Xenia (2014). Ο τίτλος της ταινίας αντικατοπτρίζει ειρωνικά τη σύγχρονη αφιλόξενη ελληνική πραγματικότητα. Σε σκηνοθεσία του Πάνου Κούτρα και σενάριο του ίδιου και του Παναγιώτη Ευαγγελίδη, το φιλμικό κείμενο προβάλλει τη σκληρή πτυχή της σημερινής κατάστασης μέσα από το ρομαντικό και νεανικό βλέμμα των δύο ηρώων, του Danny (Κώστας Νικούλι) και του μεγαλύτερου αδερφού του, του Οδυσσέα (Νίκος Γκέλια).
Η επιλογή του τελευταίου ονόματος δεν μοιάζει καθόλου τυχαία, καθώς στην πλοκή τα δύο παιδιά σε μια προσωπική Οδύσσεια αναζητούν τον βιολογικό τους πατέρα και την επαγγελματική καταξίωση του Οδυσσέα μέσα από ένα show ταλέντων. Το ταξίδι τους ξεκινάει από την Κρήτη μετά τον θάνατο της μητέρας τους και καταλήγει στη Θεσσαλονίκη. Στην ουσία πρόκειται για ένα road movie ενηλικίωσης που έχει ως τελικό προορισμό την εύρεση της προσωπικής τους ταυτότητας.
Το κινηματογραφικό κείμενο, όπως εξάλλου και προηγούμενες ταινίες του δημιουργού, αποπνέει μια αλμοδοβαρική ατμόσφαιρα μέσω φορμαλιστικών στοιχείων, όπως τα έντονα χρώματα και το ύφος, αλλά και μέσα από το περιεχόμενό της, όπως η queer θεματολογία και η σημασία της μητρικής παρουσίας. Το πολύχρωμο σκηνικό αναδεικνύει τα κοινωνικά ευαίσθητα θέματα της κρίσης, της μετανάστευσης, της ενίσχυσης της ακροδεξιάς στην πολιτική και της αύξησης των ρατσιστικών επιθέσεων εναντίον της διαφορετικότητας. Παρά την εν γένει σοβαρή και πολυσύνθετη φύση των παραπάνω θεματικών, η ανάδειξή τους γίνεται μέσα από το ενεργειακό, πολύχρωμο, τρυφερό πρίσμα μιας ανέμελης και παράλληλα πολύπαθης νεότητας. Ο κίνδυνος της σοβαροφάνειας και της επιτήδευσης που καραδοκεί κάθε φορά που θίγονται τέτοιου είδους ζητήματα έχει αποφευχθεί με επιτυχία και η ταινία ενημερώνει και παράλληλα, ψυχαγωγεί.
Σε αυτή, λοιπόν, την αφιλόξενη πραγματικότητα ο ονειροπόλος και ρομαντικά αφελής Danny και ο σοβαρός και συχνά ρεαλιστικά ωμός Οδυσσέας αλληλοσυμπληρώνουν ο ένας τον άλλον από την αρχή ως το τέλος του ταξιδιού τους. Ο μεγάλος αδερφός διδάσκει στον νεαρότερο την αξία της αυτοσυγκράτησης και ο μικρότερος μεταφέρει την απόλαυση της επιπολαιότητας με τις όποιες συνέπειές της και τον εφηβικό αυθορμητισμό. Η επιτυχία του όλου εγχειρήματος βασίζεται στο αισιόδοξο φινάλε της πλοκής που δίνει απάντηση στην σύγχρονη ανισόρροπη ελληνική συνθήκη.
Το
Xenia παρουσιάζει την Ελλάδα της κρίσης κάτω από ένα ρομαντικό πρίσμα, χωρίς να λείπει η δράση, η αγωνία, ο ερωτισμός και η ανάλαφρη διάθεση της νιότης των ηρώων. Ουσιαστικά, μπορεί να συμπυκνωθεί στο ότι αποτελεί μια τρυφερή και ταυτόχρονα περιπετειώδη αναζήτηση της ταυτότητας δύο νέων που δεν έχουν ρίζες να τους δένουν είτε σε πατρίδα είτε σε οικογένεια. Μια ταινία για όσους έχουν κουραστεί από τις μοιρολατρικές και πεσιμιστικές απεικονίσεις της σύγχρονης πραγματικότητας και έχουν ανάγκη από μια αισιόδοξη, νεανική και ανατρεπτική ματιά.
