Η χοροθεατρική ομάδα Pas.Par.Tu. σας καλεί για 2η συνεχόμενη χρονιά στο σκανδαλώδες, αισθησιακό, πολυμορφικό, αντιφατικό, πολυσυλλεκτικό επαναστατικό της μιούζικαλ. Μια ευσύνοπτη μουσικοχορευτική ιστορία με λιτές θεατρικές νύξεις εκτυλίσσεται στο χώρο ενός καμπαρέ υπό ανακαίνιση. Ιστορίες τεσσάρων γυναικών μπλέκονται με τις ιστορίες διάσημων καμπαρέ, από τον γαλλικό ρομαντισμό της Belle époque και του Τουλούζ Λωτρέκ μέχρι την Βερολινέζικη αιχμηρή χροιά του καμπαρέ που απεικόνιζε τον κόσμο της
διασκέδασης του Kit Kat Klub σε αντίστιξη με την σκληρή πραγματικότητα του Βερολίνου του 1930.
Διάφοροι χαρακτήρες ξεπηδούν μέσα από πρόζα και τραγούδι περιστοιχισμένοι από μια πλειάδα χορευτών-τραγουδιστών οι οποίοι διαμορφώνουν σταδιακά το σκηνικό, στο υπό ανακαίνιση καμπαρέ. Με το τέλος της αφηγηματικής-χορευτικής-θεατρικής δράσης το καμπαρέ μας ανοίγει τις πόρτες του προσφέροντας μια μικρή γεύση από την ατμόσφαιρα του.
Η Σοφία Μάντη και η Χρύσα Ψωμιάδου εμπνεύστριες του Cabaret69 μας συστήνονται μέσα από την δουλειά τους, εδώ στον Εξώστη, λίγες ώρες πριν την πολυαναμενώμενη παράσταση τους.
Καμπαρέ! Η ιστορική αναδρομή αναγκαία και γιατί αφορά την δουλειά της ομάδας στην ουσία της και γιατί χωρίς ιστορικό οδηγό στερείσαι εμβάθυνσης και διεισδυτικότητας στο δημιούργημα σου. Πρωτοσυναντάμε τον όρο στο Παρίσι του 16ου αι. όπου ορίζεται ως χώρος για ποτό με όρους. Δηλαδή έπρεπε να συνοδευτεί από γεύμα που σερβίρονταν σε τραπεζομάντηλο! Συχνά πυκνά οι πελάτες ευθυμούσαν και τραγουδούσαν οι ίδιοι. Τα πρώιμα καμπαρέ δεν είχαν στημένα προγράμματα, αφήνονταν στην διάθεση των παρισταμένων μετά την κατάποση αρκετού κρασιού. Προάγγελος του καμπαρέ ήταν το café-concert, που έκανε την εμφάνιση του το 18ο αι. το οποίο ταυτίζεται περισσότερο με την σημερινή του καμπαρέ έννοια και περιεχόμενο. Μια μικρή σκηνή λίγοι θεατές παρακμιακή ατμόσφαιρα. Ένας χώρος λαϊκής ψυχαγωγίας με σημαντικό το στοιχείο της επικοινωνίας θεατών και καλλιτεχνών. Εκεί εισάγεται μια ιδιότυπη διάδραση χωρίς αξιώσεις με απώτερο σκοπό την σαγήνη. Το γυναικείο σώμα επί σκηνής ερωτοτροπεί απελευθερωτικά τόσο για τον θεατή όσο και για τον καλλιτέχνη. Συνεχίζοντας οι πληροφορίες είναι καταιγιστικές οι έννοιες ενδιαφέρουσες. Οι Μποέμ του Μονπαρνάς, ο Μαύρος Γάτος, τα παριζιάνικα βαριετέ, τα βερολινέζικα καμπαρέ, το Moulin Rouge ο ναός του καν-καν. Τύποι ανθρώπων, χώροι διασκέδασης και περιεχόμενο προγραμμάτων που μπορούν να εμπνεύσουν ένα σύγχρονο δημιουργό. Όλα τα παραπάνω συνοδεύονται με τις αντίστοιχες κοινωνικοπολιτικές προεκτάσεις και τα ρεύματα της τέχνης της εποχής. Ο αντικομφορμισμός και η αναρχική διάθεση των μποέμ η διάθεση για διαμαρτυρία προς την αστική τάξη, η οποιαδήποτε πολιτιστική ιδιαιτερότητα επικροτείται και ενδυναμώνεται. Συμμετέχοντες και κοινό δίνουν ένα κράμα αισθητικό ιδιότροπο και ελκυστικό. Συγγραφείς και ποιητές άνθρωποι της διανόησης των κινημάτων του ντανταϊσμού και του υπερρεαλισμού ζωγράφοι, όπως ο Τουλούζ Λωτρέκ και τραγουδίστριες όπως η Εντίθ Πιάφ συνυπάρχουν και συντηρούν τα θεάματα που εμπεριέχουν έναν τελάλη (comber) βγαλμένο από την παράδοση των πανηγυριών, μουσική, κοινωνική σάτιρα με πολιτικό και σεξουαλικό περιεχόμενο, άλλοτε με πιο φτωχά και αδύναμα κείμενα και αργότερα με κείμενα ή τραγούδια ιδιαίτερης βαρύτητας όπως τα τραγούδια δέκα ποιητών προδρόμων του εξπρεσιονισμού που θα εκδώσει ο Julius Bierdaum με στόχο τη δημιουργία ενός νέου γερμανικού καμπαρέ. Όμως το κοινωνικό πλαίσιο αλλάζει οι οικονομικές συνθήκες η λογοκρισία η κοινωνική εξέγερση και η εμπλοκή πλούσιων εμπόρων και πατρόνων της τέχνης οδηγούν τα θεάματα στο να γίνονται πιο προκλητικά με φάρσες θεατρικά χορό και μουσική προς τέρψη και όχι σκέψη! ΟΙ σύνθεση του κοινού αλλάζει αριστοκράτες και πλούσιοι που ήθελαν μια διασκέδαση χωρίς προεκτάσεις λογοτεχνικές οι ενοχλητικές νύξεις. To είδος καμπαρέ που πρότεινε το Buntes Theater παρήκμασε και έχασε τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του. Η συμβολή της τζαζ την δεκαετία του 20 σημαντική για την διαμόρφωση νέων τύπων καμπαρέ, αφού διαρρέει στην Ευρώπη ο αμερικανικός τρόπος, μια νέα μόδα. Duke Ellington Sam Wooding περιοδεύοντας κάνουν γνωστούς τους ήχους του Charleston. Αυτή η νέα είσοδος μιας μουσικής επιρροής με περιεχόμενο μοιάζει να επαναφέρει το πολιτικοκοινωνικό ρεπερτόριο στα βερολινέζικα καμπαρέ, που κατά την δεκαετία του 30 γίνονται πολιτικά, απηχώντας μια εποχή ταραγμένη γεμάτη βία και κοινωνικές αλλαγές. Δείγμα της σημαντικότητας των καμπαρέ στον τρόπο ψυχαγωγίας των θεατών της εποχής το ανελέητο κυνηγητό των καλλιτεχνών, η εξορία τους ακόμα και η θανάτωση τους.
Οι πρώτες εισβολές στα καμπαρέ από Ναζί πραγματοποιούνται. Το ρεπερτόριο ενοχλεί και αυτό οδηγεί στην φίμωση τους και τέλος στην εξαφάνιση τους. Αυτό που κρατά κανείς είναι πως τα καμπαρέ ενσωματώνουν στον τρόπο διασκέδασης νεωτεριστικά επαναστατικά στοιχεία της κοινωνίας και των τεχνών ακολουθώντας τα στην ακμή και παρακμή τους.
Με βάση λοιπόν όλα τα παραπάνω, θεωρήσαμε πως το ιστορικό υπόβαθρο και η κοινωνική διάσταση που πήρε η ύπαρξη των καμπαρέ θα μπορούσε να κάνει ορατή την αναγκαιότητα ύπαρξης τέτοιων χώρων επικοινωνίας των θεατών με τους καλλιτέχνες, μέσα από μια παράσταση που θέτει καθαρά το ερώτημα του πως θα μπορούσε να είναι ένα σύγχρονο Cabaret. Τα ενδιαφέροντα δε των συντελεστών είναι πολύ κοντά σε όλο το πλαίσιο. Χορός, μουσική, τραγούδι, κείμενο γραφή, πολιτική του πολιτισμού.
Σε εμάς τώρα και την παράσταση μας, χρησιμοποιήσαμε τις λέξεις και τους αριθμούς ως παραπλανητικό στοιχείο που είναι απόλυτα σύμφωνο με την περιπαικτική, σαρκαστική, σαγηνευτική ατμόσφαιρα των καμπαρέ. Ο χώρος δράσης μας είναι ένα υπό ανακαίνιση καμπαρέ του τώρα. Η πλοκή μας χτίζεται γύρω από τις ζωές και τις επιλογές των εκάστοτε ιδιοκτητριών αυτού του καμπαρέ.
Μέσα από μικρές αλλά χαρακτηριστικές νύξεις γίνεται η απόπειρα να αποδοθεί το εύθραυστο τις ανθρώπινης φύσης, όταν αυτή καλείται να λάβει πρωταγωνιστικό ρόλο στις επιλογές της. Το βασικό ερώτημα του έργου είναι απλό και βέβαια αναδεικνύεται μεταφορικά βάζοντας την σύμβαση του καμπαρέ ως το κέντρο της ζωής αυτών των ανθρώπων που ήθελαν να το φτιάξουν με τον δικό τους τρόπο. Αν μπορούσα να αλλάξω τα πάντα στη ζωή μου πως θα το έκανα, αν ήμουν εγώ ο ιδιοκτήτης αυτού του καμπαρέ ποια θα ήταν η αισθητική και ο τρόπος που θα το λειτουργούσα; Η ποικιλομορφία των χαρακτήρων μας αντιδρά με διαφορετικούς τρόπους σε αυτό το ερώτημα ξετυλίγοντας το κουβάρι της πλοκής μας με έναν αστείο και εκτονωτικό χαρακτήρα.
Η μουσική οδηγός χρονικός της δράσης περνάει από όλα τα είδη και στυλ. Από το ρομαντικό και φιλάρεσκο Diamonds are a girl's best friend μέχρι την heavy metal και pop σκηνή. Χαρακτηριστικές είναι οι πρωτότυπες μουσικές συνθέσεις και οι διασκευές που αναδεικνύουν και την φόρμα της παράστασης φτιάχνοντας πότε χορικά μέρη πότε διαλογικά πότε μονωδίες, διωδίες ή και χορωδιακά μουσικά σχήματα.
Η χορογραφική προσέγγιση στέκεται στην απόδοση του στυλ κάθε περιόδου που παρουσιάζεται κρατώντας τις αρχικές δομές του μιούζικαλ έχοντας jazzy mood. Στην διάρκεια του έργου η χορογραφία αγγίζει διάφορες χορευτικές κουλτούρες πότε δίνοντας έμφαση στα σχήματα – σύνολα που παραπέμπουν στην αμερικανική κουλτούρα musical πότε αναδεικνύοντας solo και duet παρουσίες, συνηθισμένες στα καμπαρέ, που ακολουθούν τις γραμμές του contemporary dance. Σταδιακά η κίνηση εξελίσσεται και ενσωματώνει στοιχεία pole-dance και σύγχρονου βηματολόγιου της mainstream χορευτικής σκηνής για να δώσουν το grand finale.
Ο κόσμος γενικά δείχνει να ενδιαφέρεται για διάφορα θεάματα. Η αλήθεια είναι πως η τελευταία τάση είναι οι παραγωγές που συνδυάζουν τέχνες και τεχνικές. Κάτι λοιπόν που ενσωματώνει χορό τραγούδι πρόζα παρουσιάζεται σαν ολοκληρωμένο από όλες τις απόψεις θέαμα. Η δεδομένη σκληρή πραγματικότητα, επίσης λέει πως ο μέσος θεατής ψάχνει να ψυχαγωγηθεί συνολικά με το μικρότερο κόστος. Στην προκειμένη περίπτωση θα δει χορό, θέατρο μια μίνι συναυλία και θα πιεί και το ποτό του. Και επί των τύπων και επί της ουσίας ο κόσμος ενδιαφέρεται για τέτοιες παραγωγές.
Η ομάδα μας δεν εφησυχάζει. Πάντα κάτι ετοιμάζει, είτε σε περιστασιακό πλαίσιο είτε σε ερευνητικό πεδίο. Είμαστε προσηλωμένοι προς ώρας στην παραγωγή του Cabaret 69, ώστε αυτή να πάει όσο καλύτερα μπορεί με στόχο να περιοδεύσει. Επειδή το όνομα μας δηλώνει και την διαφορετικότητα μας η pas.par.tu. Dance co θα δείξει δουλειά της στο επόμενο φεστιβάλ Ελλήνων χορογράφων και θα συμμετέχει σε κοινές δράσεις χορογράφων της πόλης. Προς το τέλος της χρονιάς επίσης θα ανακοινώσουμε και κάποιες προγραμματισμένες διαλέξεις-σεμινάρια με αντικείμενο τον χορό.
Ο κλάδος μας εξαφανίζεται, τα επαγγελματικά μας δικαιώματα καταρρέουν, είμαστε το μόνο ευρωπαϊκό και όχι μόνο κράτος χωρίς ανώτατη εκπαίδευση χορού, αμειβόμαστε ως ανειδίκευτοι εργάτες, δεν στηριζόμαστε από κανέναν κρατικό φορέα για τις παραγωγές μας, δεν υπάρχουν σχήματα και θέατρα για να μας απορροφήσουν, θα πάρουμε σύνταξη στα 65 αν έχει μείνει κάτι όρθιο από το μυοσκελετικό μας, αλλά ΝΑΙ είναι το βασικό μας επάγγελμά και δυστυχώς ή ευτυχώς δεν ζούμε από αυτό ζούμε ΓΙΑ αυτό.
Μια ομάδα χορού της πόλης επιμένει να υπάρχει και να δημιουργεί, ενάντια σε κάθε δύσκολη συνθήκη. Είμαστε, όπως λέει, και το δελτίο τύπου μας το πρώτο συνεργατικό καμπαρέ απενοχοποιημένων και ακομπλεξάριστων καλλιτεχνών της πόλης που ήρθε για να μείνει. Έλα όχι μόνο για να δεις έλα να γίνεις συμμέτοχος, μύστης, συνδημιουργός, μιας παράστασης που είναι η ζωή όλων μας, όλων σας. Μαζί μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο, ας αρχίσουμε από κάπου. Life is a Cabaret! Στον πολυχώρο WE.
***
Συντελεστές:
Σκηνοθεσία-Σενάριο: Σοφία Μάντη
Χορογραφία: Χρύσα Ψωμιάδου
Βοηθός χορογράφου-σκηνοθέτη: Ευγενία Ψωμιάδου
Βοηθός σκηνοθέτη-φωτισμοί: Γιώργος Κάκαλης
Δραματουργική επεξεργασία: Ιωάννα Δεμερτζίδου
Πρωτότυπη Μουσική Σύνθεση: Nicolas Alexis & Κωνσταντίνα Χουλιάρα
Σκηνογραφία: Κατερίνα Παπαγεωργίου
Θεατρικό Κόσμημα: Ναταλία Ευαγγελινού / Fake Lemon
Κατασκευή σκηνικού: Κώστας Πασχαλίδης
Κατασκευή κοστουμιών: Ελένη Χασιώτη
Σχεδιασμός Αφίσας: Στέφανος Μιχαηλίδης
Γραφιστική επιμέλεια προγράμματος: Χριστίνα Μιχαηλίδου
Videos Χρύσα Μουρατιδου
Φωτογραφίες: Γεωργία-Αικατερίνη.Βασιλείαδου
Παραγωγή 2015-16 Χρύσα Ψωμιάδου, Σοφία Μάντη Pas.par.tu©
Συμμετέχουν με αλφαβητική σειρά:
Dupre Melina, Ρία Λεονταρίδου, Σοφία Μάντη, Ελισσάβετ Mάρη
Nicolas Alexis, Αλεξία Παπαδοπούλου, Ιωάννα Πουρζιτίδου,
Ryckaert Sabrina, Χριστίνα Σαπουνίδου , Ερμιόνη Τάκα,
Μανταλένα Τσιβιτανίδου, Κωνσταντίνα Χουλιάρα, Ευγενία Ψωμιάδου, Χρύσα Ψωμιάδου,
Πολυχώρος πολιτισμού & αθλητισμού
WE0
Λεωφόρος 3ης Σεπτεμβρίου & Γρ. Λαμπράκη
Πέμπτη 10 & 24 Νοεμβρίου 2016, Ώρα : 22.00
Οι πόρτες ανοίγουν στις 21:30
Κόστος : 10 € γενική είσοδος
Απαραίτητη η κράτηση θέσης στο τηλέφωνο: 6944510579
