Σκηνοθεσία: Juliano Ribeiro Salgado, Wim Wenders
Βραβευμένο στο Φεστιβάλ Καννών του 2014, το πολύκροτο ντοκιμαντέρ του Βέντερς είναι ουσιαστικά ένα φιλμ- χρονολόγιο της ζωής ενός από τους σημαντικότερους φωτογράφους των καιρών μας, του Σεμπαστιάου Σαλγάδου. Με την αφήγηση να εναλλάσσεται σε 3 βασικά πρόσωπα (τον γιο του φωτογράφου, τον Βέντερς, αλλά κυρίως τον ίδιο τον Σαλγάδου), το φιλμ επιχειρεί να βιώσει τη συναρπαστική ιστορία ενός ανθρώπου που έχει το χάρισμα να ξαναγράφει τον κόσμο με φως και σκιά. Η κάμερα μετατρέπεται σε φωτογραφική μηχανή και παίζει το παιχνίδι του αντικειμένου με το φόντο, καθώς ο ίδιος ο φωτογράφος πολλές φορές απαθανατίζει αυτούς που τον κινηματογραφούν. Πάντως, μεγάλη δύναμη του φιλμ παραμένουν οι συγκλονιστικές εικόνες που ξεπροβάλλουν μπροστά στα μάτια μας μέσω των θεματικών ενοτήτων, του έργου ζωής του μεγάλου καλλιτέχνη.
Σπαρακτικές φωτογραφίες -αυστηρά ασπρόμαυρες- κυρίως ανθρώπων (του αλατιού της Γης), που μένουν για να θυμίζουν οξύμωρα την άξια της ζωής, μέσω της απεικόνισης του θανάτου. Από τα χρυσωρυχεία της Βραζιλίας και τις πετρελαιοπηγές του περσικού Κόλπου, μέχρι τη Ζώνη του Σαχέλ και τις μαζικές εκτελέσεις της Ρουάντα, ο Σαλγάδου, ένας μοντέρνος θεματοφύλακας της ζωής του πλανήτη, παρατηρεί και καταγραφεί, συμμετέχει και συνδέεται. Η αφοσίωσή του στο επάγγελμα (που τον αναγκάζει να εγκαταλείπει το σπίτι του χωρίς να δίνει σημεία ζωής για μεγάλα χρονικά διαστήματα) τον ωθεί στα όρια της κατάρρευσης, κάτι που ουσιαστικά υπαινίσσεται ξεκάθαρα και ο Βέντερς, ιδίως μετά την τελευταία εξόρμηση του φωτογράφου στην Αφρική. Εκεί, σε μια εξαιρετική και άκρως συγκινητική καμπή του φιλμ, ο Σαλγάδου αποκαλύπτει το ανθρώπινο πρόσωπό του. Ένα κομμάτι του που μένει εκεί, στις λάσπες και τα χώματα, στις κτηνωδίες και τους αφανισμούς. Η στροφή των τελευταίων χρόνων προς τον περιβαλλοντικό ακτιβισμό και την φωτογράφηση όχι πια ανθρώπων αλλά της φύσης (πάντοτε μέσα από το δικό του ουμανιστικό πρίσμα) αποτελεί μια απολυτά φυσική εξέλιξη.
Ένα υπέροχο φιλμ-ομάζ, με μεγάλη αλλά κρυμμένη δυσκολία στη σύλληψη και την εκτέλεση του, που σε κάνει να νιώθεις απέραντη ευγνωμοσύνη για έναν άνθρωπο που (ίσως εσκεμμένα πιο γερασμένος απ' ότι είναι) εμφανίζεται και χάνεται πίσω από απεικονίσεις του κόσμου που προκαλούν δέος, που ζυγίζουν την αγριότητα και την άξια της ανθρωπινής ύπαρξης, με την αρμόνια και την μεγαλοπρεπή απλότητα της φύσης.
Η ταινία προβάλλεται στη Θεσσαλονίκη στην αίθουσα Ολύμπιον 2- Παύλος Ζάννας
