Μία από τις πιο θρυλικές μορφές της soul μουσικής, ο συνθέτης, στιχουργός και τραγουδιστής Bobby Womack, πέθανε σε ηλικία 70 ετών την Παρασκευή 27 Ιουνίου 2014.
Ήσυχα, στον ύπνο του. Έτσι έφυγε από την ζωή ένας άνθρωπος που έζησε τη νιότη του στα άκρα. Ταλέντο από μικρός, ο Womack έπαιζε κιθάρα από 10 ετών, συμμετέχοντας στο gospel συγκρότημα της οικογένειάς του, τους “Womack Brothers”. Σύντομα, το συγκρότημα με τα 4 αδέρφια του, τράβηξε την προσοχή του τότε θρύλου της soul μουσικής, Sam Cooke, o oποίος τους βοήθησε να υπογράψουν το πρώτο τους συμβόλαιο. Ο Womack συμμετείχε στο συγκρότημα του Cooke, έως ότου ο τελευταίος να δολοφονηθεί τον Δεκέμβριο του 1964.
Μόλις 3 μήνες μετά την κηδεία του Cooke, o Womack παντρεύτηκε την, κατά 10 χρόνια μεγαλύτερή του, χήρα του μέντορά του, Barbara Campbell. Τα αδέρφια του Womack τον απομάκρυναν ως “προδότη”, το κοινό τον αποδοκίμασε έντονα στις
συναυλίες του και ο ίδιος ο Womack ξυλοκοπήθηκε άγρια από τον αδερφό της
Campbell. Το ζευγάρι χώρισε το 1970, όταν η Campbell ανακάλυψε την ερωτική σχέση
του Womack με την 18χρονη κόρη της.
Κατά την εικοσαετία 1970-1990, ο Womack κυκλοφόρησε 36
επιτυχημένα singles. Είχε ήδη προηγηθεί η συνεργασία του με ιερά
τέρατα της μουσικής όπως ο Elvis Prisley, ο Ray Charles, η Janis Joplin αλλά και οι Rolling Stones. Μάλιστα, ο Womack επέτρεψε στους Rolling Stones να ηχογραφήσουν το τραγούδι του “It’s All Over Now”, πριν εκείνοι γίνουν διάσημοι, ρωτώντας τους
ειρωνικά γιατί δεν ηχογραφούν τα δικά τους τραγούδια.
Η ζωή του κύλισε μεταξύ ηχογραφήσεων και έντονου ερωτισμού, απέκτησε 5
παιδιά από 3 διαφορετικές σχέσεις και στιγματίστηκε από την χρόνια εξάρτησή του
από τα σκληρά ναρκωτικά. Κατά την δεκαετία του 2000, είχε σχεδόν ξεχαστεί,
πρόωρα γερασμένος από τις καταχρήσεις, αποξενωμένος από τους συγγενείς του,
αποτραβηγμένος από το καλλιτεχνικό προσκήνιο. Μέχρι που, το 2012, η διάγνωση
για καρκίνο τον έβγαλε από τη νάρκη του και τον οδήγησε στην δημιουργία ενός
νέου δίσκου, μίας ιδιαίτερης μουσικής διαθήκης που ονομάστηκε “The Bravest Man in the Universe” (“Ο Πιο Γενναίος Άνθρωπος στο Σύμπαν”).
Tο βράδυ της Τετάρτης 25 Ιουνίου 2014, οι 10 γιγαντιαίοι γερανοί του υπό κατασκευή Κέντρου Πολιτισμού χόρεψαν στον ρυθμό των “Πλανητών” του Gustav Holst, ερμηνευμένο από τους 98 μουσικούς της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.
«Ο χορός των γερανών μου φαίνεται σαν αστείο. Ξέρετε αγαπώ πολύ τους γερανούς, αλλά είμαστε εδώ για γιορτάσουμε τη Μουσική, που αποτελεί μία διάσταση όσων θα συμβούν μέσα στο Κέντρο Πολιτισμού. Είμαστε εδώ για να μιλήσουμε
για Ομορφιά.» Αυτά δήλωσε ο Renzo Piano, ο Ιταλός αρχιτέκτονας της Όπερας.
Ο συμβολισμός των γερανών που οικοδομούν, χορεύοντας, το ναό της Μουσικής υπό την μελωδία των γειτονικών μας πλανητών-ολυμπίων θεών (σουίτες του Δία, του Ποσειδώνα κ.ο.κ.), θυμίζει θρησκευτική τελετουργία υπό το φως του φεγγαριού. Τα θεμέλια της εκκολαπτόμενης Όπερας ευλογούνται από τις μελωδίες της κλασικής μουσικής και οι γερανοί σαν περήφανοι μαέστροι δίνουν τον ρυθμό για την οικοδόμηση ενός μνημείου της
Μουσικής, της Μουσικής ως Μνήμης, ως το μαυσωλείο μιας αέναης διαχρονικότητας.
Όταν το 2012, δημιουργούσε το τελευταίο του άλμπουμ, το καλλιτεχνικό
κύκνειο άσμα του, o Bobby Womack πολεμούσε ταυτόχρονα με τον καρκίνο. Τον
καθυστέρησε όσο μπορούσε, τελείωσε τον δίσκο του έχοντας στα σκαριά ακόμα έναν
που δεν ολοκληρώθηκε και τώρα πια μας αποχαιρέτησε. Έχοντας γνώση του
επερχόμενου τέλους του, της “αμαρτωλής” ζωής του και επιδιώκοντας να
οικοδομήσει την Μουσική ως Μνήμη, σαν άλλος γερανός-μαέστρος μας έδωσε, στα 68
του χρόνια, τον καλύτερό του εαυτό και κέρδισε το στοίχημα με την αθανασία.
