(Monsieur Lazhar)
Δράμα, 2012, Γερμανία, 105 λεπτά
Σκηνοθεσία: Φιλίπ Φαλαρντό
Παίζουν: Μοχάμεντ Φελάγκ, Σοφί Νελίς, Εμιλέν Νερόν
Ένας Αλγερινός πρόσφυγας, καθώς ζητά πολιτικό άσυλο στον Καναδά, προσλαμβάνεται ως δάσκαλος σε ένα δημοτικό σχολείο, όπου αντικαθιστά μια αγαπημένη δασκάλα η οποία κρεμάστηκε μέσα στην τάξη.
Την ιστορία ενός ευαισθητοποιημένου δασκάλου που λειτουργεί πέρα από τα καθιερωμένα και συγκρούεται με τους κανόνες μιας αυστηρά δομημένης σχολικής μονάδας, επειδή θέλει να αναδείξει την ανθρώπινη διάσταση στη μάθηση, την έχουμε συναντήσει σε αρκετές διαφορετικές εκδοχές. Μερικά παραδείγματα, ο Κύκλος των χαμένων ποιητών του Γουίαρ, τα Παιδιά της χορωδίας του Μπαρατιέ και το πρόσφατο Ανάμεσα στους τοίχους του Καντέ. Τα σημεία διαφοροποίησης αυτής εδώ είναι πως ο δάσκαλος δεν είναι γηγενής και στην πραγματικότητα, δεν είναι καν δάσκαλος. Έτσι, εμφανίζονται γλωσσικές αλλά και διδακτικές δυσκολίες μεταξύ δασκάλου και μαθητών.
Καθώς ο καλόκαρδος και ευπαρουσίαστος κύριος Λαζάρ εξοικειώνεται με τα παιδιά και προσαρμόζεται στο νέο του ρόλο, αντιλαμβάνεται πως ορισμένα από αυτά νιώθουν ενοχικά για την αυτοκτονία της πρώην δασκάλας τους κι έτσι, επιλέγει να συζητήσει μαζί τους σχετικά, ορμώμενος από τα προσωπικά του βιώματα στην Αλγερία.
Ο Φαλαρντό, χωρίς να καταφεύγει σε εύπεπτες ηθικολογίες και χειριστικούς μελοδραματισμούς, φτιάχνει μια συγκρατημένα συγκινητική ταινία που θα φανερωνόταν ακόμη καλύτερη αν απέφευγε τις, αποκομμένες από το σεναριακό πυρήνα και ελλιπώς ανεπτυγμένες, υποπλοκές. Η ταινία πάντως έφτασε άξια μέχρι την ξενόγλωσση 5άδα των περσινών Όσκαρ κι αυτό σίγουρα κάτι λέει για την αξία της.
