Η Χριστίνα Μιχαλοπούλου είναι ζωγράφος, επιχειρηματίας, μητέρα και σύζυγος γεννημένη στην Θεσσαλονίκη, όπου ζει. Τι κι αν σπούδασε Marketing και εργάστηκε για χρόνια σε αυτον τον τομέα, η καρδιά της είχε μέσα περισσότερα χρώματα απ’ό,τι αριθμούς.
Κι επειδή έκανε πολλά χρόνια και σχέδιο αλλά και ζωγραφική σε σχολές της πόλης, κατέληξε να προτιμά τα πινέλα από ό,τι τα laptop. Τα τελευταία χρόνια έχει λάβει μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις εντός Ελλάδος καθώς και σε σημαντικές εκθέσεις του εξωτερικού, στις οποίες έχει τιμηθεί και βραβευθεί για τις συμμετοχές της, ενώ παράλληλα έργα της παρουσιάζονται σε Διεθνείς ψηφιακές εκθέσεις. Πίνακές της βρίσκονται σε προσωπικές συλλογές της Ελλάδας και του εξωτερικού.
- Τι εμπνέει το μοναδικό σου μείγμα αφαίρεσης και ρεαλισμού;
Η τωρινή μου τέχνη αποτελεί μία αφαιρετική προσέγγιση των ρεαλιστικών σωμάτων που δούλευα αρχικά όταν ξεκίνησα. Ακόμη με ενδιαφέρει η διάδραση των όγκων των σωμάτων και τα τοπία που αυτά δημιουργούν, ως μέλη του όλον και ως μεμονωμένα στοιχεία, απλά σε μία πιο γραμμική, μινιμαλιστική προσέγγιση πλέον. Όσο μεγαλώνω, παρατηρώ την ανάγκη να μείνω μεν σε αυτά που αγαπώ, ανθρώπους, διαδράσεις, σχέσεις, επαφές αλλά απλοποιώντας τα, αφαιρώντας από αυτά τα περιττά στοιχεία, την πολλή πληροφορία, την πολυπλοκότητα της επιφάνειας. Μου αρέσει περισσότερο πλέον να παρατηρώ την ανθρώπινη διάδραση από μία πιο λιτή, γραμμική οπτική και αυτό γίνεται εμφανές στα πιο πρόσφατα έργα μου.
- Πώς έχει επηρεάσει το παρελθόν σου στο μάρκετινγκ την καλλιτεχνική σου πορεία και καριέρα;
Το Μάρκετινγκ είναι ένα εργαλείο, μία δεξιοτεχνία που μπορεί να έχει εφαρμογή σε όλα τα επίπεδα και τους τομείς της ζωής κάποιου, από τον αυστηρά επαγγελματικό μέχρι τον καθαρά προσωπικό. Για μένα, είναι η ικανότητα που αποκτούμε να επικοινωνούμε την πληροφορία που μας αφορά, με τον σωστό τρόπο, στον σωστό δέκτη. Οπότε ναι, φυσικά, η τωρινή μου ενασχόληση εμπεριέχει, ως αναπόσπαστο κομμάτι της, το Μάρκετινγκ. Όχι από έξω προς τα μέσα, δηλαδή αφήνοντας τις ανάγκες του περιβάλλοντος, της ζήτησης και του κοινού να καθορίσει το ύφος της δουλειάς μου, αλλά από μέσα προς τα έξω, καταφέρνοντας δηλαδή να επικοινωνήσει τα κυριότερα χαρακτηριστικά της τέχνης μου στο κατάλληλο κοινό, δημιουργώντας, κατ’ επέκταση, την ζήτηση.
- Ποιες προκλήσεις αντιμετώπισες εξισορροπώντας τους ρόλους σου ως μητέρα, επιχειρηματίας και καλλιτέχνης;
Κάθε ηλικιακή φάση του γιού μου καθόριζε, για πολλά χρόνια, το χρονικό και ποιοτικό ποσοστό που αναλογούσε στις άλλες δύο ιδιότητες. Αποδέχθηκα την πολυπλοκότητα της γυναικείας φύσης, τους ρόλους και τις θυσίες που απαιτεί, όταν αποφάσισα να δεχθώ τον ρόλο της μητέρας 17 χρόνια πριν και είμαι πάντα βαθιά ευγνώμων για αυτή μου την απόφαση. Όσο ο γιός μου μεγάλωνε, και μέχρι να φτάσει να λειτουργεί ανεξάρτητα και αυτόνομα, ο ρόλος της μητέρας, σταδιακά και μοιραία, αδρανούσε και άφηνε -πολυπόθητο- χώρο, και χρόνο, στους ρόλους της επιχειρηματία και καλλιτέχνη να ανασάνουν. Εδώ και κάποια χρόνια πλέον, ξεκίνησα ενεργά να φροντίζω και τις άλλες δύο μεγάλες αγάπες μου, την εργασία και την ζωγραφική μου.
- Πώς διαμορφώνει την τέχνη σου η ζωή στη Θεσσαλονίκη;
Η ζωή μου είναι μεν εδώ, αλλά η δουλειά μου σπάνια προέρχεται από αυτή την πόλη. Λίγα πράγματα μπορεί να προσφέρει η καλλιτεχνική και εμπορική δράση αυτής της πόλης, δυστυχώς. Οι περισσότερες συνεργασίες μου, εκθέσεις και επαγγελματικές σχέσεις προέρχονται και εκτυλίσσονται πέρα από τα όριά της προκειμένου να καταφέρνω να συντηρώ, να δημιουργώ προοπτικές και να εξελίσσω το επάγγελμά μου, με τον τρόπο που το επιθυμώ και το ονειρεύομαι.
- Τι σε οδήγησε να εργαστείς σε έργα τέχνης μεγάλης κλίμακας;
Ο μεγάλος καμβάς, η ευρεία επιφάνεια στην σύγχρονη, αφαιρετική ζωγραφική είναι χορός, είναι κίνηση, είναι ελευθερία. Σου ζητάει και σου καθορίζει ο ίδιος το περιεχόμενο. Επιβάλλεται και σε επανατοποθετεί στην ταπεινότητά σου, ορίζοντας την υπεροχή του και απαιτώντας τον σεβασμό σου ως καλλιτέχνη και δημιουργό. Πάντα γοητεύομαι από την υπεροχή, με τραβάει σα μαγνήτης, χωρίς να με φοβίζει, και αυτό καθορίζει τα έργα μου, όπως και την ζωή μου.
- Πώς μοιάζει η δημιουργική σου διαδικασία;
Η δημιουργική διαδικασία για μένα είναι κάτι αντιφατικό. Μπορεί να νοιώθω το ίδιο δημιουργικά βάζοντας τις μουσικές μου, βυθισμένη στο ατελιέ μου, τα χρώματα και τα πινέλα μου, μακριά από οτιδήποτε γήινο και πραγματικό, όσο και βυθισμένη στον υπολογιστή μου να σχεδιάζω την επόμενη επιχειρηματική μου κίνηση ή την παραμικρή λεπτομέρεια και βήμα του επόμενου project που θα αναλάβω. Για μένα, από την στιγμή που σε όλα βάζω ένα κομμάτι της ψυχής μου και της τέχνης μου, αποτελούνε μέρος της ίδιας δημιουργικής διαδικασίας.
- Μπορείς να περιγράψεις τον αντίκτυπο της λήψης διεθνών βραβείων στην καριέρα σου; Πέρα από την απίστευτη χαρά και τιμή που παίρνεις.
Οι συμμετοχές μου σε διεθνείς εκθέσεις, στην αρχή κυρίως της καριέρας μου, προέκυψαν γιατί ήθελα να βρω έναν τρόπο να συνδέσω την αγάπη μου για τα ταξίδια με την τέχνη μου. Τα βραβεία ήρθαν στην πορεία, χωρίς να τα περιμένω και χωρίς να τα επιδιώξω. Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, η χαρά μου που ταξίδευα ξανά, μετά από χρόνια, λόγω εγκυμοσύνης, μητρότητας κτλ, και μπορούσα να διαδρώ με κόσμο από κάθε γωνιά της γης επισκίαζε ακόμη και αυτή την χαρά της διάκρισης. Είμαι όμως πολύ ευγνώμων για το σύνολο αυτών των εμπειριών και αναγνωρίζω ότι βοήθησαν στην προβολή, αναγνώριση και αποδοχή της δουλειάς μου ως καλλιτέχνη.
- Τι συμβουλή έχεις για ανερχόμενους καλλιτέχνες;
Να έχουν υπομονή, να δουλεύουν εμμονικά και να προσπαθούν πάντα να συστήσουν τα οφέλη της τέχνης στους ανθρώπους γύρω τους. Σε μία χώρα όπου η τέχνη είναι δευτερευούσης σημασίας, πολυτέλεια για λίγους και εκλεκτούς, δεν διδάσκεται και δεν υπάρχει ως καθημερινό ερέθισμα, υπάρχει μία συντριπτική πλειοψηφία ανθρώπων εκεί έξω που δεν έχει ποτέ διδαχθεί και επομένως, δεν καταλαβαίνει, δεν αναγνωρίζει την σημαντικότητα της ύπαρξης της τέχνης στην ζωή μας. Την ηρεμία, έκφραση, αγάπη, δημιουργία, ειρήνη και εξέλιξη που εμπεριέχει η τέχνη. Εμείς οι καλλιτέχνες είμαστε οι μόνοι που απομένουμε να το διδάξουμε αυτό. Και αυτή μας η προσπάθεια, συν το χρόνο, θα επιστρέψει πίσω σε εμάς…
- Πού συχνάζεις;
Στο ατελιέ μου και σε στέκια του κέντρου της πόλης με ανθρώπους που αγαπώ.
- Τρία μέρη της Θεσσαλονίκης που αγαπάς ιδιαιτέρως;
Αγαπώ να κάθομαι κάτω από τον γερανό, στην προβλήτα του λιμανιού νωρίς τα πρωινά της Κυριακής. Αγαπώ να πίνω με τις ώρες κρασιά και να τρώω στρατσιατέλα με τις φίλες μου στο Da Cristo και στο L’autre café. Αγαπώ τα απογεύματα με τσαγάκια, ψυχοθεραπεία και μηλόπιτα στο Piece of Cake.
