Συλλογικό «Απειλητική νύμφη». Υπέρτιτλος «Θεσσαλονίκη νουάρ». Εκδόσεις Αρχέτυπο 2023.
γράφει ο Τάσος Γέροντας
Ο πρώτος τόμος «Θεσσαλονίκη νουάρ», με δέκα αστυνομικά διηγήματα, που έχουν σχέση με τη Θεσσαλονίκη και γράφηκαν από Θεσσαλονικείς (ή γείτονες), ήταν ένα πολύ πετυχημένο πείραμα του συγγραφέα, επιμελητή και μελετητή της λογοτεχνίας Αλέξανδρου Μυροφορίδη. Ο παρών τόμος είναι η εξίσου πετυχημένη συνέχειά του, πάντα με τη φροντίδα του Μυροφορίδη.
Δέκα συγγραφείς, αν και όχι όλοι επαγγελματίες, έγραψαν από ένα διήγημα, άλλοτε εμφανώς αστυνομικό, άλλοτε κατ’ επίφασιν. Ο χρόνος που διαδραματίζονται είναι από την εποχή του Βυζαντίου μέχρι σήμερα.
Δεν έχει νόημα να γράψω την υπόθεση κάθε διηγήματος. Θέλω να πω μόνο δυό λόγια για όσα ξεχώρισα. Ξεκινώ με το ανατρεπτικό (και ελάχιστα αστυνομικό) «Σύστημα απουσίας» του Φώτη Δούσου. Στη συνέχεια, το απρόσμενο, αλλά και ίσως λίγο παρανοϊκό «Φρόυντ» της Βάσως Καλαντίδου. Είναι ενδιαφέρον όσον αφορά την επιλογή του αστυνόμου το «Ζ.Ε.Π. Γολγοθάς» του Δημήτρη Δελούδη. Βρήκα «άρρωστο» στη σύλληψη αλλά συναρπαστικό στην εξέλιξη το «Αν η ζωή σου δίνει λεμόνια» της Σόνιας Σαουλίδου. Ο Βαγγέλης Νάστος με την «Αναπόδραστη μοίρα» μας έδωσε ένα πολύ εσωτερικό διήγημα, το οποίο δημιουργεί ίσως δυσάρεστη ατμόσφαιρα, αλλά και προκαλεί αισθήματα συμπάθειας για τον αφηγητή/ήρωα.
Άφησα τελευταίο αυτό που ξεχώρισα. Η Εύη Καρκίτη επιτέλους έγραψε, και έγραψε το εξαιρετικό «Η φιγούρα στο βάθος». Βυζάντιο, αγιογραφίες, ζωγράφοι, καλόγεροι, εγκλήματα, αμαρτήματα, όλα ξεδιπλώνονται αριστοτεχνικά, με γλώσσα που βάζει τον αναγνώστη αμέσως στην εποχή εκείνη. Η απορία που μου άφησε αυτή η ιστορία είναι: άραγε ο Μανουήλ, ο ήρωας, είναι ο Μανουήλ Πανσέληνος;
Πολύ καλό και κατατοπιστικό το επίμετρο του μαιτρ της αστυνομικής λογοτεχνίας Φίλιππου Φιλίππου.
Πολύ καλή έκδοση, 254 σελίδες σε πολύ καλής ποιότητας υπόλευκο χαρτί, με πολύ καλή επιμέλεια και εκτύπωση. Μόνο ένα σχόλιο έχω, και αφορά την εκτύπωση: με ενοχλεί το πολύ στενό περιθώριο γύρω από το τυπωμένο κείμενο.
