Όσοι
δεν έχετε παρακολουθήσει την ταινία ή διαβάσει το εκπληκτικό
μυθιστόρημα ‘Η ζωή του Πι’ πιθανότατα να αναρωτιέστε τι σόι όνομα είναι
το Πι. Να σας λύσω την απορία, αναφέροντας ότι η ιστορία εκτυλίσσεται
στην εκ των Γάλλων αποικιοκρατούμενη Ινδία, όπου ένας μικρός Ινδός
αποκαλείται ‘Piscine Molitor Patel’ έχοντας πάρει το όνομα από την ομώνυμη ιστορική Art Deco πισίνα στο Παρίσι.
Ο μικρός Πι με το παρατσούκλι από το ‘Piscine’ μας αφηγείται στην αρχή της ταινίας πως απέκτησε το όνομα του:
Μια μέρα, ο Mamaji
είπε στον πατέρα ότι από όλες τις πισίνες του κόσμου, η πιο όμορφη ήταν
μια δημόσια πισίνα στο Παρίσι. Ότι τα νερά εκεί ήταν τόσο καθαρά, που
θα μπορούσες να ψήσεις τον πρωινό σου καφέ με αυτά. Ότι ένα και μοναδικό
μπάνιο εκεί του άλλαξε τη ζωή. Πριν γεννηθώ εγώ, του είπε: ‘Αν θέλεις ο
γιός σου να έχει μια καθαρή ψυχή πρέπει μια μέρα να τον πας για κολύμπι
στην πισίνα Molitor’. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί ο πατέρας μου το εξέλαβε τα λόγια του τόσο σοβαρά ώστε να με ονομάσει Piscine Molitor Patel
Και ενώ η ταινία είναι βασισμένη στην περιπέτεια φαντασίας του Yann Martel, η Piscine Molitor είναι ένα πραγματικό μέρος, μια πραγματικά όμορφη πισίνα στο Παρίσι με μεγάλη ιστορία, κτισμένη στο 16ο διαμέρισμα. Δυστυχώς σήμερα, είναι απλά ένα μνημειώδες εγκαταλελειμμένο ερείπιο που έχει εκπέσει της δόξης του.
Χτισμένη το 1929, γνώρισε μεγάλες τιμές. Εκεί για πρώτη φορά παρουσιάστηκε επίσημα το μπικίνι από τον Louis Réard το 1946. Παίζοντας σημαίνοντα ρόλο στην διαμόρφωση αριστοκρατικού τουπέ των Παριζιάνων η Piscine Molitor τακτικά φιλοξενούσε δρώμενα όπως fashion shows,
γκαλά, θεατρικές παραστάσεις και υπήρξε συχνά φαντασμαγορικό σκηνικό
για τα γυρίσματα κάποιας ταινίας. Εκείνη την περίοδο ήταν το μοναδικό
δημόσιο κολυμβητήριο που διέθετε δύο πισίνες, μια εκ των οποίων ανοιχτή
ολυμπιακών διαστάσεων με άμμο περιμετρικά κατά την περίοδο του
καλοκαιριού που μετατρεπόταν σε παγοδρόμιο για χειμερινές διασκεδάσεις.
Αρχιτέκτονας ήταν ο Lucien Pollet και σχεδιαστικό του όραμα ήταν η πισίνα να μοιάζει με πλοιάριο διακοσμημένο με art deco βιτρώ
στα τρία επίπεδα καμπινών που περιέβαλαν την πισίνα. Σχεδόν 70 χρόνια
μετά, τον Αύγουστο του 1989, τα εντυπωσιακά μωσαϊκά και τα περίτεχνα
λευκά κάγκελα έχοντας χάσει την αίγλη τους, αποχαιρέτησαν και τους
τελευταίους κολυμβητές που επισκέφτηκαν εκείνο το καλοκαίρι την πισίνα.
Και
ενώ είχε αποφασιστεί η κατεδάφιση με σκοπό την οικιστική αξιοποίηση του
χώρου, μια ομάδα πολιτών της τοπικής κοινωνίας αποφάσισε να αγωνιστεί
για την διατήρηση του ακινήτου και πράγματι, μόλις ένα χρόνο αργότερα, η
πόλη του Παρισιού αναγνώρισε το ακίνητο ως σύγχρονο αρχιτεκτονικό
μνημείο σημαντικό για την ιστορία της πόλης. Παρόλο που προς στιγμή
γλίτωσε από τη μανία της μπουλντόζας, δεν γλίτωσε από τα γκράφιτι που
επί 20 χρόνια κάλυψαν όλες τις επιφάνειες του μνημείου.
Το έτος 2000, η ομάδα SOS Molitor
απέκτησε επίσημα τα δικαιώματα διαχείρισης του χώρου και άρχισαν οι
διοργανώσεις εκδηλώσεων –όπως αθλητικοί αγώνες, πολιτιστικές ημερίδες
κλπ- με σκοπό τη συλλογή χρημάτων για μια πιθανή ανακαίνιση και
επαναλειτουργία της πισίνας. Μάλιστα το 2001, 5 χιλιάδες άνθρωποι
συγκεντρώθηκαν στο χώρο για ένα φημισμένο πάρτι ηλεκτρονικής μουσικής.
Τελικά, 20 χρόνια μετά το κλείσιμο, η ελπίδα επέστρεψε για το ξεχασμένο
Molitorκαι
οι γκραφιτάδες μαζί με τους λογής λογής αστικούς εξερευνητές θα πρέπει
να αποχαιρετήσουν το μνημείο, καθότι η πόλη του Παρισιού αποφάσισε να
αρχίσουν οι εργασίες αποκατάστασης.
Τα
σχέδια προβλέπουν τη διατήρηση ολόκληρης της πρόσοψης του κτιρίου και
αναδημιουργία των θυρών των καμπινών, των βιτρώ και των κιγκλιδωμάτων
για να αναπαραχθεί το πνεύμα του ArtDeco.
Παρόλα αυτά, ένα μεγάλο τμήμα θα κατεδαφιστεί λόγω παλαιότητας για να
κατασκευαστεί από την αρχή με την προσθήκη ενός ξενοδοχείου 4 αστέρων, health spa και εστιατορίου. Το συνολικό κόστος ανακατασκευής έφτάσε τα €64.8 εκατομμύρια.
