Ο Γιώργος Γεροντίδης είναι Κύπριος εικαστικός και ένας από τους συμμετέχοντες του πρωτότυπου και πολύ ενδιαφέροντος project «Τίμιοι Παράνομοι – Πρόσωπο. Ελευθερία. Σιωπή». Με κεντρικό θέμα τον εγκλεισμό, η έκθεση είναι το αποτέλεσμα εργαστηριακών μαθημάτων που δόθηκαν από εννέα καλλιτέχνες σε μαθητές-κρατούμενους του 3
ου Σχολείου Δεύτερης Ευκαιρίας Θεσσαλονίκης του Γενικού Καταστήματος Κράτησης Διαβατών.
Η έκθεση άνοιξε τις «πόρτες» της το Φεβρουάριο και μετά την αναγκαστική διακοπή της λόγω του lockdown, επέστρεψε και θα είναι ανοιχτή για το κοινό μέχρι τις 28 Ιουνίου, στην Αποθήκη Β1 στο Λιμάνι.
Πώς προέκυψε η συμμετοχή σας στο project «Τίμιοι παράνομοι – Πρόσωπο. Ελευθερία. Σιωπή»;
Η συμμετοχή μου στην έκθεση αυτή προέκυψε από το εργαστήριο που έκανα με τους μαθητές στο σχολείο των φυλακώνύστερα από την πρόσκληση της επιμελήτριας του project Σοφίας Ελίζας Μπουράτση και της διευθύντριας του σχολείου Μαίρης Γκρίζου. Με είχε συστήσει σε αυτές ο φίλος και συνεργατης Αλέξανδρος Πλωμαρίτης, εικαστικός και περφόρμερ, που συμμετέχει επίσης στην έκθεση Τίμιοι Παράνομοι.
Η έκθεση έχει ως θέμα τον εγκλεισμό. Πιστεύετε πώς ο κόσμος βλέπει πλέον με «άλλα μάτια» αυτή την έκθεση, μετά την εμπειρία του δικού μας εγκλεισμού, λόγω του Covid-19;
Δεν το πιστεύω αυτό και δεν θα έπρεπε το κοινό της έκθεσης μετά την εμπειρία του covid19 να δει την έκθεση με άλλο μάτι. Μιλάμε για διαφορετικές καταστάσεις. Η ίσως μικρή μας εμπειρία εγκλεισμού λόγω καραντίνας δεν μας βοηθά να καταλάβουμε την πραγματικότητα των φυλακισμένων. Ο φυλακισμένος δεν είναι κλεισμένος στο δικό του σπίτι. Δεν του επιτρέπεται να έχει προσωπικό,δικό του χώρου. Δεν μιλάμε για το ίδιο πράγμα τελικά αν και χρησιμοποιούμε την ίδια λέξη,τον εγκλεισμό.
Εσείς πώς βιώσατε την έκθεση το διάστημα πριν και μετά από την καραντίνα; Άλλαξαν οι σκέψεις και τα συναισθήματά σας, ζώντας κι εσείς τον εγκλεισμό;
Όπως είπα και πριν, δεν μιλάμε για την ίδια εμπειρία εγκλεισμού. Επομένως, δεν νομίζω πως η προσωπική μου καραντίνα άλλαξε την στάση μου απέναντι στην έκθεση αυτή. Στις φυλακές εργάστηκα ως ελεύθερος πολίτης και όχι ως κρατούμενος. Η εμπειρία που βίωσα με τους κρατούμενους ήταν πολύ ενδιαφέρουσα με ποικίλα συναισθήματα. Αυτήν την εμπειρία προσπάθησα να μεταφέρω τόσο στην παρουσίαση των έργων των μαθητών μου από τις φυλακές όσο και των προσωπικών μου έργων στην έκθεση ''Τίμιοι Παράνομοι. Η καραντίνα ήρθε μετά τα εγκαίνια της έκθεσης και η εμπειρία μου όπως και η άποψή μου στη σχέση μου με τους κρατούμενους υπήρχε ήδη.Μιλάμε για ήδη δυνατές καταστάσεις που δεν βρίσκω τον λόγο να τις φορτίζω πιο πολύ.
Πώς δουλέψατε με τους μαθητές σας επάνω στα δύο project που αναλάβατε (Εργαστήριο αυτοσχέδιας φωτογραφικής μηχανής pinhole & Εργαστήριο σχεδίου);
Στο εργαστήριο σχεδίου οι μαθητές ζωγράφισαν το πορτρέτο του πιο στενού τους φίλου που είχαν μέσα στο σχολείο και στις φυλακές γενικά αλλά στο τέλος το κάθε έργο έμοιαζε με αυτοπροσοπωπογραφία , όταν μαθαίνεις να ζωγραφίζει ένα πορτρέτο πάντα μοιάζει με το δικό σου πρόσωπο γιατί τα δικά σου χαρακτηριστικά έχεις δεδομένα και γνωστά .Στα σχέδια, ήταν εκπληκτικό το πως απέδιδαν στα πορτρέτα των φίλων συγκρατούμενών τους τα προσωπικά τους χαρακτηριστικά.
Στο εργαστήριο φωτογραφίας οι κρατούμενοι με πολύ απλά υλικά που επιτρέπονται μέσα στις φυλακές π.χ. χαρτόνι, πλαστικό καπάκι για κλείστρο, μονωτική ταινία και φωτοευαίσθητο χαρτί έφτιαξαν μηχανές pinhole, oι πρώτες μέθοδοι για φωτογράφιση του ανθρώπου στην ιστορία. Οι pinhole, βασικά, καταγράφουν μόνο το φως, το οποίο λείπει από τις φυλακές και με τις φωτογραφίσεις που κάναμε εκεί το διαπιστώναμε συνεχώς. Παρόλα αυτά εμείς επιμέναμε να φωτογραφίζουμε και το φωτογραφικό αποτέλεσμα έχει πολύ ενδιαφέρον και καταλαβαίνει ο θεατής της έκθεσης πόσο τους λείπει το φως.
Υπάρχει κάποιο κομμάτι που να σας δυσκόλεψε στη διεξαγωγή των δύο εργαστηρίων;
Υπάρχει ένα αρχικό μούδιασμα την πρώτη φορά που ανοίγουν οι πύλες της φυλακής για να έρθουν οι μαθητές. Όπως και να έχει, είναι μία πρωτόγνωρη εμπειρία και σε αναγκάζει να βρεις τα κουμπιά τους για να μπορέσεις να μιλήσεις μαζί τους και να κερδίσεις την εμπιστοσύνη τους. Σίγουρα στο τέλος των εργαστηρίων εγώ έφυγα με μια ικανοποίηση για την συνεργασία που είχα μαζί τους .
Θεωρείτε ότι η τέχνη είναι ένας τρόπος διεξόδου και «απελευθέρωσης»;
Από τη δική μου μεριά η τέχνη ήταν ένα εργαλείο επικοινωνίας μαζί τους.Αν η τέχνη τους απελευθέρωσε, ίσως οι ίδιοι οι κρατούμενοι μπορούν να απαντήσουν καλύτερα από εμένα.
Τι είναι αυτό που πιστεύετε θα προξενήσει το ενδιαφέρον του κόσμου που θα έρθει να δει την έκθεση;
Την έκθεση την βλέπω σαν ένα φακό που φωτίζει ένα μέρος που δύσκολα βλέπουμε, ακούμε για αυτό αλλά είναι λίγα αυτά που ξέρουμε .Γιαυτό και νιώθω ότι η επιτυχία που έχει είναι σωστή . Πιστεύω πως η έκθεση αυτή βοηθά τον κόσμο, εφόσον το θέλει, να γνωρίσει καταστάσεις που ο ίδιος τις έχει οδηγήσει στο περιθώριο.
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
«Τίμιοι παράνομοι – Πρόσωπο. Ελευθερία. Σιωπή»
Reopening 16 – 28 Ιουνίου 2020
MOMus-Πειραματικό Κέντρο Τεχνών (Αποθήκη Β1, Λιμάνι Θεσσαλονίκης)
Μία έκθεση με θεματική τον εγκλεισμό, ανοίγει ξανά για το κοινό μετά την εμπειρία της καραντίνας
Οι «Τίμιοι παράνομοι» πραγματεύονται τη συνάντηση και τη
συνδημιουργία μεταξύ καλλιτεχνών και εκπαιδευόμενων
του 3 ου ΣΔΕ Θεσσαλονίκης του Γενικού Kαταστήματος Kράτησης Διαβατών.
Στην έκθεση συμμετέχουν:
Οι εκπαιδευόμενες και οι εκπαιδευόμενοι (2017-2020)
του 3 ου Σχολείου Δεύτερης Ευκαιρίας Θεσσαλονίκης
του Γενικού Καταστήματος Κράτησης Θεσσαλονίκης (Διαβατά)
Oι καλλιτέχνες:
Δημήτρης Αμελαδιώτης, Γιώργος Γεροντίδης, Μαίρη Ζυγούρη,
Μαρία Κρεμέτη, Βιργινία Μαστρογιαννάκη, Ριάνον Μόργκαν,
Αλέξανδρος Πλωμαρίτης, Τάκης Σπυρόπουλος, Δημήτρης Φραγκάκης
Ο Β. Α.
Το 3 ο ΣΔΕ Θεσσαλονίκης με τρία project
Επιμέλεια : Σοφία Ελίζα Μπουράτση
