Ζωή χωρίς μουσική είναι μια ζωή που δεν με αφορά. Στόλισε τη
ρουτίνα σου με μελωδίες και στίχους που μιλάνε στην καρδιά σου. Τα τραγούδια που γράφτηκαν για καλοκαιρινούς έρωτες είναι αμέτρητα, διάλεξα μερικά για τις Αυγουστιάτικες νύχτες που έρχονται.
Φορέματα αέρινα,
μαλλιά κυματιστά και χείλια κεντημένα μ’αλάτι. Ένας καπνός πάνω στο τραπέζι
ανοιχτός περιμένει να σε μεθύσει. Εσύ έχεις κλείσει τα μάτια, δεν θες να δεις
τίποτα πια. Ο αέρας σ’αγκαλιάζει και χαϊδεύει απαλά το λαιμό σου. Νιώθεις τα
χέρια μου στη μέση σου και ξάφνου τα κάνεις ένα με τα δικά σου. Με φιλάς δυνατά
και διώχνεις την έμφυτη μελαγχολία του Αυγούστου. Η Lana Del Rey κέρδισε το μουσικό
στοίχημα του φετινού καλοκαιριού και… «προβάρει το κόκκινο φόρεμά της» με την
πρώτη ευκαιρία σε ποικίλες ραδιοφωνικές συχνότητες της χώρας. Highlight, η εμφάνισή της στη χώρα μας
πριν λίγες μέρες, που παρέσυρε όσους την παρακολούθησαν στα «καλοκαιρινά
μελαγχολικά μονοπάτια του έρωτά της.»
——————————————————————————————————————————
Η ζέστη είναι αφόρητη πια στην πόλη. Η σκέψη να βγεις τα
πρωινά για διάφορες δουλειές σε δημόσιες υπηρεσίες ή στο κέντρο της πόλης είναι
βασανιστήριο. Είσαι αποκλεισμένος στο πατρικό σου στην επαρχία, οι φίλοι σου
είναι μακριά, διακοπές δεν θα δεις ούτε με το κυάλι, ακόμη δεν μπήκε καλά καλά
ο Αύγουστος κι εσύ είσαι χωρισμένος-η και δεν ξέρεις από πού παίρνεις «σωσίβια
λέμβο». Δεν μπορεί, κάποιοι θα τις θυμάστε. Γνήσιο GirlBand των 80’s οι Bananarama, τραγούδησαν για όλους αυτούς που βιώνουν ένα
«άσπλαχνο καλοκαίρι». Άμα είσαι λάτρης και των καλτ, ακόμη καλύτερα…
———————————————————————————————————————-
Με συντροφιά σου μερικές μπύρες αναπολείς στιγμές ξανά και ξανά.
Βαρέθηκες να ακούς την ιστορία. Βαρέθηκες να την ακούς έτσι όπως αυτός θέλει να
τη λέει. Πονάς ξανά. Έφτασε καλοκαίρι πια… Ο «γιος» του καλοκαιριού σε κοιτά,
πια, κατάματα, καίει το δέρμα σου και γειάνει τις πληγές σου.
———————————————————————————————————-
Ακόμη αναπολώ το τελευταίο μας καλοκαίρι. Γλυκό, απαλό, με άρωμα
βανίλιας και κανέλας- πραγματικό ρομάντζο! Το τελευταίο μας καλοκαίρι είχε
φόντο το Παρίσι, στα χρόνια που δεν μας φόβιζε τίποτε. Τι τρελά χρόνια,
αλήθεια! Μου μιλούσες για φιλοσοφία και πολιτικά κι εγώ φορούσα το διφορούμενο
χαμόγελο της Μόνα Λίζα. Μ’έπιανες από το χέρι και τρέχαμε να προλάβουμε τα
όνειρά μας. Γελούσαμε αγκαλιασμένοι κάτω από τη βροχή και καθόμασταν στο νωπό
γρασίδι δίπλα στον Πύργο του Άιφελ. Ζούσαμε για το τώρα, θυμάσαι; Οι Abba ξέρουν
πολύ καλά να μας κάνουν να νοσταλγούμε και το «Our last summer» έρχεται να το επιβεβαιώσει με τον καλύτερο τρόπο.
———————————————————————————————————–
Ένας έρωτας ιδιαίτερος, ψυχεδελικός, ταξιδιάρικος και βαθιά
φιλοσοφικός. Μια αγάπη «έμπειρη» στη ζωή, που διδάσκει τα δύο θύματά της το
βαθύτερο νόημα της ύπαρξής τους. Αυτός ο έρωτας προσπαθεί να σπάσει τα δεσμά
των σαρκικών απολαύσεων, να δει λίγο παραπέρα… Εκείνος τις ψιθυρίζει στο αυτί
όλα τα μυστικά που απλώνονται μπροστά στα μάτια του κι εκείνη χαμένη στη
σκοτεινή του αύρα δεν βρίσκει δύναμη να αποδράσει. Η ένωσή τους τα αιώνια δεσμά
τους και τα όνειρα που κρατούν στην αγκαλιά τους τα βράδια του καλοκαιριού
μαγεία στη ματιά τους.
———————————————————————————————————————-
Ένα κομμάτι ύμνος για τύπους βαθιά μελαγχολικούς, για τους
οποίους το καλοκαίρι είναι απλά ακόμη μια εποχή. Τι σημασία έχει η ζέστη; Ούτως
ή άλλως ζούμε ήδη με τη μηχανική υποστήριξη του air-condition. Τι κι αν σε λένε πεσιμιστή; Εσύ ξέρεις καλά πως είσαι
ένας ακόμη πληγωμένος ρομαντικός. Της γράφεις ποιήματα και στίχους που δεν της
στέλνεις ποτέ. Θα γελάσει, σκέφτεσαι, και πέφτεις για ύπνο.
———————————————————————————————————————
Δεν ξέρω αν το ‘χεις νιώσει ποτέ. Εκείνο το συναίσθημα που
παγώνει τα σωθικά σου. Εκείνο που νιώθεις πως δεν ξέρεις τίποτα πια, ούτε καν
τον ίδιο σου τον εαυτό. Δεν υπάρχει κάτι να ονειρευτώ πια. Δεν βλέπεις γύρω
σου; Τι έμεινε αληθινό πια; Κι όμως, θα ορκιζόμουν πόσο εύκολο ήταν τότε! Θα
σου το ορκιζόμουνα! Ούτε που προσπάθησα ποτέ, το πιστεύεις; Αλλά εκείνη η
τελευταία μέρα του καλοκαιριού… Ποτέ άλλοτε δεν ήταν τόσο κρύα. Ποτέ άλλοτε
τόσο γνώριμη. Για αγάπες «άρρωστες» και «underground» μόνο οι Cure κρατάνε τα σκήπτρα. Στο «The last day of summer.» στοιχειώνουν και τις καλοκαιρινές μας αγάπες…
———————————————————————————————————-
Το κομμάτι αυτό, θέλοντας και μη, το συνδυάζεις με τον
αέρινο εκείνο έρωτα που περιγράφει ο WimWenders στο «WingsofDesire».
Η ταινία έχει μόλις αρχίσει κι η πρωταγωνίστρια, οδηγά το αμάξι της και στο
ραδιόφωνο παίζει το «Summerkisses,
wintertears.» από τη
φωνή της Julee Cruise.
Αν δεν έχεις οδηγήσει ακόμη μ’αυτό το κομμάτι, ξέρεις τι θα κάνεις σήμερα το
βράδυ… Η συγκεκριμένη εκτέλεση είναι από
το βασιλιά του ροκ εν ρολ Elvis Presley.
———————————————————————————————————–
Γι’αυτό το καλοκαιρινό αεράκι που ‘χει σημαδέψει τα
καλοκαίρια μας. Γι’ αυτό το αεράκι που θυμάμαι να σου αγγίζει τα μαλλιά. Αυτό
που είχαμε συνοδοιπόρο στις βραδινές περιπλανήσεις μας. Αυτό που σε πήρε μέσα
από τα χέρια μου κι άφησε στη θέση του τον παγωμένο αέρα του χειμώνα. Σύμμαχος
στα ρομάντζα όλου του κόσμου, η φωνή του Frank Sinatra, ρίχνει την απαιτούμενη χρυσόσκονη και στα καλοκαίρια της
ζωής μας.
———————————————————————————————————————-
«SummerWine», χιλιοτραγουδισμένο από
πολλούς και διάφορους καλλιτέχνες ανά την υφήλιο, με πιο γνωστή εκτέλεση αυτή
του Ville Valo.
Κομμάτι που σε ταξιδεύει σε τοπία ελληνικά και νύχτες ονειρικές, γεμάτες από
υλικές και μη ηδονές. Ίσως, ταξιδεύει το μυαλό σου στα γκριζογάλανα δειλινά της
αρχαίας Ελλάδας, στους θεϊκούς έρωτες του Ολύμπου, στα ερωτικά σκάνδαλα της
αρχαίας Αθήνας και στο ευλογημένο κρασί του τόπου μας. Η συγκεκριμένη εκτέλεση
έγινε από τον καταλληλότερο άνθρωπο.
