Σκηνοθεσία: Sam Mendes
Ηθοποιοί: Daniel Craig, Christoph Waltz, Léa Seydoux
Σώματα πλαγιάζουν και ελίσσονται. Πλοκάμια που σφίγγουν γύρω σου και πνιγούν κάθε αναπνοή η οποία μπορεί να είναι και η τελευταία σου. Επιγραφές χαραγμένες βαθιά στους τοίχους στοιχειώνουν, και πρόσωπα από το παρελθόν εμφανίζονται με ανεκπλήρωτους λογαριασμούς. Εγκλωβισμένος στα δίχτυα της αιώνιας νέμεσης, του ενός και μοναδικού κακού με το υπέρτατο κίνητρο. Τόσο απλό και ταυτόχρονα πιο αποδοτικό από οποιοδήποτε σκοτεινό ερέθισμα. Αυτή τη φορά τα πράγματα είναι πιο προσωπικά από ποτέ. Η καταστροφή του κόσμου ή ο έλεγχος όλων των πληροφοριών είναι δευτερεύοντα. Το επίκεντρο του στόχου είναι το συναίσθημα. Από τη μία η πικραμένη καρδία που λειτουργεί τροφοδοτούμενη από μίσος. Και από την άλλη ο κουρασμένος ήρωας, ο οποίος ίσως για πρώτη φορά έχει πολλά να χάσει. Δεν μπορεί να τρέξει, να κρυφτεί. Οι δεσμοί είναι πιο ισχυροί από ότι συνήθως. Ίσως οι πιο οπερατικοί τίτλοι αρχής που έχουμε δει τελευταία, προμηνύουν απόλυτα εύστοχα τι πρόκειται να συμβεί. Μετά από την καθιερωμένη και εκτεταμένη εισαγωγική σκηνή φρενήρους δράσης, αναπαράγοντας όλα τα στερεότυπα μιας από τις πιο μακροχρόνιες σειρές ταινιών στην ιστορία του σινεμά, το συνταρακτικό τραγούδι και οι εύπλαστες αφαιρετικές εικόνες αποδίδουν το βαθύτερο νόημα του φιλμ. Μιας ταινίας ενός γονατισμένου ειδώλου, ενός δολοφόνου του οποίου οι ουλές της απώλειας έχουν καλύψει όλο του το κορμί δίχως να υπάρχει πια χώρος για άλλες.
Ο νέος Τζέιμς Μπόντ λοιπόν. Ο Σαμ Μέντες (Americanbeauty, Ο δρόμος της απώλειας) μετά το υπέροχο 'Skyfall' κάνει και πάλι το θαύμα του. Αναλαμβάνει να κατασκευάσει ένα σύμπαν απόλυτα συνδεδεμένο με το παρελθόν και τα καταφέρνει πολύ καλά, αναλογιζόμενος τις τεχνικές και όχι μόνο δυσκολίες. Ταυτόχρονα μοιάζει να κάνει μια μεγάλη υπόκλιση, χαρίζοντας ένα παρατεταμένο και συγκινησιακά φορτισμένο χειροκρότημα στον ηθοποιό που κατακρίθηκε όσο λίγοι, αλλά έκλεισε με τον πιο εμφατικό τρόπο τα στόματα των επικριτών του. Ο Ντάνιελ Κρεγκ ερμηνεύει για ακόμη μια φορά το θρυλικό Βρετανό υπερκατάσκοπο, λιγότερο τσαλακωμένος σε σχέση με το προηγούμενο φιλμ, αλλά μόνο εξωτερικά. Ο ηθοποιός που έχει συνδέσει ολοκληρωτικά το όνομά του με την εμβληματική φιγούρα, δίνει ακόμη μια παράσταση συνδυάζοντας την επιβλητικότητα αυτού που έχει κάνει το θάνατο επάγγελμα, με την συσσωρευμένη οδύνη κάποιου που έχει χάσει πάρα πολλά. Αποδεικνύεται χαρισματικός στο να υποδύεται έναν χαρακτήρα που φαινομενικά δεν του πάει καθόλου και τελικά να σε διαψεύδει πανηγυρικά. Είναι αυτός που δείχνει ικανός να φορέσει ένα τόσο κομψό κοστούμι αλλά ταυτόχρονα μπορεί να σπάσει με ένα τίναγμα ωμής δύναμης τις πλαστικές χειροπέδες που οι κακοί του έχουν φορέσει. Πάντως, το μυστικό όπλο του φιλμ αποδεικνύεται απροσδόκητα η Λεά Σεντού, μοιάζοντας με το χαμένο κομμάτι του παζλ που δίνει έναν επιπλέον κοσμοπολιτικό αέρα σε αυτό το ισχυρά ευρωπαϊκό μέρος του μποντικού σύμπαντος. Η δεύτερη πράξη αποκτά ρυθμό μετά την εμφάνισή της (σε μια σκηνή στην οποία ο Μέντες βγάζει ξεκάθαρα το καπέλο στον Κρίστοφερ Νόλαν), με τον κεντρικό χαρακτήρα να βρίσκει επιτέλους μια γυναίκα που ξέρει πώς να χειρίζεται όπλο και πώς να παραγγέλνει το αγαπημένο του ποτό. Ένα επιτυχημένο και εκρηκτικό μείγμα δύναμης και φθαρτότητας. Ο δε Κρίστοφ Βαλτς αποτελεί το μεγάλο αίνιγμα, την καρδία της μακιαβελικής οργάνωσης που θέλει να ελέγξει τον κόσμο, αλλά κυρίως να είναι ο πρωτεργάτης όλου του πόνου του Τζέιμς. Παρότι δεν χρησιμοποιείται όσο θα θέλαμε, ωστόσο κατορθώνει να πείσει ως μια νέα εκδοχή του σαδισμού, βασισμένος κυρίως στον παιχνιδιάρικο τόνο που συνοδεύεται από παρανοϊκές έμμονες και ρετρό σκηνές βασανιστηρίων.
Ο κόσμος των ταινιών του Άγγλου κατάσκοπου είναι μια σκακιέρα χωρίς περιττά πιόνια, χωρίς επεξηγήσεις. Τα κλισέ γίνονται αναπόσπαστο κομμάτι της αφήγησης που είτε το δέχεσαι (και το απολαμβάνεις ως ένα σημείο) είτε όχι. Οι πολύπλοκες μηχανορραφίες, οι μάχες σώμα με σώμα, τα κυνηγητά με αυτοκίνητο, τα κοστούμια που αλλάζουν σχεδόν σε κάθε κατ, οι εκθαμβωτικές τοποθεσίες και οι διαφημίσεις προϊόντων ενσωματώνονται στη γραφή που μοιάζει ως ένα βαθμό αφελής, αλλά πιάνεις τον εαυτό σου να απολαμβάνει από την αρχή μέχρι το τέλος. Περνώντας οξύμωρα (ίσως και άθελά της) μια αντιθετική στάση απέναντι στην ηδονοβλεπτική παρακολούθηση που τείνει να εκμηδενίσει την αξία της ανθρώπινης προσωπικότητας, η ταινία του Μέντες κάνει επίδειξη δύναμης παραδίδοντας αυτό ακριβώς που το κοινό θέλει και περιμένει από ένα σχεδόν άθραυστο φραντσάιζ. Μπορεί τελικά το Skyfall να κερδίζει στα σημεία, όμως το Spectre συντηρεί πανεύκολα το μύθο. Θα είναι κρίμα να πρόκειται για την τελευταία καταιγιστική περιπέτεια του Ντάνιελ Κρεγκ – κατά πάσα πιθανότητα έχει συμφωνήσει και για το επόμενο φιλμ – αλλά αν αποφάσιζε να φύγει τώρα, απλά θα αποχωρούσε ως ίσως ο καλύτερος Τζέιμς Μποντ (μαζί με τον Σον Κόνερι) της κινηματογραφικής ιστορίας. Ένας στιλιζαρισμένος άλλα ελκυστικός χαρταετός που χορεύει στον τυφώνα.
Η ταινία προβάλλεται στη Θεσσαλονίκη στους εξής κινηματογράφους: Cinema–One, Odeon Πλατεία, Ster Cinemas Μακεδονία, Village Mediterranean Cosmos, Βακούρα 1, Κολοσσαίον
