Η Μαρία μου ζήτησε να γράψω το εντιτόριαλ για το τεύχος αυτό κι εγώ δέχτηκα
αβίαστα – ίσως και λίγο απερίσκεπτα. Εξηγούμαι: με τόσο ηχηρές απόψεις που
φιλοξενούμε σε αυτό το τεύχος, με τόσο μεστό συλλογισμό και αναφορές σε
κλασικές αξίες είναι λίγα αυτά που μπορεί κανείς να καταθέσει.
Ο Εξώστης κόντρα στις οικονομικό-κοινωνικές αντιξοότητες κατάφερε κι
έμεινε, για ακόμη μια εκδοτική σεζόν, το εβδομαδιαίο πολιτιστικό free press
“ελεύθερης σκέψης και έκφρασης” της Θεσσαλονίκης. Ένα τεύχος πριν σας αποχαιρετίσουμε
για καλοκαίρι, θέλω να ευχαριστήσω αφενός τους συνεργάτες μου, αφετέρου εσάς
που γνωρίζετε ότι η ελευθερία δεν γίνεται παράδοση κατ' οίκον, εσάς που ακόμα
αντιλαμβάνεστε τις αντιφατικές ρήσεις και τα πλούσια σχήματα της ελληνικής
γλώσσας, το σατυρικό λόγο, εσάς που συλλογίζεστε και μας κρίνετε, που
προασπίζεστε την ελεύθερη πολιτική τοποθέτηση, που δεν τρομάζετε προκαταβολικά
στη σκιά μιας μεταθανάτιας εμπειρίας και, πάνω από όλα,
εσάς που κατανοείτε ότι είμαστε άνθρωποι που, στην προσπάθεια μας να υπηρετούμε
τον πολιτισμό, πάντα θα τυγχάνει να σφάλουμε.
Η επανάσταση της αγκαλιάς χωρίς φόβους και προκαταλήψεις αξίζει. Το
αντιρατσιστικό να ψηφιστεί στους δρόμους με τη δική μας παρουσία στη
διεκδίκηση. Ας δανείσουμε το θάρρος μας σε όσους δεν τολμούν, ας χαρίσουμε την
ορατότητα μας στα ανθρώπινα δικαιώματα κι ας σταθούμε περήφανα στο πλευρό των
αγαπημένων μας φίλων, παιδιών, αδερφών αυτή την Παρασκευή και Σάββατο (14 &
15 Ιουνίου) στο Φεστιβάλ Υπερηφάνειας Θεσσαλονίκης.
Όταν η φωτιά φτάσει στον τέταρτο, το ρετιρέ δεν θα γλιτώσει.
