(Charade)
Μυστηρίου, 1963, ΗΠΑ, 113 λεπτά
Σκηνοθεσία: Στάνλεϊ Ντόνεν
Παίζουν: Κάρι Γκραντ, Όντρεϊ Χέπμπορν, Ουόλτερ Ματάου
Η Ρεγκίνα Λάμπερτ ενώ έχει πάρει την απόφαση να χωρίσει τον σύζυγο της, καθώς θεωρεί πως οι δυο τους παρέμειναν ξένοι, μαθαίνει πως τελικά υπήρχαν μεγαλύτερες αποστάσεις από ότι νόμιζε όταν αυτός βρίσκεται νεκρός. Πολλαπλά διαβατήρια και μια κρυμμένη περιουσία γίνονται τα αίτια της περιπέτεια της, καθώς διάφοροι, άγνωστοι ως τώρα γι’ αυτήν, την απειλούν, θεωρώντας την ως συνένοχο στις δουλειές του.
Με γερά ονόματα και μια υπόθεση που παραπέμπει σε πολλές που γύρισε ο Χίτσκοκ λίγα χρόνια νωρίτερα, το Charade χωρίς να αποτυγχάνει σε κάποιο κομμάτι του, παραμένει ανώδυνο και στατικό σε πολλά σημεία του. Βέβαια παρέμεινε και διαχρονικό, όμως γι’ αυτό μάλλον οφείλονται τα προφανή που αναφέρθηκαν πιο πάνω. Η Χέπμπορν άλλωστε, παρά τα ψυχρά Givenchy, κρατά την αθωότητά της, που είναι και ο κινητήριος μοχλός του χιούμορ, ενώ και ο γκριζαρισμένος Γκραντ έχει το απαιτούμενο στυλ ενός χαρακτήρα που ακροβατεί ανάμεσα στο καλό και το κακό και φροντίζει με τη σειρά του να είναι ο κινητήριος μοχλός για τα twists.
Αν η χιουμοριστική διάθεση παραμένει πάντως ως το τέλος, το σασπένς δεν έχει τις κλιμακώσεις που θα έφτιαχνε εύκολα ένας Χίτσκοκ. Η ατμόσφαιρα παραμένει light, ο Ντόνεν παραδίδει εύκολα τη σκυτάλη στους πρωταγωνιστές, οπότε το στυλιζάρισμα, η μουσική (Χένρι Μαντσίνι βεβαίως, βεβαίως) και το παριζιάνικο τοπίο είναι οι συνήθεις αιτίες για τις οποίες το Charade αναφέρεται σε καλοκαιρινές κυρίως κουβέντες, που σχετίζονται με ρομαντικές ή ελαφριές κινηματογραφικές εξόδους.
