Την τελευταία
φορά δήλωσε ότι, “Δεν είμαι δα κ τόσο γαμάτος τύπος’’. Από τότε έκανε τα πάντα
για να αποδείξει το αντίθετο. Ο Γιώργος Παπαγεωργίου μας παρουσιάζει τους Polkar. Indie σκηνή των
’00, διάθεση αθηναϊκών καντάδων, rock’n’roll, Balkan ηχόχρωμα, όλα μαζί σε ένα άκρως διαδραστικό πρόγραμμα.
Είναι Δευτέρα και οι Polkar είναι εδώ. “Ε εντάξει Δευτέρα θα είναι, πόσο πιο
διασκεδαστικά πράγματα θα έχει να κάνεις;”
φωτογραφία: Μαρία Εκμετσή
Ένας ηθοποιός
και μάλιστα αγαπημένος, αποφασίζει να ασχοληθεί με τη μουσική και να φτιάξει τη
δική του μπάντα. Γιατί; Προϋπήρχε η αγάπη λόγω μουσικής παιδείας ή ήταν
έμπνευση στιγμής;
Προϋπήρχε. Ουσιαστικά με τη μουσική ξεκίνησα να
ασχολούμαι από το σχολείο, ήμουν ένα αντιδραστικό παιδί μονίμως με ακουστικά
στο κεφάλι που χανόμουν στον κόσμο μου. Όταν αργότερα μεγάλος πια αποφάσισα να
ασχοληθώ με το θέατρο και να σπουδάσω υποκριτική, επικεντρώθηκα εκεί και η
μουσική πήγε περίπατο. Κάποια στιγμή ξεκίνησα να μαθαίνω γιουκαλίλι από
περιέργεια και άρχισαν να βγαίνουν κάποιες συνθέσεις που πολύ μου άρεσαν, τις
έδειξα στους φίλους μου και μου είπαν ότι πρέπει κάτι να κάνω με αυτό. Ε και
έκανα. Για μένα λοιπόν οι Polkar
είναι πλέον ένα side project, το κάνω γιατί μ αρέσει και με ξεκουράζει και
νομίζω ότι το ίδιο ισχύει και για όλους τους μουσικούς που συμμετέχουν στην
μπάντα.
Με τον φίλο σας
Γιάννη Κυρατσό και μέλος της μπάντας κάνετε την πρώτη εμφάνιση στη Θεσσαλονίκη.
Είναι η πόλη για τα εύκολα ή τα δύσκολα;
Με τον Γιάννη ξεκινήσαμε πέρσι να πειραματιζόμαστε σε
σχέση με τα κομμάτια που του πρωτοέφερα και με την δημιουργία των Polkar. Είναι ο πρώτος και ο πιο
σταθερός συνεργάτης μου, δεν θέλω να μιλάω με κλισέ λόγια για τον Γιάννη, κράτα
μόνο ότι οι Polkar έγιναν γιατί έπρεπε να γίνουν έτσι. Στη Θεσσαλονίκη, παρέα
με τον Γιάννη και τον Λάζαρο στις πρώτες πρόβες στο στούντιο, με πολύ ζέστη και
μπύρα ολέ.
Η ονομασία δόθηκε από ένα ταξίδι σας στη
Σερβία και σημαίνει, “ο μεθυσμένος που τραγουδάει φάλτσα’’. Παίζετε λίγο
ειρωνικά με τη σημασία του τίτλου ή το επιλέξατε γιατί περικλείει μια
ατμόσφαιρα χαρούμενη και μια δόση ελευθεριότητας;
Μα δεν είναι γαμάτο όνομα για μπάντα;
φωτογραφία: Μαρία Εκμετσή
polkar :είναι πολλά μπερδεμένα μουσικά είδη
με κυρίαρχο το βαλκανικό στοιχείο;
Όχι, ακριβώς. Στην ουσία προσπαθούμε να παντρέψουμε ένα
ξένο indie, folk ήχο με την τεχνοτροπία που έχουν οι παλιές αθηναϊκές καντάδες.
Στην προσπάθεια μας αυτή, θα συνεργαστούμε στο δίσκο που θα ηχογραφήσουμε το
καλοκαίρι με τέσσερις παλιούς παραδοσιακούς κανταδόρους που ανακάλυψα στην
Πλάκα. Το πρώτο αποτέλεσμα αυτής της συνάντησης θα το ακούσεις στο single Ο δεσμός που θα
κυκλοφορήσει μέσα στην εβδομάδα.
Μιλήστε μας για τα μέλη της μπάντας, είναι
παιδιά που συνδεθήκατε τυχαία ή ήσασταν φίλοι;
Ουσιαστικά μόνο με τον Γιάννη είμαι φίλος από παλιά. Τον
Λάζαρο τον γνώρισα μέσω του Γιάννη, τον Γιώργο Αβραμίδη το ίδιο, τον Μιχάλη Σιώνα
τον ήξερα από μια παράσταση που είχαμε παίξει μαζί και τον Παναγιώτη Ανδρέογλου
τον γνώρισα μέσω του Μιχάλη. Είναι όλοι τους εξαιρετικοί μουσικοί, ετερόκλητοι,
και κυρίως ωραίοι τύποι.
Οι συναυλίες
σας είναι και μια αφορμή συνωμοσίας να ενώνετε δυο πόλεις Αθήνα- Θεσσαλονίκη;
Είναι ένα κίνητρο. Να ανεβαίνω να βλέπω τα παιδιά και να
κατεβαίνουν τα παιδιά και να τρώμε σουβλάκια που τους φαίνονται άνοστα.
Έναρξη
εμφανίσεων από Θεσσαλονίκη. Ένα πρόγραμμα μεθυστικό με εκπλήξεις και
διαδραστικό. Γιατί πρέπει να’ ρθούμε;
Ε, εντάξει Δευτέρα θα είναι, πόσο πιο διασκεδαστικά
πράγματα θα έχει να κάνεις;
φωτογραφία: Μαρία Εκμετσή
Μετά τη Θεσσαλονίκη και Χαλκιδική και που
αλλού;
Αθήνα. Η συναυλία στο Bios πήγε πολύ καλά, προς το παρόν
θέλω να βρούμε και ένα ωραίο gig για την παρουσίαση του δίσκου. Ίσως όχι σε
κάποιο μαγαζί, θα δούμε.
Mεθάμε με το “Caribbean
girl’’, αναζητούμε ήχους καντάδας και δηλώνουμε αθεράπευτοι ερασιτέχνες
χορευτές των Polkar;
Εσείς δεν ξέρω
τι θα κάνετε, εμείς πάντως περνάμε πρίμα.
*οι Polkar εμφανίζονται απόψε στη Μαύρη Τρύπα στις 10.
