Δράμα, 2013, Γαλλία/Πολωνία,
96 λεπτά
Σκηνοθεσία: Ρομάν
Πολάνσκι
Παίζουν: Εμμανουέλ
Σενιέ, Ματιέ Αμαλρίκ
Αίθουσες: Π. Ζάννας
Μόνος σε ένα
θέατρο στο Παρίσι, μετά από μια εξοντωτική
ημέρα γεμάτη οντισιόν, ο σκηνοθέτης
Τόμας, διαμαρτύρεται στο τηλέφωνο για
τις ατάλαντες ηθοποιούς που είδε. Καμία
δεν αξίζει να αναλάβει τον πρωταγωνιστικό
ρόλο στο θεατρικό του. Είναι έτοιμος να
φύγει, όταν εισβάλλει η Βάντα. Αρχικά,
φαίνεται να είναι ό,τι απεχθάνεται ο
Τόμας, αλλά την αφήνει να δοκιμάσει.
Μένει έκπληκτος και μαγεμένος από τη
μεταμόρφωση της- όχι απλά ταιριάζει
απόλυτα, αλλά φαίνεται να έχει μελετήσει
το έργο εξονυχιστικά, και γνωρίζει όλους
τους διαλόγους. Όσο προχωράει η οντισιόν,
ο Τόμας μεταφέρεται από την έλξη στην
εμμονή.
Το 2009, όταν
βρέθηκε στο προσκήνιο και πάλι για τις
σχέσεις του με τις γυναίκες, ο Πολάνσκι
άρχισε να προσαρμόζει τη θεματολογία
του στην περιπέτειά του. Στον Αόρατο
Συγγραφέα που ήδη γυρνούσε, αντέστρεψε
την απαγόρευση εισόδου του στις ΗΠΑ με
έναν ρόλο πρώην πρωθυπουργού που
απαγορεύεται να φύγει από τις ΗΠΑ. Στον
Θεό της Σφαγής επιτέθηκε σε αυτή
την κοινωνία που του επιβάλλει κυρώσεις
για τη ζωή του, διακωμωδώντας τις
νευρώσεις της ενώ εδώ στην Αφροδίτη
με τη Γούνα προχωράει ένα βήμα
παραπέρα προσφέροντας αστειευόμενος
την κεφαλή του επί πίνακι.
Βάζοντας ως
πρωταγωνιστή έναν σκηνοθέτη που του
μοιάζει εμφανισιακά, και πλάι του την
σύζυγό του ως το άτομο που σταδιακά θα
τον ξεγυμνώσει, ο Πολάνσκι εξακολουθεί
να διασκεδάζει τον θόρυβο γύρω από την
προσωπική του ζωή, ίσως βέβαια και λόγω
έλλειψης ιδεών για κάτι διαφορετικό.
Προσφέρει μεν σε στιγμές απολαυστικό
και αβίαστο χιούμορ, όμως είναι εμφανές
πως παίζει στα σίγουρα ποντάροντας πάνω
στο όνομά του (που, όχι αδίκως, είναι από
τα πιο ισχυρά στο σινεμά τα τελευταία
50 χρόνια) και στην πεποίθηση πως όσοι
τον αγάπησαν όλα αυτά τα χρόνια θα
ταχθούν μαζί του – και καλά θα κάνουν,
αλλά κατά τ’ άλλα δύσκολα θα μνημονεύουν
αυτό το φιλμ μετά από χρόνια.
