(Killing them softly)
Γκανγκστερικό θρίλερ, 2012, Η.Π.Α., 97 λεπτά
Σκηνοθεσία: Άντριου Ντόμινικ
Παίζουν: Μπραντ Πιτ, Ρέι Λιότα, Ρίτσαρντ Τζένκινς, Τζέιμς Γκαντολφίνι
Ο Τζάκι Κόγκαν είναι ένας επαγγελματίας δολοφόνος που φροντίζει ο κώδικας ηθικής της Μαφίας να τηρείται ευλαβικά. Όταν κάποιοι αδέξιοι θα ληστέψουν ένα μεγάλο χαρτοπαιχτικό παιχνίδι, ο Κόγκαν θα αναλάβει να τους εντοπίσει και να επαναφέρει σε «τάξη» την τοπική κοινωνία.
Το Σκότωσέ τους γλυκά είναι, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, ταινία δημιουργού. Ο Άντριου Ντόμινικ με τις περγαμηνές του πολύ καλού Chopper και του θεσπέσιου Τζέσε Τζέιμς χρησιμοποιεί ως καμουφλάζ τη δομή ενός heist movie (σε μια αισθητά σκληρή εκδοχή του) για να παραδώσει μια ασυγκράτητα ειρωνική -ακόμη και με τη χρήση της μουσικής- κριτική απέναντι στο πολιτικό σύστημα, αλλά και την ίδια την ατομική ευθύνη.
Μέσω της απαράμιλλης σκηνοθετικής του δεξιοτεχνίας και πατώντας γερά στην αλά Σκορτσέζε χαρακτηρολογία, ξεγυμνώνει με αμεσότητα και ποιητικό κυνισμό την υποκρισία του αμερικάνικου πολιτικού συστήματος όταν μιλά για ενωμένο έθνος και για το περίφημο αμερικάνικο όνειρο (χρησιμοποιώντας αδιάκοπα τα διαγγέλματα του, τότε, ελπιδοφόρου υποψήφιου προέδρου, Ομπάμα), αντιπαραβάλλοντας άτομα απεγνωσμένα και αλλοτριωμένα ως το μεδούλι (χρήζει αναφοράς η περίπτωση του Γκαντολφίνι), έναν κοινωνικό ιστό σε πλήρη διάβρωση (κοντά στην αποσύνθεση) και την ελεύθερη βούληση, επιπόλαια μεταφρασμένη από τους «πολίτες», ως δικαίωμα σε κάθε μορφή απληστίας.
Φυσικό κι επόμενο αν λάβουμε υπόψιν μας τον ισχυρισμό πως η Αμερική δεν είναι χώρα, αλλά μια επιχείρηση. Έτσι, στο πλαίσιο της σύγχρονης οικονομικής ύφεσης, η επιχείρηση δε θα μπορούσε να πηγαίνει καλά. Ούτε καν για τους –διακριτικά συναισθηματικούς- πληρωμένους δολοφόνους.
