Το Κουρδιστό Πορτοκάλι του Γιάννη Κακλέα πήρε παράταση κι εμείς βρήκαμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε με τον πρωταγωνιστή της παράστασης, Κωνσταντίνο Ασπιώτη τόσο για το έργο, όσο και για τη βία αλλά και το θέατρο στη Θεσσαλονίκη.
Πότε πρωτοείδατε το Κουρδιστό Πορτοκάλι και ποια ήταν η εντύπωση που σας είχε σχηματιστεί γι' αυτό;
Είδα το Kουρδιστό Πορτοκάλι πολύ μικρός σχετικά, κατά την διάρκεια της εφηβείας αν θυμάμαι καλά, και δεν μου άρεσε καθόλου. Δεν ξέρω γιατί, αλλά νομίζω πως ήταν μια εποχή που δεν μπορούσα εύκολα να εκτιμήσω το έργο όπως τώρα. Ούτε τώρα που το είδα πρόσφατα μπορώ να πω ότι μου άρεσε, όμως τώρα εκτιμώ την εικαστικότητά που έχει η ταινία καθώς και το πόσο σκληρό μπορεί να ήταν λαμβάνοντας υπόψιν την εποχή που προβλήθηκε. Έχοντας όμως στο μεταξύ διαβάσει το βιβλίο βρίσκω την ταινία σχετικά μονοδιάστατη και επικεντρωμένη στη βία πράγμα που δεν δίνει ολοκληρωμένα το μεγαλείο αυτού του έργου του Burgess. Η παράσταση πιστεύω πως είναι πιο κοντά σε αυτό. Χώνει λίγο πιο βαθιά το μαχαίρι στο κόκκαλο…
Πώς είναι να προσεγγίζεις και να παίζεις έναν ρόλο τόσο δημοφιλή και αναγνωρίσιμο;
Ξέρω 'γω… πλάκα έχει υποθέτω και αυτό το κομμάτι. Για μένα δεν είναι ένας δημοφιλής ρόλος. Είναι ο ρόλος που έχω διαβάσει στο κείμενο που σε αυτόν βάζω τον δικό μου κόσμο, την δική μου ματιά η οποία είναι ζυμωμένη με την διδασκαλία του Κακλέα.
Κυρίαρχο θέμα στο Κουρδιστό Πορτοκάλι είναι η βία. Πώς αντιμετωπίζει το θέατρο και η παράσταση τη βία τόσο ως έννοια αλλά και ως εκδοχή της πραγματικότητας που βιώνουμε;
Νομίζω με έναν σοφό τρόπο, καλοκουρδισμένο βέβαια και καλαίσθητο. Το θέατρο με τους μηχανισμούς του είναι παρόν στην απεικόνιση της με έναν παιχνιδιάρικο και άλλοτε χιουμοριστικό τρόπο. Αυτό το κάνει αθώο και πολύ σκληρό ταυτόχρονα γιατί παίζει με την φαντασία του θεατή και του επιτρέπει να μεταφέρει ο ίδιος το αντίκρισμα που έχει για τη βία. Με έναν τρόπο γίνεται προσωπικό, είναι σα να συμβαίνει στον ίδιο. Αν δεις για παράδειγμα ένα παιδάκι να παίζει με μια κούκλα και να χαίρεται λέγοντας καταδικάζεσαι σε θάνατο και μετά να αποκεφαλίζει την κούκλα, αυτό είναι για το παιδί μια νορμάλ πραγματικότητα, για εσένα που το βλέπεις ακούγοντας τη λογική είναι ένα παιχνίδι και τίποτα άλλο, για τους φόβους όμως και την φαντασία σου και το ευερέθιστο συναίσθημά σου, μπορεί να είναι κάτι πολύ τρομακτικό και βίαιο…
Πώς αφορά σήμερα το κοινό της χώρας μας η παράσταση αυτή;
Η βία είναι δυστυχώς πανταχού παρούσα και το θέμα της επιλογής που τίθεται διαχρονικό. Το περιβάλλον και οι καταστάσεις που υπάρχουν στο έργο και στην παράσταση είναι γύρω μας εδώ και τώρα.
Ποια είναι η εικόνα που έχετε για το θέατρο στη Θεσσαλονίκη; Πώς αυτή διαμορφώνεται σε σύγκριση με την θεατρική Αθηναϊκή πραγματικότητα;
Είμαι πολύ περήφανος που το κοινό της Θεσσαλονίκης ψάχνει και στηρίζει το καλό θέατρο και τα καλά θεάματα γενικότερα. Αυτό συνέβαινε από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου να παρακολουθεί την κατάσταση, τότε που ζούσα στην πόλη. Αυτό που βιώνουμε αυτές τις 2 πρώτες εβδομάδες που ο κόσμος αγκάλιασε αυτή την παράσταση γεμίζοντας το θέατρο, είναι κάτι το ασύλληπτο. Πολύ δυνατό συναίσθημα. Όχι για τα εισιτήρια τόσο – σημαντική βέβαια η έμπρακτη στήριξη ειδικά στις μέρες μας για το θέατρο – αλλά κυρίως για τον τρόπο που παρακολουθεί το κοινό την παράσταση, για τον τρόπο που συμμετέχει την ώρα του έργου και για τον τρόπο που τελικά διαβάζει την παράσταση αν κρίνω από αυτά που συζητάμε μετά το τέλος της με τους θεατές. Μου κάνει εντύπωση το πόσος κόσμος μένει όχι απλά για συγχαρητήρια αλλά γιατί τον προβλημάτισε το θέμα του έργου και η παράσταση και έχει την ανάγκη να το συζητήσει όλο αυτό.
Μου άρεσε επίσης αυτό που αντιλήφθηκα ότι ο κόσμος στηρίζει την νέα προσπάθεια του κυρίου Αναστασάκη και της ομάδας του και γεμίζει το πονεμένο ΚΘΒΕ. Όλα αυτά δείχνουν αγάπη για το θέατρο και την πόλη.
Δεν μπορεί να γίνει σύγκριση με την Αθήνα είναι άλλα τα μέτρα τα σταθμά και οι καταστάσεις…
ινφο
Παραστάσεις :
Παρασκευή : 21.00
Σάββατο : 18.15 & 21.00
Κυριακή : 20.00
Τιμές Εισιτηρίων:
Γενική είσοδος: 15€, Φοιτητικό:12 €, Ανέργων: 10 € (απαραίτητη η προσκόμιση της ταυτότητας και του δελτίου ανεργίας.
