Κωμωδία, 2001, ΗΠΑ, 100 λεπτα
Σκηνοθεσία: Χένρι Τζάγκλομ
Παίζουν: Ανούκ Αϊμέ, Γκρέτα Σκάκι, Μαξιμίλιαν Σελ
Το φεστιβάλ των Καννών δεν αποτελεί συχνά χώρο δράσης ενδοκινηματογραφικών ή μη ταινιών. Άλλωστε σε αυτό το δεκαήμερο μαζεύονται χιλιάδες εκπρόσωποι του χώρου, όχι μόνο για τις ταινίες που παίζονται αλλά κυρίως για συμφωνίες προς μελλοντικές παραγωγές. Όλοι ψάχνουν κάποια συμφωνία, κάποιον παραγωγό, οπότε το να γυρίσεις εκείνες τις ημέρες την επόμενη ταινία σου, μοιάζει ανορθόδοξο.
Η αναφορά στο φεστιβάλ μέσα από τις ταινίες γίνεται συνήθως για μια συγκεκριμένη σκηνή ή αιτία. Για παράδειγμα πολλοί θυμούνται την κινηματογραφική ληστεία που στήνεται στην έναρξη του Femme Fatale του Μπράιαν Ντε Πάλμα σε πρεμιέρα ταινίας στις Κάννες. Λίγα χρόνια μετά, ο Μπάρι Λέβινσον μετέφερε τα άγχη ενός παραγωγού (Ρόμπερτ Ντε Νίρο) για την νέα του ταινία στις Κάννες και την εκεί πρεμιέρα της, στο What Just Happened. Νωρίτερα, το 1993, στη Γαλλία κυκλοφόρησε η μαύρη κωμωδία La cité de la peur, όπου μια σειρά φόνων είναι ο μόνος τρόπος προώθησης μιας κακής ταινίας που κυνηγάει τις Κάννες και την επιτυχία.
Αυτό όμως που έκανε ο Χένρι Τζάγκλομ το 1999 ούτε ξανάγινε ως τότε, ούτε είχε μιμητές αργότερα. Πήγε στο φεστιβάλ και γύρισε τις ημέρες του φεστιβάλ ένα φιλμ μυθοπλασίας, στηριζόμενος κατά πολύ στον αυτοσχεδιασμό των ηθοποιών του αλλά και στο ότι είχε την ευκαιρία για άπειρα cameos γνωστών σταρ που βρίσκονταν στους ίδιους δρόμους. Ο Τζάγκλομ είχε ξαναχρησιμοποιήσει στο παρελθόν ένα φεστιβάλ για να φτιάξει μια ιστορία (Venice/Venice, 1992), χωρίς όμως να είναι εξ ολοκλήρου γυρισμένο στον φυσικό του χώρο. Εδώ, η Γκρέτα Σκάκι, πρωταγωνίστρια του σπουδαίου και επίσης ενδοκινηματογραφικού The Player, υποδύεται μια ηθοποιό που έρχεται στις Κάννες φιλοδοξώντας να ξεκινήσει σκηνοθετική καριέρα και ψάχνοντας παραγωγό για να τη στηρίξει.
Αυτό που πετυχαίνει ο Τζάγκλομ στην ταινία του, είναι να μεταφέρει το κλίμα της συνεχούς αβεβαιότητας στο εμπορικό κομμάτι του φεστιβάλ. Η αγωνία για μια συμφωνία και ειδικά για την επικύρωσή της, τις ημέρες που ένα μεγάλο κομμάτι του Hollywood μετακομίζει στην Ευρώπη, δημιουργεί αφόρητη πίεση και οδηγεί στην αναξιοπιστία στα λόγια και τις υποσχέσεις του καθενός. Η Σκάκι για παράδειγμα προσπαθεί επανειλημμένα να κλείσει μια μεγάλη σταρ (Ανούκ Αιμε) για την ταινία της και πρέπει να τα βάλει με διάφορους μάνατζερ που θέλουν την σταρ σε μεγαλύτερες παραγωγές. Τα μπλεξίματα που συμβαίνουν παρουσιάζονται πάντα με χιούμορ, ώστε να υπάρχει μια συνήθως εύθυμη κατάσταση στο φιλμ, που δεν ξεφεύγει ποτέ από τα όρια της κωμωδίας. Αν όμως ο Τζάγκλομ πετυχαίνει στην απόδοση του κλίματος του φεστιβάλ, δεν συμβαίνει το ίδιο με τους διαλόγους, καθώς ο ντοκιμενταρίστικος αυτοσχεδιασμός που επιστρατεύει, δημιουργεί άνισο αποτέλεσμα, με άλλοτε αστείες και διασκεδαστικές ατάκες που τις διαδέχονται αμήχανες στιγμές.
Ο Τζάγκλομ ολοκλήρωσε την ταινία του μέσα στη χρονιά, και την παρουσίασε το 2001, κυρίως στο φεστιβαλικό κύκλωμα και σε περιορισμένη εμπορική διανομή. Στη χώρα μας κυκλοφόρησε σε DVD το 2002 με τον τίτλο Εφήμερη Δόξα.
