Θέλοντας να καλοπιάσει τον καινούριο μήνα, τον κάλεσε στο σπίτι για φαγητό. Υπόλοιποι καλεσμένοι ήταν η Αλλαγή της Ώρας, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ένα από τα παιδιά που τον μούντζωσαν, η γειτόνισσα Σωτηρία Ψυχοπούλου, η αδερφή της- Ακηδία- και ό,τι πρόχειρο υπήρχε στο ψυγείο. Κάθισαν όλοι γύρω από το μουντό τραπεζομάντιλο ακονίζοντας μαχαιροπίρουνα και ορέξεις.
Την πολύτιμη μαγειρική παρθενιά του Νοεμβρίου έσπασε η κυρία Τσιπούρα- Λουίζα Πορτοκάλη η Θεσπεσία.
Στο μπλιγουράτο τζιντζερρετιρέ φιλοξενήθηκε η γευστικότατη συνοδεία της, μια πλειάδα λαχανικών [Θράσος ο Πράσος, η οικογένεια Χάρη, Πάρη, Λάρυ Μανιτάρι -το γένος Πλευρώτους- η γλυκυτάτη Ρόζυ (πιπεριά εκ Φλωρίνης), η ροκ μπάντα Φτου-Σκόρδα featuring Takis Kremidakis… guest star η μεγάλη ντίβα του ουρανίσκου Μαρί ντε Καπαρί υπό την σκιερήν τρυφερήν συντροφίαν ακανθώδους δενδρολίβανου]. Δεν θα μπορούσε βέβαια να απουσιάζει από το εορταστικό πρόγραμμα ένας δροσερόκ περίπατος στους κήπους των ανακτόρων με ξεναγό την πάλαι ποτέ Μαρουλίτα, τον ανιματέρ Μαιντάνο με τις πιπεράτες ανίθικες προθέσεις του και τον Bloody Ρόδι με τις αντιοξειδωτικές πινελιές του.
Αφού οι προσκεκλημένοι ρεύτηκαν κι έκλασαν όλο ηδονή, κοιταχτήκανε στα μάτια. Η σπιτονοικοκυρά, παραμέρισε τα γλυμμένα πιάτα ανοίγοντας χώρο για το γλυκό. Περίμενε. Περίμεναν κι οι άλλοι. Άντε ρε παιδιά, πού είναι οι καλοί σας τρόποι; Κύριε Πρόεδρε, δεν σας βρίσκεται ούτε μια ακόμη καραμέλα; Ούτε ένα ροξάκι; Μια τουλούμπα; Έστω ένα κουρκουμπίνι; Μα εγώ σας έκανα την τιμή να παρευρίσκομαι… είπε κι αποχώρησε ενοχλημένος. Ο πιτσιρικάς έβαλε αμήχανα τα χέρια στις τσέπες κι έβγαλε ένα ταλαιπωρημένο μιλφέιγ, 1000 φύλλα τσαλακωμένα: Φωτοτυπίες, φυλλάδια, φύλλα φθινοπώρου, μηχανογραφικά, αριστεία, χάρτινα όνειρα, εισιτήρια για Καναδά. Σαν-τη-γη δεν έχει πια, ούτε σε μορφή κρέμας ούτε σε μορφή πλανήτη, ούτε σε μορφή ελπίδας, είπε ανόρεχτα η Ακηδία. Η αδερφή της, Σωτηρία, δικαιολογήθηκε πως κάνει δίαιτα ενώ μας προέτρεψε να αναζητήσουμε τη γεύση του γλυκού στη γιόγκα, στον έρωτα, στην Αγία Γραφή, στη δημιουργία. Η Χειμερινή Ώρα γέλασε ειρωνικά και σκοτείνιασε απότομα. Το δε ψυγείο παρέμενε άγλυκο και βουβό μες το βουητό του.
Και τώρα οι δυο μας, είπε η σπιτονοικοκυρά στο Νοέμβρη.
Λέγε καριόλη τι μέλι γενέσθαι;
Ο Ενδέκατος σηκώθηκε ήρεμα από το τραπέζι. Με αργά βήματα κατευθύνθηκε προς το σαλόνι. Διάλεξε ένα δίσκο και με τελετουργικές κινήσεις τον εναπόθεσε στο κέντρο του τραπεζιού.
Έβαλε μια οδοντογλυφίδα πάνω στις χαρακιές του κι ανάμεσα σε χρατς γεννήθηκε ένας γλυκόπικρος τριγμός. Αίφνης, το πρόσωπό του πήρε τη μορφή του… Tom Waits;
Για να σιγουρευτεί ότι κατάλαβε τον ενδέκατο μουσικό χρησμό, η σπιτονοικοκυρά κατέφυγε στο google translate:
«Δεν σκιά δεν αστέρια Δεν φεγγάρι δεν κυκλοφορούν αυτοκίνητα
Νοέμβριος πιστεύει ότι μόνο σε ένα σωρό από ξερά φύλλα
και ένα φεγγάρι…»
Αν θες να τα πάμε καλά, διέκοψε για λίγο το τραγούδι ο Νοέμβρης- Tom, μάθε να ζεις… τα καιρικά φαινόμενα, τα πολιτικά, τα παραμύθια, τις γεύσεις, τις συνταγές τους, τους στίχους, τη μουσική…
«…Αυτό είναι το χρώμα των οστών. Δεν προσευχές για το μήνα Νοέμβριο…»
Ίσως μόνο ευχές… η εξής μία… Καλό μήνα… Καλύτερο