Ζούνε και δραστηριοπούνται στην πόλη μας,
Παρκάρουν τις Κυριακές στα παραμελημένα πάρκα της Άνω Πόλης και της παραλίας,
δενδροφυτεύουν και επεμβαίνουν στο αστικό τοπίο εθελοντικά και μέσα από τις
δεκάδες δράσεις τους μας στέλνουν το δικό τους μήνυμα αλληλεγγύης και αγάπης!
10
χρόνια παιδιά εν δράσει…Τι μάθατε όλα αυτά τα χρόνια, τι αποκομίσατε, τι έχετε
να θυμάστε?
Στράτος
Μπάρος: Τα Παιδιά εν δράσει ήταν,
είναι και θα είναι το σημείο αναφοράς ανθρώπων που εκφράζουν τις ανησυχίες τους
μέσα από δράσεις. Ο δημιουργικός τρόπος έκφρασης της άποψης μου για την
γειτονιά, την πόλη, την χώρα τον κόσμο που μεγαλώνω είναι ένα από τα πιο βασικά
στοιχεία που έμαθα στην πορεία μου μέσα στην ΟΜΑΔΑ των παιδιών εν δράσει .
Αυτός ο τρόπος αντιμετώπισης σιγά σιγά άρχισε να γίνεται προσωπικότητα, η
θετική-δημιουργική έκφραση σε πολλές δύσκολες καταστάσεις, στην προσωπική μου
ζωή είναι το κλειδί της επιτυχίας. Δυσκολεύομαι να ξεχωρίσω ποιά είναι τα πιο
σημαντικά στοιχειά που αποκόμισα (γιατί είναι πάρα πολλά) μέσα στα 10 χρόνια,
αλλά το να μάθω να είμαι μέλος και να αισθάνομαι οτι ανήκω σε μία ομάδα είναι
ένα από αυτά Σίγουρα.
Αυτό που δεν θα ξεχάσω ποτέ από τις δράσεις μας είναι μια παράσταση σε ένα
κέντρο προσωρινής διαμονής μεταναστών σε μία υπό ένταξη χώρα της Ευρώπης, όπου υπήρχαν 40 παιδιά από 9 διαφορετικές χώρες, που μιλούσαν 9 διαφορετικές
γλώσσες και ηλικίες από 2 εώς 13 ….
Ήταν μία από τις ομορφότερες παραστάσεις μας και φυσικά οι αγκαλιές και τα
εκατοντάδες ευχαριστώ που μας φώναζαν τα μάτια τους, δεν θα τα ξεχάσω ποτέ.
Φτου
και βγαίνω! Τι πέριμένουμε να δούμε στο φεστιβάλ?
Τάνια
Χατζηιωάννου: Το «Φτου και
Βγαίνω» επανέρχεται για 3η χρονιά ανανεωμένο, δημιουργικό και άκρως τολμηρό. Οι επισκέπτες του Φτου και Βγαίνω θα έχουν την ευκαιρία να
συμμετέχουν σε ένα πλήθος αθλητικών και καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων, όπως
εκμάθηση skate, longboard και ποδήλατο, yoga για παιδιά με τους γονείς τους, αναρρίχηση, κατασκευές, μαγειρική,
δημιουργική χειροτεχνία, θέατρο, ραπτική και συναυλίες.
Τελικά
στην δράση κολλάει το σίδερο?
Ολγα
Κυριακίδου: Το σίδερο κολλάει
σίγουρα…στη βράση, όπως έλεγαν οι σιδεράδες κάποτε. Για να κολλήσουν καποτε
τα σίδερα τα βάζαν πρώτα στη φωτιά να
πυρακτώσουν, να βράσουν και ύστερα χτυπούσαν με δύναμη πάνω στο αμόνι
δύο, τρία ή και περισσότερα σίδερα μαζί για να κολλήσουν!
Αν το σίδερο κρυώσει δεν κολλάει με τίποτα. Ετσι και στη δράση. Μπορεί να
μην κολλάει κάποιο σίδερο στην ουσία, αλλά στην μεταφορά της παροιμίας στην
καθημερινότητα, αν δε δράσεις δεν
αλλάζεις, δεν εξελίσσεσαι. Θα πρέπει λοιπόν – όταν η στιγμή είναι καταλληλη- να
δράσουμε, να κινηθούμε αποφασιστικά, να αδράξουμε την ευκαιρία. Στη δράση δε
χωρούν αναβολές, καθυστερήσεις, δισταγμοί, δεύτερες σκέψεις. Αν η στιγμή φύγει,
αν η διάθεση ατονίσει, αν «κρυώσουν» τα όνειρα μας τότε καμία δράση δεν
πραγματοποιείται, κανείς δεν κινητοποιείται κι έτσι αμέτοχοι παρακολουθούμε
μόνο το τι συμβαίνει.
Τα Παιδιά Εν Δράσει στα 10χρόνια ζωής τους προσπαθούν να μην μένουν
αμέτοχα, δρουν για το αστικό τοπίο, για τα παιδιά, για τους νέους, για τη
συμμετοχή, την ελευθερη έκφραση, την διαφορετικότητα. Δεν αφήνουμε τα όνειρα
μας να κρυώσουν, τα κρατάμε ζεστά, πυρακτωμένα και με αποφασιστικές κινήσεις
τους δίνουμε σχήμα και μορφή, τα μετατρέπουμε σε δράσεις.
Σε
έναν κόσμο που αλλάζει τα παιδιά εν δράσει πως αντιστέκονται?
Σάκης
Κρέζιος: Τα Παιδιά εν Δράσει
ανέκαθεν άλλαζαν τον κόσμο παρά αποκρίνονταν σε αλλαγές στις οποίες ήταν
αμέτοχα! Ορμώμενος από ένα βιβλίο του, δυστυχώς, αποθανόντα Στινγκ Λάρσον που
διαβάζω τώρα, θα ήθελα να πω ότι – λυπηρό μεν, απολύτως αναγκαίο δε – θα πρέπει
πλέον η δράση μας να κινηθεί πιο έντονα και αποφασιστικά προς την υποστήριξη
και προώθηση εννοιών και πρακτικών οι οποίες – τουλάχιστον στο δυτικό κόσμο –
θεωρούνται δεδομένες, όπως η δημοκρατία, η συμμετοχή, τα ανθρώπινα δικαιώματα,
ο σεβασμός προς το διαφορετικό και η εναντίωση σε κάθε μορφής μισαλλοδοξία. Να
συνεχίσουμε να είμαστε δημιουργικοί, να μαθαίνουμε από τα λάθη μας, να κάνουμε
το σύνθετο απλό, το δύσκολο προκλητικό και το αναγκαίο ελκυστικό. Να
παραμείνουμε παρέα και να ζούμε σαν να μην υπάρχει αύριο ενόσο σχεδιάζουμε σαν
να ξέραμε ότι θα ζήσουμε για πάντα!
