Ο έρωτας είναι ίσως η πιο όμορφη κατάσταση στην οποία μπορεί
να περιέλθει κάποιος κατά τη διάρκεια της ζωής του.Ακόμα κι ο έρωτας όμως έχει
τα στάδια και τις μορφές του,που λίγο έως πολύ έχουμε βιώσει όλοι..
Στην αρχή μιας σχέσης τα πάντα μοιάζουν όμορφα,βγαλμένα από
σκηνές του Notebook. Νιώθεις
δυνατός, πλήρης και φυσικά λατρεύεις να βρίσκεσαι με τον άνθρωπό σου. Βγαίνεις
έξω και οι αισθήσεις είναι οξυμένες. Είναι ξαφνικά σα να μπορείς να απορροφήσεις
περισσότερο αέρα. Περπατάς και κάποιες στιγμές αισθάνεσαι ότι αιωρείσαι λίγα
εκατοστά πάνω από το έδαφος. Οι υπόλοιποι γύρω σου,σού φαίνονται μουντοί και
ενίοτε μίζεροι..
Τα ραντεβού διαδέχονται το ένα το άλλο και κάθε φορά, μοιάζει
καλύτερη από την προηγούμενη. Περνάς όμορφα και οι ώρες της μέρας δε σου
φτάνουν. Όταν έρχεται η στιγμή του αποχωρισμού,κανείς δε θέλει να φύγει και
μπορεί ένα απλό καληνύχτα να κρατήσει ολόκληρες ώρες.
Ήδη έχουν περάσει σχεδόν 4 μήνες. Αρχίζεις να πιστεύεις πως
βρήκες επιτέλους κάτι που αξίζει και θα κρατήσει. Το τρελό πάθος του πρώτου
καιρού έχει αρχίσει να καταλαγιάζει βέβαια,αλλά εξακολουθείς να νιώθεις
έντονα. Σιγά σιγά, αρχίζεις να προτιμάς το χουχούλιασμα στο σπίτι,ενώ οι ήρεμες
βόλτες στην εξοχή μοιάζουν τώρα η καλύτερη επιλογή..
Μοιράζεστε την καθημερινή ρουτίνα και βρίσκετε τρόπους να
την κάνετε όμορφη.Τώρα πλέον η βόλτα στο super market είναι για εσάς κανονική βόλτα. Είναι διασκεδαστική
αφού την κάνετε μαζί. Το αν θα πάρετε γιαούρτι με 2% ή 0% λιπαρά,είναι το
χαριτωμένο σας καβγαδάκι μπροστά στα ψυγεία,την ώρα που οι υπόλοιποι πελάτες
προσπαθούν να πιάσουν το άπαχο γάλα που εμποδίζετε,μιας και φιλιέστε.
Κλείνει χρόνος. Η πρώτη σας μεγάλη επέτειος. Πότε πέρασε
κιόλας ο καιρός. Βέβαια τα πράγματα δεν κύλησαν ακριβώς όπως τα
φανταζόσασταν,τότε που αγκαλιασμένοι πίνατε τα μοχίτο σας πριν λίγους
μήνες.Τελευταία έχει κάνει την εμφάνισή της και η ζήλεια.Ναι έχει έρθει για να
μείνει και πολλές φορές δηλητηριάζει τα πάντα. Βέβαια δεν είναι ίδια από άνθρωπο
σε άνθρωπο, ενώ υπάρχουν και φήμες για ανθρώπους που δε ζηλεύουν, οι οποίες
ελέγχονται.
Ο
καιρός περνάει, όπως κι ο έρωτας. Τίποτα δε θυμίζει πια εκείνο το παθιασμένο
ζευγάρι που μπορούσε να κοιτιέται με τις ώρες, χωρίς να λέει κουβέντα. Αρχίζετε
να πιάνετε τον εαυτό σας να περνάει καλύτερα μόνος. Η ρουτίνα έχει μπει για τα
καλά ανάμεσά σας, ενώ έχετε πάψει προ πολλού να βρίσκετε χαριτωμένα εκείνα τα
μικρά γλυκά ελαττωματάκια που βλέπατε στην αρχή της σχέσης.
Η φράση που λέγατε σε φίλους και γνωστούς «Μα εμείς δε
μαλώνουμε ποτέ», μοιάζει τώρα πολύ μακρινή. Οι καβγάδες έχουν αυξηθεί και πολλές
φορές ξεκινάνε από αμελητέας σημασίας λόγους. Φυσικά καλές στιγμές υπάρχουν, αλλά
είναι πλέον σποραδικές και λειτουργούν όπως η ηρεμία πριν την καταιγίδα.
Όλα δείχνουν πως βαδίζετε σε έναν μονόδρομο. Εσείς που λέγατε
ότι τίποτα δε θα έμπαινε ανάμεσά σας,εσείς που πριν λίγους μήνες αναρωτιόσασταν
πόσο τυχεροί είστε που έχετε ο ένας τον άλλο,ναι εσείς είστε που δεν αντέχετε
να βρίσκεστε στο ίδιο δωμάτιο ούτε για μία ώρα. Παράδοξο, τρομακτικό, αλλά και
άκρως αληθινό. Και αυτή είναι η φύση του έρωτα. Να έρχεται και να τα σαρώνει όλα
τόσο απόλυτα, που δεν προλαβαίνεις να σκεφτείς. Απλά μπαίνεις μέσα στον τυφώνα
και ελπίζεις να βγεις ζωντανός.
Τις περισσότερες φορές βγαίνεις λιγάκι σοφότερος. Άλλες
έχεις αφήσει πίσω τόσο μεγάλο μέρος του εαυτού σου,που αναρωτιέσαι ποιος
ακριβώς ήσουν πριν από το πέρασμα του τυφώνα που λέγαμε. Όπως και να έχει ο κάθε
άνθρωπος το αντιμετωπίζει διαφορετικά.
Και φυσικά να μην ξεχνάμε και τους έρωτες που πάνε
καλά, γίνονται αγάπη και κρατάνε στο χρόνο. Μα υπάρχουν πλέον αυτά? θα σκεφτείτε. Υπάρχουν. Απλώς
τα άλλα έχουν περισσότερο ενδιαφέρον. Κι αν η πορεία του έρωτα είναι τις
περισσότερες φορές προδιαγεγραμμένη, δε θα πάψει ποτέ να μας συναρπάζει.
Εσείς λοιπόν, πότε θα ερωτευθείτε;
