Συνέντευξη στη Δέσποινα Πολυχρονίδου/ Φωτογραφίες Νάντια Ζέζιου
Η Μαρία Αμανατίδου είναι πολλά – είναι ραδιοφωνική παραγωγός, φωνή σε πολλές διαφημίσεις που βλέπεις στην τηλεόραση, podcaster και συγγραφέας – και γενικώς ένα μυαλό που γεννάει ιδέες πιο γρήγορα κι από drive-through καφέ. Η φετινή χρονιά τη βρίσκει μακριά από τα FM – πώς είναι να ξυπνάει με το πάσο της; Τι λείπει τελικά από το ραδιόφωνο της πόλης; Κάνεις φίλους στα media; Και άλλες απορίες απογευματινού καφέ.
Μαρία, πώς είσαι; Σε τι φάση σε πετυχαίνω;
Σε φάση άκρως δημιουργική! Είμαι και ελαφρώς πιο ξεκούραστη αφού δεν έχω το άγριο πρωινό ξύπνημα μετά από πολλά χρόνια. Είμαι σαφώς πιο ήρεμη στην καθημερινότητα μου και προσπαθώ να απολαμβάνω τα ωραία που γίνονται στην πόλη.
Πώς είναι να μην κάνεις ραδιόφωνο; Και τελικά, πώς πάρθηκε αυτή η απόφαση;
Είναι παράξενο αλλά η αλήθεια είναι ότι είχα ανάγκη να κάνω ένα break φέτος. Το ραδιόφωνο που κάνω εδώ και 25 χρόνια είναι βασισμένο στη σχέση με τους ακροατές και στην αλήθεια μου. Δεν έχω πουλήσει ποτέ κάτι άλλο στο κοινό παρά μόνο την αλήθεια μου. Η περασμένη σεζόν ξεκίνησε με τις καλύτερες προσδοκίες από την πλευρά μου αλλά στην πορεία φάνηκε ότι το πράγμα δεν τραβούσε.
Δυστυχώς δεν το αντιλήφθηκα κι εγώ έγκαιρα -όχι οτι θα μπορούσα να κάνω και πολλά και οδηγηθήκαμε σε λύση της συνεργασίας μας. Προσωπικά ήθελα να πάρω λίγο χρόνο για να δω πως θέλω να είμαι στο ραδιόφωνο από εδώ και πέρα.
Αν το ιδιο το μέσο με χρειάζεται. Ποια θέλω να είμαι από εδώ και πέρα. Αγαπώ τόσο πολύ το ραδιόφωνο που νιώθω ότι θέλω να είμαι πιστή στο μέσο και στους ακροατές αλλά θέλω παράλληλα να είμαι ουσιαστική και χρήσιμη.
Πώς σου φαίνεται το επίπεδο στο ραδιόφωνο της Θεσσαλονίκης; Σε ρωτάω γιατί το έχεις ζήσει στο full glory του σε παλαιότερες εποχές – τι λείπει τελικά από το ραδιόφωνο της πόλης πλέον;
Πωπωωω! Μεγάλη κουβέντα. Καταρχάς το ραδιόφωνο της Θεσσαλονίκης το έχω πάντα πολύ ψηλά. Υπάρχει μια κουλτούρα ραδιοφωνική στην πόλη που με κάποιον τρόπο διατηρείται ακόμα και σήμερα. Υπάρχουν κάποιοι σοβαροί επιχειρηματίες που ρίχνουν χρήμα και πονάνε τα μαγαζιά τους αλλά γενικά νιώθω ότι λείπει το καινούριο.
Δεν υπάρχουν νέες φωνές της πόλης γιατί πολύ απλά δεν ακούνε ραδιόφωνο. Υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος εκεί έξω που “τρέφεται” με μουσικές και στίχους που ούτε καν ακούει πολλώ δε μάλλον δεν μεταδίδει το ραδιόφωνο της Θεσσαλονίκης. Και της Αθήνας. Και το ζήτημα δεν είναι να πάρεις έναν influencer και να τον βάλεις να κάνει εκπομπή γιατί δεν ξέρει. Ούτε τους ακολούθους του θα φέρει στο μέσο. Το ραδιόφωνο δεν είναι πόζα και instagram, έχει γραμματική και συντακτικό και κάποιος πρέπει να τα διδάξει αυτά στο νέο αίμα που μπαίνει στη δουλειά.Το ερώτημα είναι με τι κριτήρια μπαίνει νέο αίμα στη δουλειά. Μπαίνει για να γίνει το επόμενο ραδιοφωνικό αστέρι ή για να γίνει η φωνή του καιρού του;
Άρα στην ερώτηση σου θα απαντήσω ότι λείπουν οι φωνές του καιρού μας, λείπουν γυναίκες νέες και αγόρια που δεν είναι καρικατούρες του παλιού, if you know what I mean. Λείπουν νέες μουσικές, νέες ενέργειες που να συνδέουν το μέσο με την πόλη ουσιαστικά. Με την όποια πολιτιστική παραγωγή έχει και με τα προβλήματα της. Καλά και τα εμπορικά αλλά η ζωή δεν είναι μόνο εκεί. Ο κόσμος χρειάζεται φωνές που να δίνουν ελπίδα και χαρά στην κάθε μέρα. Κι όχι άλλη μίρλα και μιζέρια.
Η δασκάλα μου στη δημιουργική γραφή,η σπουδαία Σοφία Νικολαΐδoυ έγραψε ένα βιβλίο φέτος που λέγεται: Δικά μας παιδιά. Αυτα τα παιδιά λείπουν από το προσκήνιο της πόλης. Εμένα με έσωσε από την “στενή” μικρή μου πόλη η μουσική και τα βιβλία, ξέρω τι σου λέω.
Γενικά στα media ούτως ή άλλως, υπάρχει η βιτρίνα… και η αλήθεια. Στο ραδιόφωνο πόσο συχνά κάποιος «άλλο είναι και άλλο φαίνεται»;
Χαχα! Πάντα έτσι ήταν! Τώρα που προστέθηκαν και τα social media βλέπεις και την απομυθοποίηση κάποιων ανθρώπων. Ας κρατάμε μικρό καλάθι θα πω. Υπάρχουν άνθρωποι που τα κάνουν όλα για τις τηλεθεάσεις, ακροαματικότητες, followers. Θέλει προσοχή.
Έκανες φίλους μέσα από το ραδιόφωνο;
Φυσικά και έκανα. Τους καλύτερους! Ο Αντώνης Βλαβογελάκης και η Μαργαρίτα Λοΐζου είναι οι καλύτεροι μου φίλοι και οι άνθρωποι μου. Φίλοι που τους γνώρισα στο ραδιόφωνο και πιο συγκεκριμένα στον Star Fm, κι έχουμε περάσει μαζί άπειρα πράγματα. Επίσης ένας εξαιρετικός φίλος, μια ψυχούλα που αγάπησα και με αγάπησε, είναι κι ο Αλέξανδρος Φυτάς. Και λέω είναι παρόλο που ο Αλέξανδρος έφυγε από τη ζωή αλλά για μένα θα είναι φίλος για πάντα.
Όλο αυτό με το podcast ως παιδι του ραδιοφώνου, πώς σου φαίνεται; Λιγότερο αγχωτικό, περισσότερο αγχωτικό, πιο ενδιαφέρον κλπ;
Μου φαίνεται εξαιρετικά ενδιαφέρον και ουσιώδες. Το podcast που κάνω εγώ έχει ως επίκεντρο τις γυναίκες και αυτό είναι από μόνο του σημαντικό στις μέρες μας. Νιώθω μεγάλη χαρά που από τον Φλεβάρη που ξεκίνησα τις “Ηρωίδες μου” , δίνω φωνή σε γυναίκες να διηγηθούν τις ιστορίες τους, να ενωθούν με το κοινό και να δημιουργήσουμε νέα πρότυπα και συζητήσεις. Φωνή που κανένα mainstream μέσο δεν θα έδινε. Αυτό δυστυχώς δεν μπορούσα να το κανω στο ραδιόφωνο -όχι σε αυτό το ραδιόφωνο που έκανα ως τώρα τουλάχιστον. Γενικά μου αρέσουν τα podcast και πριν ξεκινήσω το δικό μου άκουγα πολλά και εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους.
Επίσης επειδή με ξέρεις έχω άλλες 32 ιδέες για podcast που προφανώς θα υλοποιηθούν από μένα ή από άλλους. Είναι food for thought τα podcast και νιώθω ότι υπάρχουν τεράστιες δυνατότητες για ανάπτυξη. Στο εξωτερικό είναι ιδιαιτέρως διαδεδομένα εδώ και χρόνια. Στην Ελλάδα τώρα αρχίζουν να αναπτύσσονται και πάλι όχι με τον τρόπο που θα έπρεπε. Σκεφτείτε ότι ούτε οι διαφημιστικές, ούτε οι μεγάλοι όμιλοι των media επενδύουν ακόμα σε αυτά. Κι αυτό είναι λάθος Δεδομένου ότι τα podcast εχουν και ενα κοινό που δεν βρισκεται στο ραδιόφωνο ή στα παραδοσιακά media, πιο νεανικό.
Ως συγγραφέας, τώρα ετοιμάζεις το τέταρτο σου βιβλίο. Πώς προέκυψε η συγγραφή εξαρχής στη ζωή σου;
Το νέο μου βιβλίο πρόκειται να κυκλοφορήσει αρχές Δεκέμβρη και είμαι προφανώς χαρούμενη και εντελώς αγχωμένη γιατί νιώθω ότι είναι ένα καλό βιβλίο και θέλω να πάει καλά. Να διαβαστεί από όσους περισσότερους γίνεται. Γράφω από μικρή ηλικία γιατί όπως σου είπα και παραπάνω τα βιβλία και η μουσική με έσωσαν στην εφηβική μου ηλικία. Έμαθα να εκφράζομαι μέσα από τη γραφή κι όταν ανακάλυψα τη συγγραφική μου φωνή πήρε μπρος μια μηχανή που δουλεύει φουλ.
Τις θεματικές πώς τις διαλέγεις για τα βιβλία σου; Kαι ποιος είναι ο αυστηρός σου κριτής που θα σου πει «αστο Μαρία δεν κάνει» ή θα πει «Αυτό είναι!».
Δεν είμαι σίγουρη αν υπάρχει ένας συγκεκριμένος τρόπος που γίνεται αυτό. Είναι όσα με αφορούν. Στο νέο βιβλίο ασχολούμαι με τις γυναίκες και τις ιστορίες τους. Προφανώς με έχουν εμπνεύσει και οι γυναίκες που φιλοξένησα στο podcast γι’ αυτό και έγραψα. Το συγγραφικό μου εργαστήρι έχει πολλά υλικά και έχει και 2-3 εντελώς δικούς μου ανθρώπους που εν λευκώ λένε την άποψη τους.
Το ότι ο άντρας σου είναι βουλευτής ένιωσες ποτέ πως κάπως, σε περιορίζει ίσως στον δημόσιο λόγο σου ή στο τι θα κάνεις; Θέλω να πω, δεν τυχαίνει κάθε μέρα να πρέπει να διαχειριστούμε τέτοια συνθήκη.
Ευτυχώς δεν ήμουν ποτέ η κυρία του κυρίου και όχι δεν έχω νιώσει να περιορίζομαι στο δημόσιο λόγο μου. Δεν άλλαξα κάτι ούτε “πούλησα” ποτέ on air τη βουλευτική ιδιότητα του Χρήστου – που είναι και εφήμερη στην τελική. Έχω ακούσει πολλά αυτά τα χρόνια και έχω εκτιμήσει την στάση κάποιον ανθρώπων. Είναι τιμή μου που χιλιάδες άνθρωποι επέλεξαν 2 φορές τον Χρήστο για να τους εκπροσωπήσει στην ελληνική βουλή και θεωρώ ότι είναι ένας από τους πιο σοβαρούς Έλληνες πολιτικούς. Δεν θα ήμουν μαζί του αν δεν ήταν. Αλήθεια.
Πώς και δε φύγατε οικογενειακώς στην Αθήνα;
Γιατί να φύγουμε; Μας αρέσει η Θεσσαλονίκη , την αγαπάμε. Όλοι μου λένε αν ήσουν στην Αθήνα θα έκανες αυτό ή το άλλο. Who knows? Αν ήμουν στη Νέα Υόρκη; Tι θα έκανα; H στο Παρίσι ας πούμε. Θα έκανα οτι κάνω κι εδώ. Θα μεγάλωνα το παιδί μου, θα έκανα ραδιόφωνο, podcast, θα έγραφα βιβλία, θα έτρωγα φαγητάρες και θα έπινα υπέροχα κρασιά. Αν είναι να πάω κάπου θα ήθελα σε ένα νησί ή στο βουνό γιατί με πειράζει η ζέστη τα τελευταία χρόνια.
Θεσσαλονίκη. Τι είναι αυτό που ΠΡΕΠΕΙ να αλλάξει ΧΤΕΣ στην πόλη;
Η πόλη πρέπει να διεκδικήσει αυτό που της αξίζει. Ανάπτυξη και υποδομές. Όλα τα άλλα που ακούμε τόσα χρόνια είναι έπεα πτερόεντα.
Ευχαριστούμε το Cin Cin για την παραχώρηση του χώρου
