Στήλη ρομαντική, εκκεντρική, φορώντας βελούδινα φορέματα, συνδυασμένα με δερμάτινο περφέκτο και κρατώντας στο χέρι «Sante» άφιλτρο, βουτάει στη δισκοθήκη της και θυμάται βινύλια και στιγμές αλλοτινών εποχών…
Οι περισσότερες μπλουζ ιστορίες είναι καταραμένες. Κι ανοιξιάτικες. Είναι νυχτερινές κι έχουν κολλημένη απάνω τους μια μυρωδιά παράξενη, νοτισμένη με τον ιδρώτα του αρσενικού και το άρωμα της γυναίκας. Έρχονται από μακριά. Από χαμένες λεωφόρους που οδηγούν στο πουθενά. Somewhere… Φοράνε σκονισμένες μπότες και -ενίοτε- κόκκινα τακούνια. Red shoes by the drugstore…
Σε φιλάνε παθιασμένα, αφήνοντας πάνω σου σημάδια ανεξίτηλα στο χρόνο. Και τότε αρχίζεις να τρεκλίζεις, χάνεις τα λόγια σου, λες και συμμετέχεις σε μεθυσμένο έργο του Σαίξπηρ. Romeo is bleeding…
Τραγουδάνε ακόμα για αγοραίους έρωτες. $29.00… Για λάγνα βλέμματα και παθιάρικες φωνές που ξεστομίζουν βρομόλογα. Ο κόσμος γυρνάει μ’ εκπληκτική ταχύτητα κι εσύ νιώθεις στάσιμος. Βρίσκεσαι στη λάθος πλευρά. Ή έτσι νομίζεις τουλάχιστον. Wrong side of the road… Περπατάς, περπατάς… Οι οδοί γίνονται απλά ονόματα, είναι απλά ονόματα, δεν έχουν την παραμικρή σημασία. Kentucky Avenue…
Το βράδυ έχει μπλε χρώμα κι όχι μαύρο. Μπλε σκούρο, για να γίνω πιο σαφής. Το μαύρο, το διάλεξαν κάτι ξενέρωτοι ποιητές που φοβόντουσαν και τη σκιά τους. Την επόμενη που θα βγεις, πρόσεξέ το! A sweet little bullet from a pretty blue gun…
Κι επιτέλους! Σταμάτα να συνδέεις τους Βαλεντίνους και τις ανομολόγητες αγάπες, με το χρώμα της φωτιάς! Μπλε είναι κι αυτό. Blue Valentines…
