Η λέσχη της
Παρασκευής συνεδριάζει κάθε Πέμπτη στις 12:00 το μεσημέρι και στις 7:00 το
απόγευμα της ίδιας μέρας, πάλι Πέμπτης, στον γνωστό οικείο χώρο στο κέντρο της
μικρής μας πόλης.
Εκεί
αναλύονται σε βάθος και πλάτος πολλά ζητήματα κοινού ενδιαφέροντος, περισσότερα
επί της σκηνής και της οθόνης…μεταφορικά και πραγματικά με μια διάθεση. Αλλά
τι κάθομαι και γράφω τι προσπαθώ να εξηγήσω…κάτι προφορικό, αυτοσχέδιο και
επιτόπου, σε μια ζουρ φίξ κεκλεισμένων των θυρών, πως να το εξηγήσεις…
Περισσότερες
πληροφορίες στο τηλ.2310-224763.
Ο χορός του Ζαλόγγου…εν είδει μυθοπλασίας, άλλο ένα θέμα
που μονοπωλεί τα μέσα μαζικής αηδίας Μ.Μ.Α. επισκιάζοντας το
περίφημο θέμα των επιόρκων, με ή χωρίς εισαγωγικά, το θέμα των αποθανόντων
συνταξιούχων, ακόμα και το θέμα της λίστας Λαγκάρντ, που μάθαμε ότι πια
επισήμως έχει σταλεί… αλλά θου κύριε φυλακήν τω στόματι μου με ή χωρίς
υπογεγραμμένες. Και ενώ το καλοκαίρι πλησιάζει με βήμα ταχύ και η καλοκαιρινή
μούχλα ετοιμάζεται να διαδεχθεί την χειμωνιάτικη βαρεμάρα, η πόλη μοιάζει να
μπαίνει φουλ στη δεκαετία της ανακύκλωσης, όπου απαίσιοι κάδοι σαν μπλε
καμπάνες πλαστικές μπροστά στο ηλιοβασίλεμα και τη θάλασσα, αδειάζουν με δίπλα
τους τις μπουκάλες των κέντρων εστίασης με το μειωμένο Φ.Π.Α και εκατοντάδες
μετανάστες του εσωτερικού ή του εξωτερικού κλέβουν τα μέταλλα με ελαφρά
αυτοσχέδια οχήματα, συρόμενα και χειροποίητα, ενώ ο δήμος αδειάζει με ρυπογόνα
βαρυά φορτηγά και εκατοντάδες νέους εργάτες, τους μισοάδειους κάδους, παράνομο,
οικολογικό και κερδοφόρο το πρώτο και σε βάρος των δημοτών, νόμιμο, ρυπογόνο
και ζημιογόνο το δεύτερο και σε βάρος των κακών οικονομικών του Δήμου, το
δεύτερο…
Η Θεσσαλονίκη επιτόπου κλείνει σε λίγο τη χρονιά, άντε δύο
τεύχη μείνανε ακόμα και αναλογίζεται ποιοί και πόσοι διαβάζουν τη στήλη αυτή
και ποιοί και πόσοι έχουν κάτι να πουν καλό ή κακό, περιμένουμε τα δικά σας
μέιλ, τηλέφωνα και σχόλια, με κάθε τρόπο…την άλλη φορά θα τα σχολιάσουμε
όλα…περιμένουμε…όχι λάικ και ξελάικ…αλλά κανονικά ζωντανά σχόλια.
Τέλος, το ΤΑΞΙΜ του Ερντογάν, έσκασε επί του πιεστηρίου στον
αέρα, λέτε να έχει σχέση με τον Δεκέμβρη του 2008 στην Αθήνα, τις χιλιάδες στην
πλατεία της Αιγύπτου,τη Συρία…είναι μόνο 500 χιλιόμετρα δίπλα μας η Πόλη,
πολύ κοντά στους αγωγούς των αερίων, είναι δίπλα μας οι Ρώσοι και οι Αζέροι και πολύ κοντά οι Κινέζοι της Κόσκο,
μόνο τρείς ώρες με το τραίνο ως τα σύνορα, αν υπάρχουν σύνορα και αν αναλάβουν
να κάνουν τα τραίνα -που φύγαν- οι κινέζοι.
Αισθάνομαι
μια ναυτία, μια ανακατάταξη περιοχής, μια κινούμενη άμμο κάτω από τα πόδια μας.
Λέτε να επιζήσουμε τελικά και να τη βγάλουμε καθαρή, στην άκρη αυτή της
γης…συγγνώμη… στον ομφάλιο λώρο του πλανήτη, στο μέσο της Γης και της
θάλασσας, στη μεσόγειο μας.
