Ζήτω η ελευθερία. Η πολιτική
είναι ένας χώρος όπου υπάρχουν μόνο άνθρωποι με προσωπεία και νεκρό ιδεαλισμό.
Ζήτω η απελευθέρωση. Όμως καθώς “οι πολιτικοί είναι μέτριοι επειδή οι ψηφοφόροι
είναι μέτριοι” μήπως τα προσωπεία αυτά ανήκουν κατά βάθος στην κοινωνία; Και αν
ναι, ποιος είναι αυτός που θα μπορέσει να τα σπάσει, να νικήσει το φόβο που
δημιουργεί την ανάγκη για τα προσωπεία; Ζητώ την απελευθέρωση. Ποιος θα
ελευθερώσει αυτήν την “Σάπια, διεφθαρμένη χώρα” λοιπόν; Μόνο ένας τρελός, Ένας
υπέροχος τρελός. Μόνο αυτός ο τρελός που υπάρχει κρυμμένος μέσα σε όλους μας. Viva il pazzo!
Enrico και Giovani.Ο πρώτος, ηγέτης της
αντιπολίτευσης. Ο δεύτερος, πρώην τρόφιμος ψυχιατρείου και νυν καθηγητής.
Συγγραφέας του “ Η ψευδαίσθηση του να ζεις”. Δύο αδέρφια που δεν έχουν βρεθεί
εδώ και 25 χρόνια. Και έπειτα, ο πρώτος καταρρέει και εξαφανίζεται. Ο δεύτερος
παίρνει την θέση αδερφού του και η ποίηση ξεκινάει. Viva la poesia!
Η ταινία κινείται σε δύο
επίπεδα. Το ένα αντικατοπτρισμός του άλλου. Σε πρώτο επίπεδο, μια κοινωνία
περιμένει την απελευθέρωσή της από τον φόβο. Αυτός, απαγγέλλει Μπρεχτ και
χορεύει τάνγκο με την καγκελάριο της Γερμανίας. Στο δεύτερο υπάρχει η διαμάχη
της διπλής φύσης ενός ανθρώπου. Της διαμάχης ανάμεσα στα ”θέλω” και στα
“πρέπει”, γιατί ο Enrico“δεν
κατάφερε ποτέ να ανακαλύψει αυτό που πραγματικά είναι”(όπως λέει ο Giovani). Και η ταινία
διαρκώς σου φωνάζει διακριτικά: “Viva, viva,
viva”!
Τελικά αυτοί οι άνθρωποι είναι
οι δύο όψεις ενός νομίσματος που έχουμε όλοι. Ο Enrico τυπικός, σοβαρός,
λογικός και προσγειωμένος. Ο Giovani
η ελεύθερη πλευρά του, που γνωρίζει τι θέλει και το πράττει, που δεν διστάζει
να είναι ο εαυτός του, που διασκεδάζει με την ζωή. Και τελικώς γοητεύει. Και
τελικώς κερδίζει. Έτσι, τίθεται το
ερώτημα: “Πόσο μπορεί ένας άνθρωπος να αντέξει χωρίς την “άλλη”, την ελεύθερη
πλευρά του”; Πόσο καιρό θα αντέξουμε τον περιορισμό της ύπαρξής μας; Όχι για
πολύ. Viva la Liberta, λοιπόν!
Τέλος, αυτή η απεικόνιση της
διττής φύσης γίνεται δυνατή χάρις στον Toni Servillo ο οποίος δίνει μαθήματα υποκριτικής.
Ένας, κατά την άποψή μου, από τους καλύτερους ηθοποιούς σε παγκόσμιο επίπεδο. Σε
έναν πολύ απαιτητικό ρόλο, καθώς καλείται να παίξει δύο ανθρώπους με
αντιδιαμετρικούς χαρακτήρες, είναι εξαιρετικός, υπέροχος.
Ένα βλέμμα του αρκεί.
Viva la Liberta, 94', 2013
Σκηνοθεσία: Roberto Andò
