Υπήρξε μια εποχή που η ξαπλώστρα στην παραλία ήταν το μέσο για να απολαύσεις ήλιο, θάλασσα και ξεγνοιασιά χωρίς να χρειάζεται να υπογράψεις συμβόλαιο με την τράπεζα. Σήμερα όμως, οι ελληνικές παραλίες –με πρώτη και καλύτερη τη Χαλκιδική– μοιάζουν να αντιγράφουν τις πρακτικές των clubs της Μυκόνου. Σύμφωνα με ρεπορτάζ της εφημερίδας Μακεδονία, πρώτο τραπέζι κύμα; Μόνο αν δώσεις 120 ευρώ το άτομο. Δεν αγοράζεις θέση συναυλίας, ούτε διακοπές στις Μαλδίβες – απλώς κάθεσαι πιο κοντά στο νερό.
Το παράλογο της υπόθεσης δεν είναι μόνο η τιμή – είναι η νοοτροπία. Η δημιουργία «ζωνών» στην άμμο, ανάλογα με την απόστασή σου απ’ το κύμα, μετατρέπει τον φυσικό χώρο σε εμπόρευμα πολυτελείας. Η θάλασσα, που υποτίθεται ανήκει σε όλους, κοστολογείται σαν θέαμα – σαν να αγοράζεις εμπειρία, όχι απλώς χώρο. Κι αυτό δεν είναι μόνο θέμα τιμών. Είναι ζήτημα αντίληψης: όταν ο ήλιος και η θάλασσα γίνονται προνόμιο των λίγων, τότε κάτι χάνεται από την ουσία του ελληνικού καλοκαιριού.
Κι όμως, δεν είναι παντού έτσι. Υπάρχουν ακόμη μαγαζιά που κρατούν χαμηλό προφίλ, με λογικές τιμές και ανθρώπινη αντιμετώπιση, όπως κάποια beach bars σε Σιθωνία ή Επανομή που τηρούν πιο ήπιες πρακτικές. Αλλά πόσο θα αντέξουν όταν η πίεση για VIP πακέτα γίνεται μόδα; Το θέμα είναι ότι το φαινόμενο δεν αφορά πια μόνο τα πλούσια πορτοφόλια – αρχίζει να γίνεται κανονικότητα που επηρεάζει και τον μέσο επισκέπτη, τον φοιτητή, την οικογένεια, τον νέο εργαζόμενο.
Η ακρίβεια στα beach bars δεν είναι απλώς ένα ακόμα παράπονο του καλοκαιριού – είναι καθρέφτης μιας κοινωνίας που συνηθίζει να πληρώνει πολλά για λίγα. Αν ο μόνος τρόπος να νιώσεις ξεχωριστός είναι να κάθεσαι πιο μπροστά στην παραλία, τότε μάλλον χάσαμε τον προσανατολισμό. Ίσως φέτος το κύμα δεν πρέπει να μας δροσίζει μόνο, αλλά και να μας ξυπνήσει.
