Η.Π.Α. , 2015 Σκηνοθεσία: Τζέιμς Βάντερμπιλντ, με τους: Κέιτ Μπλάνσετ, Ρόμπερτ Ρέντφορντ, Ελίζαμπεθ Μος, Τόφερ Γκρέις, Ντένις Κουέιντ, Μπρους Γκρίνγουντ
Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου πριν τη δεύτερη θητεία του Τζορτζ Μπους ως προέδρου των Η.Π.Α. οι δημοσιογράφοι Νταν Ράδερ και Μαίρη Μέιπς του CBS φέρνουν στο φως της δημοσιότητας στοιχεία που αποδεικνύουν ότι ο Μπους προσπάθησε να αποφύγει τη θητεία του κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ. Το σκάνδαλο έμεινε γνωστό ως « Rathergate», και στοίχησε στους δυο δημοσιογράφους την καριέρα τους.
Η ταινία, βασισμένη στο best seller της ίδιας της Μαίρη Μέιπς, είναι ένα πολιτικό θρίλερ που βασίζεται περισσότερο στην ιστορία παρά στη σκηνοθεσία του και με ήπιο ύφος χτίζει σταδιακά την ένταση και το δράμα των χαρακτήρων και κεντρίζει τελικά το ενδιαφέρον του θεατή. Έργο χωρίς ιδιαίτερες εξάρσεις αλλά με μετρημένο συναίσθημα που σκηνή με σκηνή, οδηγεί την ηρωίδα, την τόσο αποφασιστική και δυναμική, στα όριά της. Δίνεται η ευκαιρία έτσι στην Μπλάνσετ να δώσει μια στιβαρή ερμηνεία, να χτίσει έναν χαρακτήρα που ακόμη και στις πιο ευάλωτες στιγμές του πατά γερά στα πόδια του και δεν ξεχνά τις ικανότητες του, δε μετανιώνει για τις αποφάσεις του.
Έτσι αρχικά ο θεατής γίνεται μάρτυρας της προσπάθειας των ηρώων να συνθέσουν τα κομμάτια του παζλ και να χτίσουν την ιστορία τους, χαίρεται με τις επιτυχίες τους, παρακολουθεί το θρίαμβο τους, παρακολουθεί και την πτώση τους. Η ταινία όμως δεν αποφεύγει δυστυχώς να τους αγιοποιήσει ελαφρώς, παρουσιάζοντας τους σαν τίμιους σταυροφόρους, μάρτυρες της δημοσιογραφίας, με μια ελαφρά νοσταλγία για τις παλιές μέρες, που εκτελούσαν λειτούργημα και μια ακλόνητη εντιμότητα και πίστη στην ιδιότητά τους. Ωστόσο προσπαθεί παράλληλα να προσεγγίσει την ιστορία με ύφος ουδέτερο, να αφηγηθεί τα γεγονότα ως είχαν, μη δίνοντας απαντήσεις μόνο εικασίες, αφήνοντας εμάς να κρίνουμε τι ήταν τελικά αλήθεια και τι όχι.
Και πράγματι όπως ακριβώς η ηρωίδα, έχοντας δώσει τη μάχη της, στο τέλος βγαίνει ανακουφισμένη, απαλλαγμένη από βάρη και κακίες, γνωρίζοντας ότι νικήτρια είναι και ας χάσει, έτσι και ο θεατής μέσα από τις σκευωρίες και τα πολιτικά παιχνίδια, τα κόλπα των δημοσιογράφων, τα φώτα, τη λάσπη και το θόρυβο, βλέπει ότι αλώβητη έμεινε και πάντα έτσι θα μένει, είναι αυτή που είναι στο κάτω κάτω και δεν αλλάζει, η αλήθεια.
Τουλάχιστον σε αυτή την ταινία.
