμα κοντά μου, ο Πάνος ο κιθαρίστας των Echo και “Blood Oath Brother” μου είναι εδώ, αν εξαιρέσεις
τους γονείς μου, όλοι οι άνθρωποι που αγάπησα είναι κοντά μου και οι οργιώδεις
μέρες και νύχτες της μεθυσμένης μου νιότης να μου λείπουν καλύτερα!
Α, α, ψέματα, μου λείπει το ΡΟΔΟΝ. Και το γεγονός ότι μπορούσα ακόμα να
παρακολουθήσω τηλεόραση χωρίς να με πιάσει ναυτία. Και το ότι είχα μεγαλύτερα
έσοδα!
Ασχολείσαι
και με τη ζωγραφική, συν τοις άλλοις; 200 κομμάτια, ένα-ένα στο χέρι του
εξώφυλλου του βινυλίου του Mind Your Step…
Θα
μπορούσες να πεις ότι είμαι η ολιστική εκδοχή του καλλιτέχνη γιατί δεν υπάρχει
και μορφή τέχνης με την οποία να μην έχω ασχοληθεί με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Για τα εξώφυλλα όμως…«στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα», δε λένε;
Μπαίνω στα πράγματα σαν παιδί γεμάτο αστεράκια στα μάτια και αναλαμβάνω
πράγματα που με βγάζουν K.O. Με τα εξώφυλλα άρχισα σε
κάποια φάση να χτυπάω κόκκινο, είχαν πάρα πολλή δουλειά και όσο και να λατρεύεις
αυτό που κάνεις η επανάληψη μπορεί να σε τρελάνει. Εκεί γύρω στα 150 άρχισα να
φρικάρω εντελώς κι αν δει κανείς τα κομμάτια που βγήκαν από εκεί και πέρα θα
παρατηρήσει ότι διαφέρουν σημαντικά από τα πρώτα. Άρχισα να τραβάω γραμμές και
πήγαινα όπου με πήγαιναν τα χέρια μου χωρίς να σκέφτομαι. Αλλά θα το ξαναέκανα
πιθανότατα αν περνούσε αρκετός καιρός και ξεχνούσα πόσο δύσκολο ήταν.
Το
αποτέλεσμα όμως είναι υπέροχο και πιο συλλεκτική έκδοση από αυτήν δεν υπάρχει!
Οπότε άξιζε τον κόπο.
Πως
βλέπεις, αλήθεια, τα πράγματα στην «πολύπαθη» ελληνική σκηνή; Υπάρχουν
ενδιαφέροντα νέα σχήματα; Ή όχι; Ασχολείσαι καθόλου; Ακούς νέες μουσικές;
Ακούω ότι βρεθεί μπροστά μου την ώρα
που έχω όρεξη να ακούσω κάτι καινούργιο κι ευτυχώς βρίσκω συνεχώς πράγματα να
κολλήσει το μυαλό μου.
Εννοείται υπάρχουν ενδιαφέροντα σχήματα, μου αρέσουν πολλοί και διάφοροι και
γουστάρω ιδιαιτέρως που έχει αρχίσει και βγάζει progressive-ιές παραδείγματος χάριν και ηχητικές ατμόσφαιρες
μεγατόνων το εγχώριο φυτώριο, αλλά ως καλή- κακιά πεθερά ακόμα μου τη δίνει στα
νεύρα το ότι λίγοι έχουν καλή αγγλική προφορά και ακόμα λιγότεροι δουλεύουν
πάνω σε αυτό το θέμα.
Οι πιτσιρικάδες τώρα έχουν το home recording και το Internet, είναι εύκολο να μεγαλώσεις το κοινό σου και να κάνεις
κινήσεις κι έξω απ’ την Ελλάδα αν χρησιμοποιήσεις σωστά τα μέσα.
Και το καλύτερο όλων είναι το γεγονός ότι δεν εξαρτάσαι από pimps, αν θέλεις μπορείς να βγάλεις τη μουσική σου μόνος σου
και να την σπρώξεις ψηφιακά παντού. Τώρα το αν θα γίνει κάτι έχει να κάνει με
το αν είσαι της μοδός, αν βρεις καλό placementκάπου κι αν
καταφέρεις και βγεις έξω για συναυλίες. Θέλει πείσμα, εξυπνάδα και ομαδική
δουλειά.
Έχουμε μουσικάρες στην Αιλαδούλλα!
Αλλά κι ο πλανήτης γενικότερα δε στερείται ταλέντου…
Μίλησέ
μου για το αν θα υπάρχουν live με τους EchoTattoo ή προσωπικές
δικές σου εμφανίσεις και που…
Την
Παρασκευή ολοκληρώνουμε μια σειρά ακουστικών σετ που κάνουμε με τον Πάνο, με αφορμή την επανέκδοση του “Mind Your Step” και τον Μάϊο, παιζουμε στο ΑΝ
μαζι με Ducky Boyz και Clerks’ Conspiracy– στα πλαίσια του πρώτου Labyrinth of Thoughts Fest. Από Μάϊο και μετά οι
εμφανίσεις θα γίνονται με full band που επαναδημιουργείται αυτή τη
στιγμή, aswespeak.
Προσωπικές, δεν ξέρω, δεν το έχω σκεφτεί, αυτό που έχω σκεφτεί όμως είναι να
βρω μουσικούς για ένα νέο σχήμα. Έχω μια απέραντη λαχτάρα για ατμόσφαιρα,
κομμάτια μεγάλα που εξελίσσονται πέραν των 3 λεπτών ζωής της νοοτροπίας radio friendly, για χορό πάνω στη σκηνή και
φωνητικά εκτός ορίων.
Τώρα πώς ακριβώς θα γίνουν όλα αυτά, θα το βρω στην πορεία.
Σ’
ευχαριστώ για το χρόνο σου. Ο επίλογος σ’ εσένα…
Εγώ σε
ευχαριστώ Αρχιμήδη, άντε να έρθουμε μια βόλτα επάνω να το κάψουμε (μεχρι τις
11:30 μμ τουλάχιστον!).
Το τώρα έχει μεγάλη σημασία, αυτό είναι ο επίλογος.
Το αύριο
δημιουργείται τώρα.
