Η Πασταφλώρα, έκλεισε πίσω της την πράσινη πόρτα, αφήνοντας μόνα τους χιλιάδες μπιμπελό, δεκάδες φλαμίνγκο και νάνους και καδράκια, και ένα πατάρι που γέμιζε από καπνό, μουσική και τα λόγια όσων έζησαν εκεί μέσα. Ο Φρειδερίκος είχε προηγηθεί ένα χρόνο νωρίτερα.
Η Πασταφλώρα έζησε ωραία χρόνια, γεμάτα indie μουσικές, μποσανόβα και Beach Boys, γέμισε τα ράφια της με zines και free press που δεν θυμάται κανείς, ανακάτεψε κοκτέιλ και έβαλε και έβγαλε από το πικαπ χιλιάδες δισκάκια. Είδε το σαλόνι της γεμάτο καλεσμένους, είδε γενέθλια, έρωτες, αγάπες, παρέες.
Ήταν μια κυρία παλιομοδίτικη που έκανε το ρετρό μόδα, μια κυρία που σε επανέφερε πάντα στη βάση, και που δεν την ένοιαζε αν πήγαινες να την επισκεφτείς με τις σαγιονάρες σου ή με το σκύλο σου. Άνοιγε πάντα την πόρτα της και αν ήσουν αρκετά προσεκτικός θα έβλεπες πως τα κάδρα της άλλαξαν γωνία ή τα μικροσκοπικά αντικείμενα πήγαν μια βόλτα στη βιτρίνα από το πάνω ράφι στο κάτω.
Και όταν ερχόταν το καλοκαίρι, έβαζε τις φερ φορζέ της μπροστά για να σε εντυπωσιάσει, έριχνε τις εξωτικές πλαστικές της κουρτίνες και έφερνε μπροστά το ψάρι που χορεύει για να σου τραβήξει την προσοχή. Λες και χρειαζόταν…
Όταν όλοι δοκίμαζαν κάτι άλλο στη διακόσμηση, οι ιδιοκτήτες της πόνταραν σε αυτό που αγαπάμε πιο δυνατά. Τις αναμνήσεις μας. Γιατί τίποτα δεν θα σε κάνει να νιώσεις πιο πολύ στο σπίτι σου από εικόνες που φέρνουν στο μυαλό σου μνήμες της παιδικής σου ζωής.
Τα φλιτζανάκια που τέτοια είχε και η γιαγιά σου, τις καρέκλες που τέτοιες είχατε ακόμα στο εξοχικό, τα πιατάκια που ποτέ ένα δεν ήταν ταιριαστό με το άλλο, όπως στις κουζίνες στα σπίτια των διακοπών, τα πλαστικά θερμός και τις παλιές ταπετσαρίες που κάπου, κάτι σου θυμίζουν. Σπίτι.
Για πολλούς από τους θαμώνες ήταν ένα σημείο αναφοράς σε μια πόλη γεμάτη διαφορετικούς ανθρώπους που βγάζουν instastories τραγουδώντας λαϊκά και πηγαίνουν πρώτο τραπέζι ξαπλώστρα στην παραλία.
Η Πασταφλώρα αποφάσισε να τα παρατήσει όλα, και δεν την πήραμε χαμπάρι. Ίσως καλύτερα, γιατί μπορεί να μην την αφήναμε να φύγει αν το ξέραμε, και ίσως, ίσως να είχε κουραστεί. Πασταφλώρα γεια! Και αν θέλεις, γύρνα πίσω!
