«Στη
ζωή μου έχω δει βιβλία προορισμένα να ισορροπούν το κοντό πόδι κάποιου
τραπεζιού. Βιβλία στοιβαγμένα ώστε να σχηματίζουν πύργο και να γίνονται
κομοδίνα με ένα πανί ριγμένο από πάνω. Πολλά λεξικά έχουν σιδερώσει και
πατικώσει αντικείμενα περισσότερα κι από τις φορές που ανοίχτηκαν, ενώ ουκ
ολίγα βιβλία κρυμμένα σε ράφια φυλάνε γράμματα, χρήματα, μυστικά. Και οι άνθρωποι
όμως αλλάζουν το πεπρωμένο των βιβλίων».
«Το χάρτινο σπίτι» είναι ένα μυθιστόρημα του Κάρλος Μαρία
Ντομίνγκες που στήνεται γύρω από τις πολλαπλές «ζωές» των βιβλίων.
Μια ιστορία για τις σχέσεις των ανθρώπων με τα βιβλία,
σχέσεις εξάρτησης που φθάνουν στα όρια ή τα ξεπερνούν. Οι ήρωες του
μυθιστορήματος εμφανίζονται σαν σκιές – ποτέ δεν μαθαίνουμε πολλά γι’ αυτούς
στην πραγματικότητα, πέρα από το ότι οι ζωές τους περιστρέφονται γύρω από τα
βιβλία ή αλλάζουν εξαιτίας ενός από αυτά. Εκείνο που αναδεικνύεται συνεχώς,
αντίθετα, είναι οι διαφορετικές χρήσεις και ιδιότητες των βιβλίων ως αντικειμένων
με όγκο, σκόνη, φυσικό και συναισθηματικό βάρος, αλλά και αντοχή. Με πολλές
αναφορές στην ισπανόφωνη και ιδιαίτερα τη Λατινοαμερικάνικη λογοτεχνία – που
συχνά, κατά τη γνώμη μου, δεν προσφέρουν πολλά πέρα από μια υπενθύμιση ή ένα
έναυσμα για να ψάξει κανείς παραπέρα, το βιβλίο αυτό ξεκινάει με την άφιξη στο
Κέιμπριτζ ενός βιβλίου λερωμένου με τσιμέντο. Η παραλήπτριά του, όμως, η
καθηγήτρια Μπλούμα Λέννον, έχει σκοτωθεί λίγο νωρίτερα καθώς διέσχιζε έναν
δρόμο διαβάζοντας Έμιλι Ντίκινσον.
Αναζητώντας τον αποστολέα και την ιστορία πίσω από την άφιξή
του, ο αντικαταστάτης της θα φτάσει στην Αργεντινή, την Ουρουγουάη και σε ένα
σπίτι από χαρτί…
Κάρλος Μαρία Ντομίνγκες, Το
χάρτινο σπίτι (μυθιστόρημα)
Τίτλος Πρωτοτύπου: La casa de papel
Εκδόσεις Πατάκη, 2004- 2007
Μετάφραση: Λένα Φραγκοπούλου
