Λένε ότι κάποτε στάθηκε εδώ ένας άνθρωπος και είπε: Το χώμα μυρίζει ζώο.
Είχε τότε ένα πηγάδι εδώ και κοντά του κάθονταν οι άντρες κι έπιναν όταν έπαιρνε να βραδιάζει. Έπιναν και καμία φορά τραγουδούσαν κάτι τραγούδια που πάντα ξεκινούσαν ψιθυριστά και πάντα, πάντα τελείωναν με κραυγές.
Το χώμα μυρίζει ζώο, είπε, αλλά εκείνοι μόλις που γύρισαν το κεφάλι να τον κοιτάξουν. Κοιτούσαν προς τα πάνω, το σοκάκι από όπου κατέβαινε η κόρη, με τον κουβά στο χέρι και το μαντήλι να κρύβει τα μάτια και τους μύθους της.
Το χώμα μυρίζει ζώο, επέμεινε εκείνος.
Κι η κόρη, λένε, στάθηκε στο πηγάδι. Λένε ότι έδιωξε όσους πήγαν να τη βοηθήσουν, ότι ξεκρέμασε τον κουβά, τον έριξε στο πηγάδι και τράβηξε.
Λένε πως τράβηξε κόκαλα ζώων. Λένε πως τράβηξε κόκαλα ανθρώπων. Μπακίρια, ασήμια και μαλάματα. Μάρμαρα και χώματα. Απίθανα φυτά που μύριζαν μαγευτικά. Λένε πως τράβηξε τρόμο.
Και λένε πως οι οι άνθρωποι τρόμαξαν και σφράγισαν το πηγάδι, γιατί εκείνο που έκρυβε το χώμα δεν έπρεπε ποτέ, ποτέ να βγει στην πόλη.
Ο Ιππόδρομος της Θεσσαλονίκης κτίστηκε στις αρχές του 4ου αιώνα, από τον αυτοκράτορα Γαλέριο και αποτέλεσε τμήμα του μεγάλου κτιριακού συγκροτήματος που θεμελίωσε ο ίδιος στην πόλη. Στον χώρο αυτό το 390 μ.Χ. σφαγιάσθηκαν κατόπιν εντολής του αυτοκράτορα Θεοδοσίου 7000 κάτοικοι, οι οποίοι είχαν προσέλθει νομίζοντας ότι θα παρακολουθήσουν αγώνες. Αφορμή για τη σφαγή υπήρξε η αντίδραση των ντόπιων στη συμπεριφορά των Γότθων μισθοφόρων που είχε εγκαταστήσει στην πόλη ο αυτοκράτορας.
Μετά τον 5ο αιώνα, όταν οι αγώνες καταδικάζονται ως ειδωλολατρικοί ο ιππόδρομος σταδιακά εγκαταλείπεται, ενώ τα αρχιτεκτονικά του μέλη λεηλατούνται. Στους αιώνες που περνούν η πλατεία ανοικοδομείται επανειλημμένα.
Στην πλατεία αυτή βρισκόταν και το μοναδικό κτίριο που κατέρρευσε κατά τον σεισμό του 1978, σκοτώνοντας 29 άτομα.
Σήμερα, το μοναδικό ορατό μέλος του αρχαίου Ιπποδρόμου βρίσκεται δίπλα στο ιερό της ναού Νέας Παναγίας.
*Οι φωτογραφίες είναι από την ομάδα Παλιές φωτογραφίες Θεσσαλονίκης
