Κοινωνική / Αισθηματικό δράμα, 2009, Νορβηγία, 89 λεπτά
Σκηνοθεσία: Εύα Νταρ
Παίζουν: Μίκελ Μπρατ Σιλσέτ, Χάραλντ Ρόσενστρομ, Άνι Νταρ Νιγκάρντ, Έμιλι Μπεκ
Ο Γιάν Όλαβ προφταίνει να μπει στο τραμ μια κρύα μέρα του φθινοπώρου στο Όσλο και σε εκείνο το συγκεκριμένο τραμ, εκείνη ακριβώς τη μέρα, τη βλέπει μπροστά του. Ένα πανέμορφο κορίτσι με κόκκινο παλτό, που κρατάει μια τεράστια σακούλα με πορτοκάλια. Ποια είναι, και τι θα συμβεί αν δεν καταφέρει να την ξαναδεί ποτέ;
Βασισμένη πάνω στο ομότιτλο βιβλίο του Γιοστεϊν Γκααρντερ η τρυφερή ιστορία αυτής της ταινίας μας μιλάει για τους δεσμούς μιας οικογένειας αλλά και για το νόημα της αληθινής αγάπης. Χτίζοντας δύο παράλληλες ιστορίες, μια στο παρόν και μια στο παρελθόν, η σκηνοθέτις της ταινίας δημιουργεί μια απόκοσμη και ολίγον μεταφυσική ατμόσφαιρα σε σχέση με τα ζητούμενα της κεντρικής ιδέας. Η απρόσμενη “συνομιλία” ενός πατέρα με τον γιο του ουσιαστικά δένει αυτές τις δύο παράλληλες ιστορίες με εύστοχο τρόπο.
Στην ατμόσφαιρα της ταινίας συμβάλει τα μέγιστα και η εξαίσια φωτογραφία της – σε αυτή την αλά Κοέλιο τρυφερότητα (όπου το σύμπαν συνομωτεί δυο και τρεις φορές για να έρθουν όλα υπέρ ή κατά σου) – εικαστικά με τους κοκκινοπούς χρωματισμούς του φακού, τα πλάνα της χιονισμένης νορβηγικής επαρχίας ή της γοητευτικά πολύχρωμης Σεβίλλης.
Όμως οι χαμηλοί και ήρεμοι τόνοι δεν υποστηρίζουν κάθε πλευρά της ταινίας ιδανικά παρά την πρόθεση της σκηνοθέτιδος. Παρά τον χαμηλότονο ρυθμό της αξίζει την προσοχή σας για έναν απλό λόγο: ζώντας εποχή αγριότητας και βιαιότητας οφείλουμε να επιλέγουμε την αληθινή ομορφιά. Αν αυτή προσφέρεται μέσα από μια τέτοια τρυφερή ταινία τόσο το καλύτερο!
