Ο πρωτοεμφανιζόμενος, πολλά υποσχόμενος σκηνοθέτης-σεναριογράφος
και παραγωγός του γεμάτο εσωτερική, πηγαία δύναμη “Σίβας”, το οποίο κατέκτησε
το Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής του πρόσφατου Φεστιβάλ Κινηματογράφου της
Βενετίας, μας μίλησε για την πρόκληση, τις δυσκολίες άλλα τις απαιτήσεις του
δημιουργήματος του. Το φιλμ προβλήθηκε για πρώτη φορά στο Λίντο, διπλά σε
ταινίες μεγάλων δημιουργών (Έιμπελ Φεράρα, Ρόι Άντερσον, Φατίχ Ακίν), παρόλα
αυτά όμως ξεχώρισε για το αναμφισβήτητο ταλέντο του δημιουργού του, την
διαύγεια της εικόνας (στην οποία ο σκηνοθέτης δούλευε μέχρι τελευταία στιγμή) και
την ανεπιτήδευτη, συγκινητική του γραφή. Γεννημένος στην πόλη Γιοζγκάτ της
Κεντρικής Ανατολίας, ο τριαντατετράχρονος σήμερα σκηνοθέτης, εγκατέλειψε την
Τουρκία για το Μόναχο, ξεκινώντας τις σπουδές του στον κινηματογράφο. Ολοκληρώνοντας τα πρώτα του μικρού μήκους εγχειρήματα, έφυγε για την
Αμερική, όπου συνέχισε τη φοίτησή του στην Ακαδημία Κινηματογράφου της Νέας Υόρκης.
Το
όνειρό του ήταν να γυρίσει ένα μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ με λιοντάρια. Κατά
κάποιον τρόπο το κατάφερε, ακολουθώντας μια διαφορετική διαδρομή. Σίγουρα οι
απαιτήσεις, μετά το “Σίβας”, έγιναν πολύ μεγαλύτερες. Ας ελπίσουμε η εξαιρετική
αυτή ταινία να βρει τη διανομή που της αξίζει και για τις ελληνικές αίθουσες.
Τελευταία βλέπουμε αρκετούς Τούρκους κινηματογραφιστές
να επιλέγουν την ευρύτερη περιοχή της Ανατολίας, ως τόπο γυρισμάτων, αποφεύγοντας
παράλληλα τα αστικά κέντρα. Υπάρχει κάτι μαγικό σ’ αυτόν τον τόπο
Σωστή παρατήρηση. Η Ανατολία έχει γίνει τόπος όπου
διαδραματίζονται πολύ περισσότερες ιστορίες απ’ ότι στο παρελθόν. Ή απλώς οι
δημιουργίες που την αφορούν γίνονται πια περισσότερο γνωστές. Η Ανατολία έχει
μια βάθια άλλα ξεχασμένη πολιτισμική ιστορία. Εγώ προσωπικά προέρχομαι από το
χωριό της ταινίας και γνωρίζω κάλα το περιβάλλον και τις δυσκολίες του. Παρόλα
αυτά θα μπορούσα να είχα αφηγηθεί αυτή την ιστορία οπουδήποτε άλλου: για
παράδειγμα σε ένα χωριό της Κρήτης (γέλια), ή κάπου στο Βραδεμβούργο στη
Γερμανία, δεν θα είχε καμία διαφορά. Αυτή τη φορά, για εμένα, είναι η Κεντρική
Ανατολία αυτή που έχει τη δύναμη να αντικατοπτρίσει μια τόσο σκληρή ενηλικίωση.
Ήταν δύσκολο να δουλέψεις με τόσο μεγάλα (και αρκετά
άγρια) σκυλιά
Ήταν το ίδιο δύσκολο όσο να δουλεύεις με ανθρώπους. Οι
σκύλοι απλώς χρειάζονται μια πιο “ειδική” φροντίδα και επίσης έχουν τους δικούς
τους ρυθμούς.Ξεκίνησα να δουλεύω με σκύλους σε ένα
παλιότερο πρότζεκτ, στην τοποθεσία οπού γυρίστηκε τελικά το “Σίβας”, ένα ντοκιμαντέρ
μικρού μήκους με τον τίτλο “Babalar ve Oğulları”
(“Πατέρες και γιοι”). Όπως καταλαβαίνεις το είχα συνηθίσει.
Η αγάπη και η αληθινή φίλια εμφανίζονται εκεί που δεν
το περιμένεις, ή γίνονται απαραίτητες μονό σε στιγμές ανάγκης;
Να στο θέσω αλλιώς. Η αγάπη και η φιλία
είναι πάντα καλοδεχούμενες όταν έρχονται να μας σώσουν συναισθηματικά, όταν έρχονται
εκείνες οι στιγμές. Οι δεσμοί τότε είναι πιο ισχυροί. Άλλα ναι, η ανάγκη
πάντα υπάρχει.
Θεωρείς πιθανό, στη σημερινή κοινωνία, ένας μικρός
άνθρωπος (όπως το μικρό παιδί της ταινίας) να μπορεί να σταθεί απέναντι στους
δυνατούς και να αλλάξει τον κόσμο
Είναι πιθανό; Απάντησέ
μου εσύ! Θέλω κι εγώ τόσο πολύ να το μάθω, εάν μπορεί να τον αλλάξει αυτόν τον
κόσμο (γέλια)!
Πιστεύεις ότι το τουρκικό κοινό θα μπορούσε να δεχθεί
εύκολα το ποιοτικό σινεμά, η θα προτιμούσε κάτι πιο ελαφρύ και εύπεπτο
Δεν μπορώ να μιλήσω για ολόκληρο το τούρκικο κοινό, όπως
καταλαβαίνεις. Οπουδήποτε στον κόσμο υπάρχει κοινό που αρέσκεται σε εύπεπτο
θέαμα ή όχι. Εμείς όμως δεν μπορούμε να σκεφτόμαστε έτσι, βάση των προσδοκιών
του κοινού, μονό και μονό για να είμαστε εύκολα αποδεκτοί. Έτσι κι αλλιώς κάθε
ένας θεατής θα πάρει μέσα του και κάτι διαφορετικό. Πάντως σε ευχαριστώ για το
κοπλιμέντο.
Πιστεύεις ότι ο Άσλαν, ο πρωταγωνιστής του φιλμ, είναι
ένα μικρό λιοντάρι
σημαίνει ακριβώς αυτό)
Επίτρεψέ μου να σου απαντήσω μια μια τουρκική φράση (απ’
τη στιγμή που κατάλαβες τον συμβολισμό): “Her
yiğidin gönlünde bir aslan yatar.” (“Ένα λιοντάρι πλαγιάζει στην καρδιά κάθε
γενναίου ανθρώπου …”)
Ιδέες για νέα πρότζεκτ
φιλμ;
Δουλεύω επάνω στη δεύτερη ταινία μυθοπλασίας μου. Οσονούπω
θα ταξιδέψω στην Ιαπωνία για έρευνα.
Οι κυνομαχίες στην Ελλάδα δυστυχώς ακόμη υφίστανται (παράνομα).
Συμβαίνει το ίδιο και στην Τουρκιά
αντιδράσεις, της επίσημης πολιτείας ή των πολιτών
Κυνομαχίες και στοιχηματισμοί λαμβάνουν χωρά δυστυχώς
ακόμη στην Τουρκία (παρανόμως βέβαια), ειδικά στην περιοχή οπού διαδραματίζεται
το φιλμ (Κεντρική Ανατολία), αντικατοπτρίζοντας έναν αρρωστημένο
εταιροσεξουαλικό ανδρισμό. Ακόμη ένα δυσάρεστο κοινό μας στοιχείο λοιπόν!
