A homemade column of all things cool! (and sometimes not so cool…)
Όταν μου προτάθηκε να αναλάβω μια στήλη στον εξώστη ένιωσα μεγάλη χαρά, τόσο που μονομιάς λες ναι και τέλος, αρχίζεις και γράφεις. Όμως από την άλλη το να κατέχεις μια στήλη σε ένα τόσο ιστορικό φύλλο όπως αυτό σου φορτώνει μια ευθύνη μεγέθους και βάλε. Τελικά υπερίσχυσε το πρώτο. Και είμαι εδώ κοντά σας καλύπτοντας αυτό το οποίο ξέρω καλύτερα. Τη μουσική. Αλλά και διάφορα άλλα πράγματα γύρω από αυτήν ,τα μέρη στα οποία θα βρεθώ μέσα στη χρονιά: φεστιβάλ, εστιατόρια, πόλεις, το λάιφ στάιλ. Μιας και είμαστε μια ομάδα εδώ στη ΝΟΝ το σίγουρο είναι ότι κάποιες φορές η στήλη θα φιλοξενήσει και άρθρα άλλων παιδιών… το ποιός θα γράφει και το τι θα γράφει θα μένει κάθε φορά αναπάντητο. Άλλωστε δεν έχει σημασία το ποιός είσαι αλλά το τι λες ράιτ? Αυτό πάντως που σίγουρα δεν θα λέμε εδώ, θα είναι τετριμμένες μουσικές απόψεις. Αν ένας δίσκος τα χώνει και τα λέει σούπερ. Αν πάλι είναι για να φτιάχνεις ρυζόγαλο και να πέφτεις για ύπνο νο πρόμπλεμ θα τα λέμε και αυτά. Το ίδιο ισχύει και με τα λοιπά τόπικς.. Ελπίζω βέβαια η πλειοψηφία των άρθρων να αφορά τα πρώτα σημεία. Γιατί αν αφορά τα δεύτερα μάλλον υπάρχει πρόβλημα… Για πάμε λοιπόν…
Μετά από ένα καταιγιστικό Reworks, πέρασα η αλήθεια είναι τον περισσότερο χρόνο χαλαρώνοντας και προσπαθώντας να βρω τους νορμάλ ρυθμούς (γιατί σε ρυθμούς προετοιμασίας του reworks νορμάλ άνθρωπος δεν αντέχει). Επίσης ήταν και ένα μήνας χωρίς ταξίδι πράγμα όχι σύνηθες για τον γράφοντα οπότε ο χρόνος μου Πέρασε ακούγοντας άπειρη μουσική. Βλέπεις παραδοσιακά Οκτώβρης – Νοέμβρης είναι οι μήνες με το μεγαλύτερο προντακτίβιτι από πλευράς κυκλοφοριών οπότε τα πρόμο δίνουν και παίρνουν.
Το τι σκουπίδι πέρασε και δεν ακούμπησε δεν λέγεται αλλά η αρχή γίνεται ευτυχώς με μια δουλειά που σπάει κοκάλα. Η ανανεωμένη Culprit δικαιολογεί για ακόμη μια φορά το ντόρο που επικρατεί γύρω από το όνομα της δημιουργώντας μια λίγκα μόνη της, με την κυκλοφορία του πρώτου compilation album της μια συλλογή με διαμάντια απείρου κάλλους με τίτλο Above the city. Αυτό που βρίσκω περισσότερο ενδιαφέρον σε αυτή τη συλλογή είναι ότι οι Καλιφορνέζοι A&R’s δεν παίζουν σέιφ αλλά ανοίγονται σε νέα σχετικά ονόματα. Επίσης το μότο «Faster, Better, Stronger,” εδώ δεν βρίσκει εφαρμογή. Γιατί απλά σε αντίθεση με σένα Θεσσαλονίκη που ψάχνεις οτιδήποτε δυνατό αυτή η συλλογή σου ανοίγει το αυτί σε πιο χαλαρά ηχοτρόπια. 8 τράκς τα οποία μοιράζονται από την 1 τα ξημερώματα μέχρι τις 8 το πρωί ..
Το σίγουρο είναι ότι το άλμπουμ δεν υπάρχει απλά. Το πόσο παιχνίδι κάνει η Culprit φαίνεται καθαρά και από τις συνεργασίες επάνω στο άλμπουμ. Έχουμε και λέμε, Seth Troxler, Lee Curtiss, Death on a Balcony, Clovis, Anthony Collins, Mark Chambers, Lula Circus συμπληρώνουν το παζλ και δίνουν quality points στον δίσκο. Του δίνω 8/10. Αν δεν είχε και κάνα 2 αδιάφορα τραγουδάκια μέσα το 9αράκι θα το παίρνε.
Δυστυχώς δεν μπορώ να πω τα ίδια για την κυκλοφορία του Wolfgang Voigt με τίτλο “Kafkatrax”. To δυστύχημα εδώ είναι ότι ο σεβασμός που είχα στον εν λόγω καλλιτέχνη δεν περιγράφεται όπως και στην Kompakt γενικότερα. Όμως τα τελευταία χρόνια η ποιότητα έχει πάει περίπατο και πλέον οι 8 στις 10 κυκλοφορίες είναι δυστυχώς για την εμποροπανήγυρη. Ευτυχώς που οι The Field, οι Walls και μερικοί ακόμη το σώζουν λιγάκι το label και μακάρι να το αλλάξουν λιγάκι το τροπάρι. Τέλος πάντων πίσω στο “Kafkatrax” το οποίο λίαν επιεικώς είναι να το βάζεις πρίμο σεκόντο σε μεταμεσονύκτια προγράμματα ελληνικής τιβί για να συμπληρωθεί το αυτοκτονικό σου παζλ. Αδιάφορο, επαναλαμβανόμενο, κακόγουστο και κυρίως αβανγκάρντ δήθεν που όσο το ακούς τόσο επιβεβαιώνεις βαθιά μέσα σου ότι τελικά στην μουσική σκηνή έχουν θέση τα πάντα. Ακόμη και ένα άλμπουμ που είναι για τον Καφκατρά… 2/10 μόνο και μόνο για το ρισπέκτ στον Wolfgang.
Ευτυχώς για όλους μας το Αbove the city κυκλοφορεί από τις 10 Οκτωβρίου στα δισκοπωλεία από την Culprit.
Δυστυχώς για όλους μας το “Kafkatrax” κυκλοφόρησε από την Profan/Kompakt. Ημερομηνία δεν θυμάμαι και δεν θέλω να θυμάμαι δηλαδή.