Section: Ανοιχτοί Ορίζοντες
Μπελμόντε / Belmonte (2018)
Την Ελληνική πρεμιέρα της στο 59ο ΦΚΘ έκανε η ταινία Μπελμόντε του Ουρουγουανο-Ισπανού σκηνοθέτη, Federico Veiroj. Το Μπελμόντε αποτελεί την τέταρτη μεγάλου μήκους ταινία του σκηνοθέτη, μετά τις Acné (2008), A Useful Life (2010) και The Apostate (2015). Μάλιστα, η πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους με τίτλο Acné / Ακμή έκανε την Ελληνική πρεμιέρα της στο 49ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, το 2010.
Πρόκειται για ένα σύγχρονο δράμα ενός καλλιτέχνη σε μέση ηλικία. Ένας διάσημος ζωγράφος (Gonzalo Delgado), ετοιμάζει την έκθεση ζωγραφικής του για μια γκαλερί στο Buenos Aires. Όσο οργανωμένη είναι η επαγγελματική του ζωή, τόσο ανοργάνωτη είναι η προσωπική του. Όλοι τον αποκαλούν με το επώνυμό του, η πρώην γυναίκα του περιμένει παιδί από άλλον άνδρα και η αγαπημένη του κόρη σταδιακά απομακρύνεται από εκείνον. Προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στην τέχνη και στην πραγματική ζωή.
Ο Μπελμόντε είναι ένας εσωστρεφής χαρακτήρας που κλείνεται στην τέχνη του. Όταν ζωγραφίζει νιώθει ελέυθερος. Είναι ικανός να χειριστεί με άνεση τον καμβά και τις ανθρώπινες φιγούρες και τις επιθυμίες τους. Ωστόσο, στην πραγματική ζωή, δεν δύναται να διαχειριστεί τις δικές του επιθυμίες και ανάγκες. Απομακρύνεται από τους ανθρώπους που αγαπάει και δεν μπορεί να τους προσεγγίσει.
Δεδομένου ότι η πρώην γυναίκα του είναι ετοιμόγεννη, περνάει αρκετό χρόνο με την μικρή του κόρη, Σελέστε (Olivia Molinaro Eijo). Οι δυό τους αναπτύσσουν σταδιακά μια «κανονική» σχέση πατέρα-κόρης. Όμως, ένα βράδυ η Σελέστε ζητάει να μείνει στη μητέρα της, σκεπτόμενη πως δε θα την αγαπάει όταν γεννηθεί το μωρό. Ο Μπελμόντε ζητάει από την πρώην του να βλέπει πιο συχνά την Σελέστε, όμως η μητέρα της θέλει για εκείνη ένα πιο ισορροπημένο πρόγραμμα που ο Μπελμόντε δεν μπορεί να της προσφέρει.
Μια ήσυχη στο σύνολό της ταινία που στο τέλος σε αφήνει με αρκετά ερωτήματα σχετικά με τους χαρακτήρες και τις επιλογές τους, που δεν ενδιαφέρουν στην ουσία κανέναν. Η ουσία βρίσκεται στην ικανότητα να μπορεί κάποιος να ισορροπήσει μεταξύ της τέχνης-δουλειάς και ζωής. Η ταινία κινηματογραφείται σε 4:3, όπως και οι διαστάσεις των έργων που ζωγραφίζει ο Μπελμόντε. Ο Federico Veiroj τονίζει τη μελαγχολία και τη μοναξιά του καλλιτέχνη με μακρόσυρτα γενικά πλάνα. Οι μουντές αποχρώσεις του μπλε και του πράσινου που κυριαρχούν σε όλη την ταινία, έρχονται σε αντίθεση με το κόκκινο και κίτρινο χρώμα που χρησιμοποιεί ο Μπελμόντε για να χρωματίσει τα ανδρικά γυμνά σώματα που ζωγραφίζει.
