Μετά την καλοκαιρινή ραστώνη των διακοπών ψάχνεις απεγνωσμένα να βρεις ένα καλομαγειρεμένο πιάτο φαΐ, ένα λαδερό με τυρί Κρήτης ή μία σαλάτα με παχουλά φασόλια και λάδι Καλαμάτας αλλά το μόνο που καταλήγει στο τραπέζι σου είναι τραγανό ξύσμα λιπαρού γύρου σε λογοτυπημένο χαρτί. Τριγυρνώντας τις προάλλες στο κέντρο κατέγραψα δυο-τρία νέα deli με εντυπωσιακές εισόδους, καλάθια με ρίγανη και φασκόμηλο και χαμογελαστά παιδιά στο ταμείο.
Στο Έργον όμως, ανάμεσα σε θορυβώδη στενά με σκαλωσιές και κουρτίνες από δίχτυ στέκεται φρέσκο σαν μανιτάρι που βρήκε υγρασία και ζωντάνεψε γίνεται πραγματικός χαμός με τα βιολογικά, τα μαγαζιά αυτά που είναι βουτηγμένα σε μυρωδιές της Μεσογείου και προσφέρουν παλιές γεύσεις σε νέες συσκευασίες.
Λίγο παραπέρα στοίβες από κουτάκια, μπουκάλια, βαζάκια, καλάθια και φωτογραφίες από χαμόγελα στους τοίχους. Οι ετικέτες μαρτυρούν τόπους προέλευσης, ψηλά βουνά και ελληνικές επαρχίες, προβατάκια να βόσκουν κάτω από τον ήλιο και ένα άλλο βασίλειο που ίσως να υπάρχει μόνο σε ετικέτες και φωτογραφίες.
Αναρωτιέμαι αν είναι έξυπνο μαρκετο-κόλπο ή μια ξεχασμένη θαλπωρή και ομορφιά που εμείς εδώ στις πόλεις αναπολούμε τα μεσημέρια του Σεπτεμβρίου που βρέχει. Παίρνω ένα μικροσκοπικό βαζάκι με κρέμα φέτας, απλώνω το χέρι και μαζεύω δυο τρία γυάλινα με λιαστές ντομάτες και αναζητώ χαρουπάλευρο για να φτιάξω ψωμί.
Η κυρία δίπλα μου παίρνει φρέσκο χυμό ρόδι, τραχανά και χοντρό αλάτι.
Φεύγοντας σκέφτομαι πως υπάρχει η la vita bella και πως οι βιολογικές μπύρες θα είναι τέλειες το σούρουπο. Γεμάτος όρεξη φεύγω για το σπίτι. Περιμένω το φλερτ για φαγητό και σίγουρα η κρέμα φέτας με γιαούρτι θα συνοδεύσει τέλεια το φρυγανισμένο ψωμί με σπόρια.
