Σε κάθε ταινία του, ο Quentin Tarantino γίνεται όλο και πιο αυθεντικός, αλλά ταυτόχρονα και γραφικός. Άλλοι θα μπορούσαν να γκρινιάξουν γι' αυτό, άλλοι απλά να μπούνε στο fan club του σκηνοθέτη που δικαίως έχει χαρακτηριστεί ως μοναδικός στην γενιά του. Παρακάτω θα σας παραθέσω κάποια από τα κλισέ του δημιουργού που τον έκαναν τόσο αγαπητό στο κοινό (αλλά και έδωσαν το στίγμα της γραφικότητας), καθώς και μερικά πραγματικά γεγονότα που συνέβησαν πριν φτάσει σε εμάς το τελικό αποτέλεσμα του The Hateful Eight.
Είναι η πρώτη ταινία σε σκηνοθεσία του Tarantino με τίτλο μεγαλύτερο των δύο λέξεων.
Η Jennifer Lawrence ήταν η βασική υποψήφιος για το ρόλο της Daisy Domergue.
Ο αρχικός προϋπολογισμός της ταινίας ανερχόταν σε 45 εκατομμύρια δολάρια, αλλά τελικά η ταινία ξεπέρασε τα 60
Το εγχείρημα μπήκε στο συρτάρι και κόντεψε να ακυρωθεί το τελικό γύρισμα μετά από διαρροή του σεναρίου το 2014.
Είναι η ταινία που αναβίωσε την τεχνολογία και διαδικασία γυρίσματος Ultra Panavision 70, η οποία είχε να χρησιμοποιηθεί από το 1966.
Κατά τη διάρκεια του σταδίου ανάπτυξης της ταινίας, το όνομα του Christoph Waltz φημολογήθηκε για το ρόλο του John 'The Hangman' Ruth, κάτι το οποίο θα σήμαινε την τρίτη συνεργασία του ηθοποιού με τον σκηνοθέτη, αλλά τον ρόλος πήρε τελικά ο Kurt Russell.
Η ταινία γυρίστηκε στην πολιτεία του Colorado, η οποία επένδυσε 5 εκατομμύρια δολάρια για να εξασφαλίσει εκεί τα γυρίσματα, όμως παρά το γεγονός ότι η περιοχή φημίζεται για το ψυχρό της κλίμα, η παραγωγή αναγκάστηκε να χρησιμοποιήσει τεχνητό χιόνι στο πλατό για τα γυρίσματα.
Το soundtrack της ταινίας επιμελήθηκε ο Ennio Morricone γνωστός για παλαιότερα ιστορικά western soundtrack, ωστόσο λόγω του περιορισμένου χρονικού ορίζοντα, η μουσική για το The Hateful 8 δεν είναι εξ ολοκλήρου πρωτότυπη. Ο συνθέτης ενσωμάτωσε ορισμένα από τα ανέκδοτα έργα του από την ταινία The Thing, η οποία μαζί με την ταινία Reservoir dogs είναι οι βασικές επιρροές για το σενάριο του The Hateful 8.
To έργο αρχικά ξεκίνησε ως προοπτική για συνέχεια του Django Unchained, μιας και ο σκηνοθέτης είχε δηλώσει γοητευμένος από την αισθητική των western. Στην πορεία όμως, συνειδητοποίησε πως το Django Unchained ήταν υπερβολικά στημένο πάνω στον χαρακτήρα που ενσάρκωσε ο Jamie Foxx και έτσι συνέχισε την συγγραφή του αντικαθιστώντας τον με τον χαρακτήρα του Samuel L. Jackson, γεγονός που του επέτρεψε να ενισχύσει το μυστήριο γύρω από τους υπόλοιπους χαρακτήρες της ταινίας, αφού το κοινό δεν θα είχε κάποια βάση για να συνδέσει πρόσωπα και γεγονότα.
Όπως, προανέφερα, ο σκηνοθέτης ανέπτυξε μία αγάπη για τα western μετά από τα δύο συνεχόμενα έργα του και άφησε να εννοηθεί ότι θα πραγματοποιήσει τριλογία από ταινίες του είδους. Είχε αναφέρει μάλιστα πως είναι άγραφος νόμος το να πρέπει να γυρίσεις τουλάχιστον τρία έργα του ίδιου είδους ταινιών για να θεωρείσαι επισήμως western σκηνοθέτης. Αν, λοιπόν, πάρουμε ως ρυθμό εργασίας του σκηνοθέτη την λογική, μία ταινία ανά τρία χρόνια, τότε πρέπει να περιμένουμε το τρίτο western του Quentin Tarantino κάπου στα μέσα του 2018.
Θα πρέπει να παραδεχτούμε πως ο Quentin Tarantino είναι ένας σκηνοθέτης που έχει καταφέρει να ξεχωρίσει και με το δικό του στυλ να χτίσει ένα συγκεκριμένο φανατικό κοινό. Ωστόσο, όπως ο ίδιος είχε υποστηρίξει σε συνεντεύξεις του, ο χρόνος του ως σκηνοθέτης τελειώνει σιγά σιγά. Συγκεκριμένα δήλωσε πως κατά πάσα πιθανότητα θα σταματήσει στις 10 ταινίες, γι' αυτό και η όγδοη του έχει το 8 στον τίτλο. Βέβαια η ανακοίνωση πιθανής συνταξιοδότησης ενός ανθρώπου της τέχνης έχει φανερωθεί στο παρελθόν πως είναι παράλληλα ένα πολύ ισχυρό μέσο προώθησης του, οπότε το τι πραγματικά θα γίνει θα μας το δείξει μόνο ο χρόνος (σε είκοσι χρόνια από τώρα και 6 western μετά).
Πρόκειται για την έκτη συνεργασία μεταξύ Quentin Tarantino και Samuel L.Jackson. Ο ηθοποιός μάλιστα, όταν είχε παρακολουθήσει την ταινία Reservoir Dogs είχε δηλώσει εντυπωσιασμένος και πρόθυμος να συνεργαστεί στο μέλλον με τον σκηνοθέτη και μάλλον είχε ένα σωστό προαίσθημα, μιας και δύο χρόνια αργότερα ο ρόλος του στο Pulp Fiction θα έμενε στην ιστορία.
Το Hateful 8 δεν πρόκειται μόνο για την ταινία του σκηνοθέτη με τον μεγαλύτερο τίτλο, αλλά και με τη μεγαλύτερη διάρκεια. Η κόπια 70mm της ταινίας κρατάει 6 λεπτά παραπάνω από την ψηφιακή και φτάνει τις 3 ώρες και 2 λεπτά συνολική διάρκεια. Αν σκοπεύετε να την παρακολουθήσετε σε κινηματογράφο που δεν θα πραγματοποιήσει διάλειμμα, περιορίστε την πρόσληψη υγρών πριν την προβολή, μην καταναλώσετε πολλά αλμυρά σνακς κατά τη διάρκεια της, κάντε διατάσεις σε κάθε σκηνή που δεν απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή και το αποτέλεσμα μπορεί να σας δικαιώσει.
Φυσικά η ταινία περιέχει όλα τα στοιχεία που περιμένει ένας οπαδός του σκηνοθέτη. Κάποια από αυτά επιγραμματικά: οι άκρως περιγραφικοί – υβριστικοί διάλογοι συνοδευόμενοι από μία δόση ειρωνείας, αίμα εδώ, αίμα εκεί, αίμα και παραπέρα και φυσικά την στιγμή που δεν το περιμένεις, οι πρωταγωνιστές καπνίζουν red apple. Σκηνές αρκετά αργές για να προμηνύουν την καταιγίδα αίματος και αρκετό μαύρο χιούμορ.
